Adularminerał z grupy krzemianów, przezroczysta i bezbarwna odmiana skalenia potasowego. Należy do minerałów rzadkich.

Adular
Ilustracja
Adular z gór Adula, Ticino, Szwajcaria (7x6,5 cm)
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

glinokrzemian potasu (KAlSi3O8)

Twardość w skali Mohsa

6

Łupliwość

doskonała, dwukierunkowa

Układ krystalograficzny

jednoskośny

Gęstość minerału

2,53–2,56 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

przezroczysty lub prawie przezroczysty z niebieskawą lub zielonawą poświatą

Połysk

szklisty, perłowy

Nazwa pochodzi od gór Adula w Alpach (okolice Przełęczy Św. Gotarda w Szwajcarii).

Charakterystyka

edytuj

Właściwości

edytuj

Tworzy kryształy grubotabliczkowe, słupkowe (nawet kilkadziesiąt centymetrów). Czasami przyjmuje postać romboedru. Jest kruchy i przezroczysty. Często wykazuje perłową opalescencję, migotliwość lub charakterystyczną grę barw zwaną adularyzacją. Kryształy wykazujące to zjawisko noszą nazwę kamieni księżycowych.

Występowanie

edytuj

Jest minerałem hydrotermalnym niskich temperatur. Spotykany w żyłach magmowych. Najlepiej wykształcone okazy występują w druzach i szczelinach skalnych.

Miejsca występowania: Szwajcaria – w Alpach – Aular-Berstock (gdzie pozyskano go po raz pierwszy), Austria – w Zillertall i Habachtal, Włochy – w Val di Vizze i Val Medel, Francja – w Val d’Isère, Niemcy, Birma, Rumunia, Meksyk.

Znaczenie

edytuj
  • ma znaczenie naukowe i kolekcjonerskie,
  • odmiany o charakterze kamieni księżycowych znajdują zastosowanie w jubilerstwie,
  • stosowany do wyrobu ozdobnej galanterii.

Zobacz też

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Kazimierz Maślankiewicz: Kamienie szlachetne. Wyd. 3 poprawione i uzupełnione. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1982.
  • Michał Sachanbiński: Vademecum zbieracza kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1984. ISBN 83-220-0199-1.