109P/Swift-Tuttle

kometa

Kometa Swifta-Tuttle’a (formalne oznaczenie 109P/Swift-Tuttle) – kometa okresowa należąca do grupy komet typu Halleya o okresie obiegu 133 lat. Po raz pierwszy została zaobserwowana w lipcu 1862 roku, niezależnie przez Lewisa Swifta i Horace’a Parnella Tuttle’a, a po raz drugi przez japońskiego astronoma Tsuruhiko Kiuchiego w czasie jej ponownego pojawienia się w 1992 roku.

109P/Swift-Tuttle
ilustracja
Odkrywca

Lewis Swift,
Horace Tuttle

Data odkrycia

16 lipca 1862

Nazwy alternatywne

1862 III, 1992t

Elementy orbity
Półoś wielka

26,0921 au

Mimośród

0,9632

Peryhelium

0,9595 au

Aphelium

51,2246 au

Okres orbitalny

133,28 lat

Nachylenie orbity względem ekliptyki

113,4538°

Długość węzła wstępującego

139,3812°

Argument peryhelium

152,9822°

Moment przejścia przez peryhelium

1992-12-11,9998

Charakterystyka fizyczna jądra
Średnica

26 km

Roje meteorów związane z kometą

Perseidy

Za każdym razem, kiedy kometa zbliży się do Słońca, jej lodowe jądro paruje, uwalniając cząstki i grudki pyłu, które tworzą potem długi warkocz w przestrzeni kosmicznej. Co roku Ziemia w swej okołosłonecznej wędrówce wpada na rój meteoroidów związany z tą kometą, a małe drobiny, które wchodzą w jego skład, rozpędzone do 59 km/s dostają się do atmosfery i spalają się, tworząc zjawisko „spadających gwiazd” nazwanych Perseidami.

109P/Swift-Tuttle znajduje się na orbicie przecinającej orbitę Ziemi, co może doprowadzić w przyszłości do jej zderzenia z Ziemią lub Księżycem. Z pewnością nie nastąpi to jednak w najbliższym tysiącleciu.

Zobacz też

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj