Drozd oliwkowy
Drozd oliwkowy[4] (Turdus obscurus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny drozdowatych (Turdidae), występujący w Azji. Sporadycznie zalatuje do Polski. Nie jest zagrożony.
Turdus obscurus[1] | |||
J.F. Gmelin, 1789 | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
drozd oliwkowy | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
Systematyka
edytujPo raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego gatunek ten opisał Johann Friedrich Gmelin w 1789 w 13. edycji linneuszowskiego Systema Naturae. Autor nadał mu nazwę Turdus obscurus, a jako miejsce typowe wskazał syberyjskie lasy za jeziorem Bajkał[5]. Wcześniej, w 1783 drozda oliwkowego opisał John Latham, jednakże określił jedynie jego angielską nazwę zwyczajową: Dark Thrush[6].
Jest to gatunek monotypowy[7][8].
Zasięg występowania
edytujDrozd oliwkowy zamieszkuje środkową i wschodnią Syberię po Kamczatkę i Sachalin[7]. Wędrowny; zimuje od północno-wschodniej części subkontynentu indyjskiego po Tajwan, Filipiny i Wielkie Wyspy Sundajskie (Indonezja)[7].
Do Polski zalatuje sporadycznie – stwierdzony 9 razy[9][10], w tym zaledwie 3 razy od początku XX wieku[10]. Ostatnie stwierdzenie miało miejsce w 2004 roku w Stubnie w woj. wielkopolskim, zaobserwowano wówczas dwa osobniki[9][10].
Charakterystyka
edytuj- Wygląd zewnętrzny
- Nieco mniejszy od drozda śpiewaka. Samiec ma ciemnoszarą głowę, białe brwi, czarny kantarek i białą nasadę dzioba. Grzbiet i skrzydła są koloru brązowego, pokrywy podskrzydłowe płowoszare. Pierś i boki pomarańczowe, natomiast spód ciała biały. Samce w szacie spoczynkowej i samice bledsze, z oliwkowobrązową głową i karkiem, ochrowymi bokami i jasnym gardłem. We wszystkich szatach żółte nogi i ciemny dziób z żółtą nasadą dolnej części.
- Rozmiary
- długość ciała 21–23 cm[7], rozpiętość skrzydeł ok. 36–38 cm; masa ciała 61–117 g[7]
- Głos
- Odzywa się cienkim „tsii”. Śpiew fletowy, podobny jak u paszkota.
- Zachowanie
- Podczas wędrówek i na zimowiskach często tworzy małe stada.
Środowisko
edytujGęste lasy iglaste i tajga, ponadto zadrzewienia mieszane, obszary rolnicze i ogrody.
Pożywienie
edytujGłównie owady i ich larwy oraz inne bezkręgowce zbierane na ziemi, a także jagody.
Lęgi
edytuj- Gniazdo
- Na drzewie.
- Jaja
- Samica składa 4–6 jaj.
Status i ochrona
edytujGatunek nie jest zagrożony według danych IUCN (status LC – Least Concern). Liczebność światowej populacji nie została oszacowana, ale ptak ten jest dość pospolity lub pospolity na większości zasięgu występowania. Trend liczebności populacji nie jest znany[3].
W Polsce objęty jest ścisłą ochroną gatunkową[11].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Turdus obscurus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c D. Lepage: Eyebrowed Thrush Turdus obscurus. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-02-14]. (ang.).
- ↑ a b BirdLife International, Turdus obscurus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2015-4 [dostęp 2016-04-27] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Turdinae Rafinesque, 1815 - drozdy (wersja: 2019-07-28). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Johann Friedrich Gmelin: Systema Naturae. Wyd. 13. T. 1, cz. 2. 1789, s. 816. (łac.).
- ↑ John Latham: A general synopsis of birds. T. 2, cz. 1. 1783, s. 31. (ang.).
- ↑ a b c d e Collar, N.: Eyebrowed Thrush (Turdus obscurus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-06)].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Thrushes. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-05-06]. (ang.).
- ↑ a b wynik wyszukiwania: Turdus obscurus. [w:] Tarsiger.com [on-line]. [dostęp 2022-11-10]. (ang.).
- ↑ a b c Komisja Faunistyczna. Raport nr 21. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2004. „Notatki Ornitologiczne”. 46, s. 159–180, 2005.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).
Bibliografia
edytuj- Ludwik Tomiałojć, Tadeusz Stawarczyk Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany, PTPP "pro Natura", Wrocław 2003, ISBN 83-919626-1-X, s. 610.
- Ptaki Europy. Przewodnik ilustrowany, Paul Sterry, Richard Allen (ilustr.), Emil Gola (tłum.), Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 308, ISBN 83-7311-826-8, OCLC 749151835 .
- Lars Jonsson , Ptaki Europy i obszaru śródziemnomorskiego, Magnus Ullman i inni, wyd. 3, Warszawa: Muza SA, 2006, s. 414, ISBN 83-7319-927-6, OCLC 749649489 .
Linki zewnętrzne
edytuj- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).