Zygmunt Maszczyk

polski piłkarz

Zygmunt Paweł Maszczyk, ps. „Zyga” (ur. 3 maja 1945 w Siemianowicach Śląskich) – polski piłkarz grający na pozycji pomocnika lub napastnika. Reprezentant Polski, srebrny medalista z mistrzostw świata w 1974, złoty medalista olimpijski z 1972 i srebrny z 1976.

Zygmunt Maszczyk
Pełne imię i nazwisko

Zygmunt Paweł Maszczyk

Data i miejsce urodzenia

3 maja 1945
Siemianowice Śląskie

Wzrost

175 cm

Pozycja

napastnik, pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1955–1962 Siemianowiczanka Siemianowice Śląskie
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1963–1976 Ruch Chorzów 310 (41)
1977–1978 Valenciennes FC 36 (4)
1978–1979 Entente Montceau
1979 CKS Czeladź
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1968–1976  Polska 36 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Monachium 1972 Piłka nożna
srebro Montreal 1976 Piłka nożna
Mistrzostwa świata
III miejsce RFN 1974 Piłka nożna
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Życiorys

edytuj

Szkołę średnią ukończył w Siemianowicach Śląskich (metalurg)[1]. Już przed stanem wojennym w 1981 mieszkał i pracował (w fabryce mebli) w Lüdenscheid na terenie RFN porzucając czynne uprawianie sportu, przez 4 lata prowadził też miejscową drużynę[2]. Jego żona Krystyna była piłkarką ręczną Azotów Chorzów i członkinią reprezentacji Polski[3].

Kariera klubowa

edytuj

Zygmunt Maszczyk był wychowankiem Siemianowiczanki, w której występował w latach 1955–1962[1]. Do Ruchu Chorzów trafił w 1963, gdzie grał aż do 1976. Dzięki doskonałemu wyszkoleniu i swojej pracowitości szybko stał się najpopularniejszym piłkarzem „Niebieskich” w tamtym czasie. W 14 sezonach na pierwszoligowych boiskach bronił barw Ruchu w 310 meczach, strzelając 41 goli, znacznie przyczyniając się do zdobycia trzech mistrzostw Polski (1968, 1974, 1975), Pucharu Polski w 1974; z drużyną dotarł do ćwierćfinału Pucharu UEFA w 1974, a później ćwierćfinału Pucharu Europy Mistrzów Krajowych w 1975.

Kariera reprezentacyjna

edytuj

Do reprezentacji narodowej trafił w 1968, debiutując w meczu z Turcją, w sumie występując w 36 oficjalnych i 4 nieoficjalnych spotkaniach. Jedyne dwa gole dla biało-czerwonych strzelił 26 kwietnia 1972 w nieoficjalnym meczu z olimpijską reprezentacją Hiszpanii w Szczecinie, wygranym 2:0. Był jednym z ulubionych zawodników kadry Kazimierza Górskiego, występując w prawie każdym meczu pełne 90 minut. Grał bardzo ambitnie, wyraźnie biegając najwięcej ze wszystkich zawodników, czym zresztą imponował wszystkim[1].

Na mistrzostwach świata w 1974 był jedynym reprezentantem aktualnych, klubowych mistrzów Polski[2], w 7 meczach grał w sumie 592 minuty.

lp. Data Miejsce Przeciwnik Rezultat Rozgrywki Grał Uwagi
1. 24 kwietnia 1968 Chorzów   Turcja 8-0 towarzyski 90'
2. 1 maja 1968 Warszawa   Holandia 0-0 towarzyski do 61'
3. 10 października 1971 Warszawa   Niemcy 1-3 elim. Euro 1972 90'
4. 7 maja 1972 Warszawa   Bułgaria 3-0 elim. IO 1972 do 69'
5. 10 maja 1972 Poznań   Szwajcaria 0-0 towarzyski od 60'
6. 30 sierpnia 1972 Ratyzbona   Ghana 4-0 IO 1972 90'
7. 3 września 1972 Ratyzbona   Dania 1-1 IO 1972 90'
8. 5 września 1972 Augsburg   ZSRR 2-1 IO 1972 90'
9. 8 września 1972 Norymberga   Maroko 5-0 IO 1972 od 65'
10. 10 września 1972 Monachium   Węgry 2-1 IO 1972 90'
11. 15 października 1972 Bydgoszcz   Czechosłowacja 3-0 towarzyski 90'
12. 20 marca 1973 Łódź   Stany Zjednoczone 4-0 towarzyski od 46'
13. 28 marca 1973 Cardiff   Walia 0-2 elim. MŚ 1974 90'
14. 17 kwietnia 1974 Liège   Belgia 1-1 towarzyski 90'
15. 15 czerwca 1974 Stuttgart   Argentyna 3-2 MŚ 1974 90'
16. 19 czerwca 1974 Monachium   Haiti 7-0 MŚ 1974 do 63'
17. 23 czerwca 1974 Stuttgart   Włochy 2-1 MŚ 1974 90'
18. 26 czerwca 1974 Stuttgart   Szwecja 1-0 MŚ 1974 90'
19. 30 czerwca 1974 Frankfurt nad Menem   Jugosławia 2-1 MŚ 1974 90'
20. 3 lipca 1974 Frankfurt nad Menem   Niemcy 0-1 MŚ 1974 do 79'
21. 6 lipca 1974 Monachium   Brazylia 1-0 MŚ 1974 90'
22. 1 września 1974 Helsinki   Finlandia 2-1 elim. Euro 1976 90'
23. 4 września 1974 Warszawa   NRD 1-3 towarzyski 90'
24. 7 września 1974 Wrocław   Francja 0-2 towarzyski od 46'
25. 13 listopada 1974 Praga   Czechosłowacja 2-2 towarzyski 90'
26. 19 kwietnia 1975 Rzym   Włochy 0-0 elim. Euro 1976 90'
27. 28 maja 1975 Halle   NRD 2-1 towarzyski do 55' kpt.
28. 6 lipca 1975 Montreal   Kanada 8-1 towarzyski do 45' kpt.
29. 9 lipca 1975 Toronto   Kanada 4-1 towarzyski do 45'
30. 10 września 1975 Chorzów   Holandia 4-1 elim. Euro 1976 90'
31. 8 października 1975 Łódź   Węgry 4-2 towarzyski 90' kpt.
32. 15 października 1975 Amsterdam   Holandia 0-3 elim. Euro 1976 90' kpt.
33. 18 lipca 1976 Montreal   Kuba 0-0 IO 1976 od 51'
34. 22 lipca 1976 Montreal   Iran 3-2 IO 1976 90'
35. 25 lipca 1976 Montreal   Korea Północna 3-2 IO 1976 do 70'
36. 31 lipca 1976 Montreal   NRD 1-3 IO 1976 90'

Odznaczenia

edytuj

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1974), Złoty oraz Srebrny Medal „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”, przez organizacje sportowe został uznany Zasłużonym Mistrzem Sportu (1973). Złota Odznaka PZPN (wrzesień 1972)[4]. Złoty Krzyż Zasługi (1972)[5].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c Zygmunt Maszczyk – Polski Komitet Olimpijski [online] [dostęp 2023-01-31] (pol.).
  2. a b Marek Wawrzynkowski, Łukasz Olkowicz. Wczoraj i Dziś Bohaterowie niemieckiego mundialu. „Przegląd Sportowy”. 156, s. 14–17, 6.07.09. Warszawa. ISSN 0137-9267. 
  3. ZYGMUNT MASZCZYK (ur. 1945, Siemianowice Śląskie, pomocnik, Ruch Chorzów) [online], Dziennik Polski [dostęp 2023-01-31] (pol.).
  4. Sport. 10 września – Dniem Polskiego Piłkarza. „Nowiny”. Nr 263, s. 2, 21 września 1972. 
  5. Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972. 

Linki zewnętrzne

edytuj