Bergamo

włoska gmina

Bergamo – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Lombardia, w prowincji Bergamo, położone u południowych podnóży Alp Bergamskich. Dawna nazwa miejscowości to Bergomum.

Bergamo
miasto i gmina
Ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Włochy

Region

 Lombardia

Prowincja

Bergamo

Kod ISTAT

016024

Powierzchnia

39,6 km²

Wysokość

259 m n.p.m.

Populacja (I 2010)
• liczba ludności


120 694

• gęstość

3047,8 os./km²

Numer kierunkowy

035

Kod pocztowy

24100

Położenie na mapie Lombardii
Mapa konturowa Lombardii, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Bergamo”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Bergamo”
Ziemia45°42′N 9°40′E/45,700000 9,666667
Strona internetowa

W Bergamo w 1826 urodził się Francesco Nullo, pułkownik, przyjaciel i powiernik Giuseppe Garibaldiego, dowódca ochotników włoskich, tzw. garibaldczyków, którzy wzięli udział w polskim powstaniu styczniowym 1863. Bergamo posiada również swój klub piłkarski – Atalanta BC, w której grał między innymi Christian Vieri.

Z Bergamo związany był święty, papież Jan XXIII – kardynał Angelo Giuseppe Roncalli, który uczył się w miejscowym seminarium, potem był sekretarzem biskupa Bergamo.

Według danych na styczeń 2010 gminę zamieszkiwało 120 694 osób przy gęstości zaludnienia 3048 os./km².

Historyczna część miasta położona na wzgórzu (Città Alta) jest chętnie odwiedzana przez turystów. Można tam wyjechać kolejką (Funicolare di Bergamo Alta). Najważniejsze zabytki górnej części miasta to Piazza Vecchia, przy którym znajduje się wybudowany w XII w. Palazzo della Ragione, bazylika Santa Maria Maggiore (XII–XIV w.), wieża miejska z XI w. i zabytkowe mury obronne[1].

W miejscowości znajduje się stacja kolejowa Bergamo oraz port lotniczy Bergamo obsługujący połączenia tanich linii lotniczych do Mediolanu.

Historia

edytuj

Pierwsze ślady osadnictwa na terenie miasta pochodzą z XII wieku p.n.e., jednak oficjalne założenie miasta miało miejsce ok. 390 p.n.e. przez Celtów[2]. W I wieku p.n.e. miasto zostało zajęte przez Rzymian i przemianowane na Bergomum.

W 575 roku miasto zostało ustanowione stolicą księstwa Longobardów. W 1098 roku mieszkańcy Bergamo stworzyli własny rząd w proteście przeciwko władzy miejscowego biskupa. W 1165 roku miasto przyłączyło się do ligi Lombardzkiej. W 1295 roku rozpoczęło się panowanie w mieście rodu Viscontich. W 1428 roku Bergamo zostało podbite przez Republikę Wenecką.

W 1797 roku, na mocy pokoju w Campo Formio, Bergamo znalazło się w Republice Cisalpińskiej, a następnie w Republice Włoskiej (1802–1805) i Królestwie Włoch (od 1805). W 1815 roku, na mocy postanowień kongresu wiedeńskiego, miasto zostało włączone do Austrii. W 1859 roku Bergamo przeszło pod władanie Królestwa Sardynii, a później weszło w skład zjednoczonych Włoch.

W 2020 roku, na początku pandemii COVID-19, Bergamo i okolice przyciągnęły uwagę mediów na całym świecie jako jeden z włoskich i europejskich obszarów będących epicentrum zakażeń[3].

Zabytki

edytuj

Osoby związane z Bergamo

edytuj

Postacie historyczne

Artyści

Architekci i inżynierowie

Duchowni

Dziennikarze

Intelektualiści

Matematycy

Muzycy

Przedsiębiorcy

Postacie mediów

Politycy i związkowcy

Sportowcy

Żołnierze

Inni

Galeria

edytuj

Miasta partnerskie

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Łukasz Ropczyński, Bergamo [online], Kierunek Włochy, 19 listopada 2018.
  2. Friedrich Schlette, Celtowie, Sława Lisicka (tłum.), Bożena Wierzbicka (tłum.), Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1987, s. 32, ISBN 83-218-0633-3, OCLC 749147360.
  3. Defunti in altre città per la cremazione. Mezzi dell’Esercito trasportano le bare [online], ecodibergamo.it, 18 marca 2020 [dostęp 2024-05-29] (wł.).
  4. Ela & Skipper The Dog, Bergamo w jeden dzień – plan zwiedzania, mapa [online], Gdziekolwiek W Świat, 3 listopada 2019 [dostęp 2019-12-02] (pol.).
  5. Bergamo w kilka godzin [online] [dostęp 2017-02-14] (pol.).

Bibliografia

edytuj
  • Tim Jepson: Przewodnik National Geographic – Włochy. Warszawa: G+J RBA Sp. z o.o.& Co. Spółka Komandytowa, 2002, s. 122–123. ISBN 83-88132-80-6.
  • Włochy północne. Wyd. I. Bielsko-Biała: Pascal sp. z o.o., 2008, s. 160–165. ISBN 978-3-8297-6558-9.

Linki zewnętrzne

edytuj