Nerw pachowy
Nerw pachowy (łac. nervus axillaris) – w anatomii człowieka nerw kończyny górnej pochodzący z pęczka tylnego części podobojczykowej splotu ramiennego[1].
Nerw ten opuszcza jamę pachową przez otwór pachowy boczny (otwór czworoboczny) i pojawia się w okolicy tylnej poniżej mięśnia naramiennego[1].
Gałęziami mięśniowymi unerwia mięsień naramienny i mięsień obły mniejszy[1], może też unerwiać głowę długą mięśnia trójgłowego ramienia[2]. Gałęzie stawowe nerwu pachowego unerwiają staw ramienny, a gałąź międzyguzkowa – okostną górnego odcinka kości ramiennej. Nerw pachowy oddaje także gałąź skórną – nerw skórny boczny ramienia, unerwiający skórę barku i powierzchni tylnej ramienia w górnym odcinku[1].
Jeżeli dojdzie do uszkodzenia nerwu, upośledzone jest odwodzenie ramienia[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 40–46, ISBN 978-83-200-3258-1.
- ↑ M.-P. de Sèze i inni, Surgical and Radiologic Anatomy [online], 2004.
