Sezon Elite Ice Hockey League rozgrywany był na przełomie 2014 i 2015 roku. Był to 57. sezon rozgrywek o Mistrzostwo Anglii w hokeju na lodzie. W rozgrywkach brało udział 10 zespołów.

Elite Ice Hockey League 2014/2015
2014 2016
Szczegóły
Państwo

 Wielka Brytania

Kraj

 Anglia

Liczba zespołów

10

Runda zasadnicza
Termin

5 września 2014 - kwiecień 2015

Liczba kolejek

52

Zwycięzca

Sheffield Steelers

Runda finałowa

Obrońcą tytułu jest drużyna Belfast Giants, która zwyciężyła w rozgrywkach sezonu zasadniczego, zaś w rozgrywkach play-off tytuł broni drużyna Nottingham Panthers.

Sezon zasadniczy

edytuj

Sezon zasadniczy rozpoczął się 5 września 2014 roku, zakończył się zaś 22 marca 2015. Uczestniczyło w nim 10 drużyn, z których osiem awansowało do rozgrywek play-off. Dwa najgorsze drużyny zakończyły sezon po ostatniej kolejce sezonu zasadniczego.

Zespoły zostały podzielone na dwie pięciozespołowe grupy ustalone pod względem geograficznym. Pierwsza z nich Konferencja Gardiner na cześć byłego zawodnika Chicago Blackhawks pochodzącego ze Szkocji - Charlie Gardiner. W skład której znalazły się drużyny z północnej części Wielkiej Brytanii. W drugiej tj. Konferencji Erhardt uczestniczyły drużyny z południowych regionów Wielkiej Brytanii. Nazwa konferencji wzięła się od kapitana złotej drużyny Wielkiej Brytanii z 1936 roku - Carl Erhardt.

Tabela
Lp. Zespół M W PpD P Pkt G+ G- +/-
1 Sheffield Steelers 52 36 3 13 74 193 134 +59
2 Braehead Clan 52 37 2 14 73 190 136 +54
3 Cardiff Devils 52 36 1 14 72 210 151 +59
4 Nottingham Panthers 52 32 4 16 65 166 141 +25
5 Belfast Giants 52 29 4 19 60 177 148 +29
6 Coventry Blaze 52 26 1 25 51 127 145 -18
7 Hull Stingrays 52 23 6 23 49 154 192 -38
8 Fife Flyers 52 24 2 27 47 170 180 -10
9 Edinburgh Capitals 52 21 5 26 46 135 215 -80
10 Dundee Stars 52 16 3 33 33 123 203 -80

Legenda:     = Mistrz Wielkiej Brytanii,     = Awans do fazy play-off

Faza play-off

edytuj

Faza play-off w rozgrywkach GET-ligaen w sezonie 2014/2015 składała się z trzech rund. Uczestniczyły w niej drużyny z miejsc od 1 do 8 sezonu zasadniczego. Drużyna, która zajęła w sezonie zasadniczym wyższe miejsce w sezonie zasadniczym (1-4), miała przywilej roli gospodarza ewentualnego siódmego meczu w rywalizacji. Przy tym Sheffield Steelers (mistrz sezonu zasadniczego) mógł być ewentualnie zawsze gospodarzem siódmego meczu. Wszystkie cztery rundy rozgrywane były w formule do czterech zwycięstw wg schematu: 1-1-1-1-1-1-1 (co oznacza, że klub wyżej rozstawiony rozgrywał w roli gospodarza mecze nr 1, 3, oraz ewentualnie 5 i 7). Niżej rozstawiona drużyna rozgrywała w swojej hali mecz drugi, czwarty i ewentualnie szósty.

 Ćwierćfinały Runda półfinałowa Runda finałowa
 Nr Nazwa zespołuStan M1M2M3M4M5M6M7    Nr Nazwa zespołuStan M1M2M3M4M5M6M7    Nr Nazwa zespołuStan M1M2M3M4M5M6M7
 
 1 Sheffield Steelers           
 8 Fife Flyers              Mecze 1. pary o miejsca 1-4
                   
                     
 2 Braehead Clan                 
 7 Hull Stingrays                Mecze o mistrzostwo
                   
                   
 4 Nottingham Panthers               
 6 Coventry Blaze              Mecze 2. pary o miejsca 1-4    
                     
                   
 3 Cardiff Devils             
 5 Belfast Giants           

Bibliografia

edytuj