Karl Linke (ur. 10 stycznia 1900 w Görsdorf, zm. 16 maja 1961 w Zittau) – wschodnioniemiecki generał, szef wywiadu wojskowego NRD.

Karl Linke
generał major NAL NRD
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1900
Görsdorf

Data i miejsce śmierci

16 maja 1961
Zittau

Szef Wywiadu Wojskowego NRD
Okres

od 1952
do 1957

Przynależność polityczna

Socjalistyczna Partia Jedności Niemiec

Następca

Erich Ripperger

Życiorys

edytuj

Pochodzenie robotnicze. Uczęszczał do szkoły podstawowej i publicznej (1906–1914). Praktykował i pracował jako tkacz (1914–1918). Był członkiem Socjalistycznej Młodzieży Robotniczej (Sozialistische Arbeiterjugend - SAJ Austria) (1915). Został wcielony do austriackiej służby wojskowej (1918), przebywając w niewoli włoskiej. Czł. Niezależnej Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (Unabhängige Sozialdemokratische Partei Deutschlands - USPD), następnie Komunistycznej Partii Czechosłowacji (Komunistická strana Československa - KSČ) (1924–1930). Pracownik robót ziemnych w Senftenbergu (1919–1921), w Czechach (1921–1929), i w charakterze tkacza w Grottau (1924–1930), również jako przywódca strajku (1927-1928). Wykonywał funkcję kurierską dla Niemieckiej Partii Komunistycznej (Kommunistische Partei Deutschlands - KPD). Współpracował z Ilustrowaną Gazetą Pracowniczą (Arbeiter-Illustrierte-Zeitung - AIZ). Został aresztowany za nielegalne fotografowanie w hucie Vitkovice w Ostrawie. Od 1930 przebywał w ZSRR pracując w charakterze mistrza tkactwa (1930–1934) i górnika w Moskwie (1935–1937). Był członkiem KPZR (1930–1951). Zatrudniono go w Komisariacie Ludowym Przemysłu Lekkiego (Народный комиссариат легкой промышленности) (1938), później w Izbie Gospodarczej (1939–1941). Okres II wojny światowej spędził w szeregach Armii Czerwonej (1941–1945), uczestnicząc w operacjach spadochronowych na niemieckim zapleczu w okolicach Homla, pełniącego funkcję komisarza i sekretarza partii oddziału partyzanckiego „Igor” (1942) jak i w powstaniu narodowym na Słowacji (1944). W 1945 powrócił do Moskwy.

W 1946 udał się do Czechosłowacji. Kontynuował pracę mistrza tkackiego w Hrádku nad Nisou (1946–1949). W 1949 przeprowadził się do Berlina, najpierw pełniąc funkcję tłumacza w Radzieckiej Komisji Kontroli w Niemczech (Sowjetische Kontrollkommission in Deutschland - SKK), następnie pracownika Państwowej Komisji Planowania NRD (Staatliche Plankommission - SPK) (1950), szefa sekretariatu oraz osobistego asystenta I zastępcy przewodniczącego SPK (1951-1952). W 1951 uzyskał obywatelstwo NRD. Został członkiem SED. Uczestniczył w militaryzacji NRD, będąc najpierw funkcjonariuszem Skoszarowanych Oddziałów Policji Ludowej NRD (Kasernierte Volkspolizei - KVP) (1952-) i pierwszym szefem Wywiadu Wojskowego NRD (1952–1957) w stopniu generała majora. Za brak czujności (zastępca jak i jego gospodyni domowa zbiegli do RFN), zdegradowany do stopnia pułkownika i przeniesiony do rezerwy z zakazem przebywania w Berlinie (1957), po czym zamieszkał w Zittau[1].

Przypisy

edytuj
  1. Linke, Karl | Bundesstiftung zur Aufarbeitung der SED-Diktatur [online], bundesstiftung-aufarbeitung.de [dostęp 2022-03-12].