spucken

spucken (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈʃpʊkn̩]

​ ​ ​ ​ ​ ​

znaczenia:

czasownik słaby, przechodni

(1.1) pluć, spluwać, splunąć

(1.2) przen. pluć, wyrzucać z siebie

odmiana:

(1.1) spuck|en (spuckt), spuckte, gespuckt (haben)

przykłady:

(1.1) Die dunkelhaarige Frau vor uns hat grade auf den Boden gespuckt. → (Ta) ciemnowłosa kobieta przed nami właśnie splunęła na ziemię.

(1.2) Der Ätna spuckte stundenlang Asche und Lava. → Etna godzinami pluła popiołem i lawą.

składnia:

(1.1) spucken auf etw./jdn. +Akk.

(1.1-2) etw. +Akk. spucken

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Spucken n, Spucke ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: spucken • anspucken • ausspucken • bespucken • herunterspucken • hinspucken

źródła: