Taeniolabidoideanadrodzina wymarłych ssaków z Ameryki Północnej i Azji, obejmująca jedną rodzinęTaeniolabididae. Osiągały one największe rozmiary spośród wszystkich przedstawicieli wymarłego rzędu multituberkulatów, przy czym za rekordzistę uchodzi Taeniolabis taoensis. Średnia oscylowała zaś wokół wielkości dzisiejszego bobra i prawdopodobnie też wokół jego masy, nie przekraczała więc 30 kg. U jednego z rodzajów (Lambdopsalis) odkryto zachowane w dobrym stanie dowody na istnienie futra, przy czym zwierzę pochodziło sprzed 60 milionów lat. Z kolei Catopsalis z górnokredowej Kanady jest spośród tej grupy najlepiej zachowany w warstwach paleoceńskich.

Taeniolabidoidea
(Van Valen & Sloan, 1965)
Okres istnienia: kreda późnapaleocen
100.5/56
100.5/56
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

allotery

Rząd

wieloguzkowce

Podrząd

Cimolodonta

Nadrodzina

Taeniolabidoidea

Rodziny

Taeniolabididae

Grupa ta została pierwotnie uznana za podrząd, dopiero później zdegradowano ją do rangi nadrodziny (McKenna & Bell, 1997)[1].

Wtórny opis taksonu obejmuje: krótki pysk, szeroki w przedniej części, łuk jarzmowy skierowany poprzecznie, co skutkowało kwadratowym kształtem czaszki (podobnie jak u rodziny Kogaionidae); kości czołowe niewielkie, zakończone ostro w kierunku tylnym, prawie całkowicie albo też zupełnie wyłączone z krawędzi oczodołu[2].

Klasyfikacja

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Zofia Kielan-Jaworowska, Jørn H Hurum. Phylogeny and systematics of multituberculate mammals. „Paleontology”. 44, s. 391-392, 2001. (ang.). 
  2. Zofia Kielan-Jaworowska, Jørn H Hurum. Phylogeny and systematics of multituberculate mammals. „Paleontology”. 44, s. 417, 2001. (ang.). 

Bibliografia

edytuj