Hilarimorphidae

rodzina muchówek z podrzędu krótkoczułkich i nadrodziny Asiloidea

Hilarimorphidaerodzina muchówek z podrzędu krótkoczułkich i nadrodziny Asiloidea.

Hilarimorphidae
Hendel et Beier, 1937
Okres istnienia: kreda wczesna–dziś
145/0
145/0
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

muchówki

Podrząd

muchówki krótkoczułkie

Infrarząd

Asilomorpha

Nadrodzina

Asiloidea

Rodzina

Hilarimorphidae

Taksonomia

edytuj

Takson ten wprowadzony został w 1937 roku przez Friedricha G. Hendla i Maxa Beiera[1]. Pozycja filogenetyczna Hilarimorphidae jest niepewna. Według pracy Wiegmanna i innych z 2011 roku rodzina ta stanowi grupę siostrzaną dla Acroceridae[2]. Zaliczany tu dawniej rodzaj Apystomyia przeniesiono w 1994 do rodziny Apystomyiidae[3], w której w 2011 umieszczono również zaliczony początkowo do Hilarimorphidae rodzaj Hilarimorphites[4]. Po tych zmianach rodzina obejmuje tylko dwa rodzaje: znany wyłącznie z wczesnej kredy Cretahilarimorpha oraz współczesny Hilarimorpha[1]. Pierwszy jest monotypowy[1], drugi zaś obejmuje ponad 30 opisanych gatunków[5].

 
Schemat użyłkowania skrzydła rodzaju Hilarimorpha

Muchówki o przysadzistym ciele długości od 1,8 do 7,2 mm, ubarwionym ciemno ze skrzydłami przezroczystymi do jasnobrązowych. Głowę mają w zarysie prawie owalną, o wklęśniętej potylicy[5]. Oczy są na wewnętrznej krawędzi szeroko wykrojone przy nasadach czułków i poniżej nich[1]. Samce Hilarimorphaholoptyczne, a samice tego rodzaju i samce rodzaju Cretahilarimorpha dychoptyczne. Biczyk czułków w przypadku Hilarimorpha jest dwuczłonowy, a u Cretahilarimorpha siedmioczłonowy. Głaszczki są dwuczłonowe, u Hilarimorpha krótkie, zaś u Cretahilarimorpha silnie wydłużone[1].

Tułów ma małe płaty postpronotum i krótką, prawie trójkątną tarczkę. Otokowa żyłka kostalna jest szersza wzdłuż przedniego brzegu skrzydła. Żyłka subkostalna jest prosta, u Hilarimorpha sięgająca żyłki kostalnej za, a u Cretahilarimorpha za żyłką poprzeczną radialno-medialną. Sektor radialny ma trzy odgałęzienia. Żyłka radialna R4+5 rozdwaja się na żyłkę R4 i zakończoną na wierzchołku lub w pobliżu wierzchołka skrzydła żyłkę R5. U Hilarimorpha komórka bazymedialna jest dłuższa od bazyradialnej, natomiast u Cretahilarimorpha są zbliżonej długości. Żyłka medialna M3 oraz żyłka poprzeczna dm-cu, a co za tym idzie komórka dyskomedialna nie występują[1][5]. Odnóża są wydłużone, o krótkich biodrach, wrzecionowaty udach oraz liniowatych goleniach i stopach[5]. Tylne uda mają na przedniej powierzchni charakterystyczny czopek. Stopy cechują się silnie zredukowanym lub całkiem zanikłym empodium[1].

Narządy rozrodcze samców mają duże, brzusznie zespolone gonokoksyty z wcięciem pośrodku wierzchołkowego brzegu[1][5]. U Hilarimorpha smukły edeagus otoczony jest osłonką, utworzoną przez zlane paramery[5].

Występowanie i biologia

edytuj

Rodzina ta zasiedla północną strefę umiarkowaną. 30 gatunków znanych jest z Ameryki Północnej, 1 z Japonii i 2 z Europy Środkowej[5]. W Polsce stwierdzono tylko Hilarimorpha tristis[6].

Stadia rozwojowe i bionomia tych muchówek pozostają nieznane. Postacie dorosłe w Ameryce Północnej poławiane były na Cryptotaenia canadensis i wierzbach rosnących na brzegu strumienia o żwirowatym dnie[5].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h Justine Myskowiak, Dany Azar, André Nel. The first fossil hilarimorphid fly (Diptera: Brachycera). „Gondwana Research”. 35, s. 192-197, 2016. DOI: 10.1016/j.gr.2015.05.003. 
  2. B.M. Wiegmann, M.D. Trautwein, I.S. Winkler, N.B. Barr, J.-W. Kim, C. Lambkin, M.A. Bertone, B.K. Cassel, K.M. Bayless, A.M. Heimberg, B.M. Wheeler, K.J. Peterson, T. Pape, B.J. Sinclair, J.H. Skevington, V. Blagoderov, J. Caravas, S.N. Kutty, U. Schmidt-Ott, G.E. Kampmeier, F.C. Thompson, D.A. Grimaldi, A.T. Beckenbach, G.W. Courtney, M. Friedrich, R. Meier, D.K. Yeates. Episodic radiations in the fly tree of life. „Proceedings of the National Academy of Science”. 108, s. 5691–5695, 2011. 
  3. D.K. Yeates. The cladistics and classification of the Bombyliidae (Diptera: Asiloidea). „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 219, s. 1–191, 1994. 
  4. D.A. Grimaldi, A. Arillo, J.M. Cumming, M. Hauser. Brachyceran Diptera (Insecta) in Cretaceous ambers, Part IV, significant new orthorrhaphous taxa. „ZooKeys”. 148, s. 293–332, 2011. 
  5. a b c d e f g h Donald W. Webb: Hilarimorphidae. W: Manualof Nearctic Diptera Vol. I. J. F. McAlpine, B.V. Peterson, G.E. Shewell, H.J. Teskey, J.R. Vockeroth, D.M. Wood (red.). Ottawa, Ontario: Biosystematics Research Institute, 1981, seria: Monograph. ISBN 0-660-10731-7.
  6. J. Razowski (red.), T. Zatwarnicki (kompilacja i aktualizacja): Wykaz Muchówek Polski Check-list of Polish Diptera Wersja: IV 2001. 2001. [dostęp 2016-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-17)].