λάσπη

λάσπη (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [ˈla.spi]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) błoto

(1.2) zaprawa murarska

(1.3) osad, muł, szlam

(1.4) przen. bagno, błoto, hańba, upadek

(1.5) przen. plama, hańba, piętno

odmiana:

(1) F30

przykłady:

(1.1) Δεν ξέρω πώς να καθαρίσω εύκολα τα ρούχα λερωμένα με λάσπη. → Nie wiem, jak łatwo wyczyścić ubranie zabrudzone błotem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) książk. ιλύς, πηλός

(1.2) χαρμάνι

(1.3) κατακάθι, ίζημα, καθίζημα, βούρκος

(1.4) κατάπτωση, ξεπεσμός, βούρκος

(1.5) συκοφαντία, συκοφάντηση, αδικόβγαλμα

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. λασπουριά ż, λάσπωμα n

przym. λασπερός, λασπώδης

czas. λασπώνω, λασπώνομαι

związki frazeologiczne:

κόβω λάσπη → brać nogi za pas • ρίχνω λάσπη → obrzucać błotem

przysłowie λάσπη δουλειά → jak w błoto wrzucił

etymologia:

śr.gr. λάσπη

uwagi:

źródła: