Stiepan Daniłow

Stiepan Daniłow
Степан Данилов
	11 zwycięstw
	generał major lotnictwa
Data i miejsce urodzenia	15 grudnia 1909 ; Korotowo, gubernia nowogrodzka
Data i miejsce śmierci	24 maja 1945 ; okolice Rygi
	Przebieg służby
Lata służby	1931–1945
Siły zbrojne	Armia Czerwona; Wojskowe Siły Powietrzne
Stanowiska	dowódca 56 Brygady Lotnictwa Myśliwskiego, dowódca 42 Brygady Lotnictwa Myśliwskiego, dowódca 3 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego, dowódca 5 Mieszanej Dywizji Lotniczej, dowódca 14 Korpusu Lotnictwa Myśliwskiego
Główne wojny i bitwy	bitwa nad Chałchin-Goł,; wojna zimowa,; front wschodni (II wojna światowa)
	Odznaczenia
	;

Stiepan Pawłowicz Daniłow (ros. Степан Павлович Данилов, ur. 2 grudnia^?/15 grudnia 1909 we wsi Korotowo w guberni nowogrodzkiej (obecnie w rejonie czerepowieckim w obwodzie wołogodzkim), zm. 24 maja 1945 pod Rygą) – radziecki lotnik, generał major lotnictwa, Bohater Związku Radzieckiego (1939).

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopskiej. W 1930 skończył techniczną szkołę zawodową, później pracował jako tokarz metalowy i technik w zakładzie remontu parowozów w Jarosławiu. W 1931 został przyjęty do WKP(b), od czerwca 1931 służył w Armii Czerwonej, w 1933 skończył wojskową szkołę lotniczą w Stalingradzie (obecnie Wołgograd). Służył w 121 eskadrze lotnictwa myśliwskiego 95 Brygady Lotnictwa Myśliwskiego Sił Powietrznych Kaukaskiej Armii Czerwonego Sztandaru jako młodszy lotnik, dowódca klucza i dowódca oddziału, od 14 stycznia do 26 lipca 1937 brał udział w wojnie domowej w Hiszpanii, wykonując dziesiątki lotów bojowych. Od sierpnia do grudnia 1937 dowodził oddziałem lotniczym w Zakaukaskim Okręgu Wojskowym, później ukończył wyższe kursy lotnicze w Lipiecku i został dowódcą 44 pułku lotnictwa myśliwskiego 54 Brygady Lotnictwa Myśliwskiego w Leningradzkim Okręgu Wojskowym, a w lipcu 1939 dowódcą 56 pułku lotnictwa myśliwskiego. Od 17 lipca do 16 września 1939 jako dowódca 56 pułku lotnictwa myśliwskiego 1 Brygady Lotnictwa Myśliwskiego 1 Grupy Armijnej brał udział w bitwie nad Chałchin-Goł. Wykonał wówczas 60 lotów bojowych, w walkach powietrznych strącił osobiście 6 japońskich myśliwców i 2 bombowce. Dowodzony przez niego pułk wykonał wszystkie zadania bojowe i zniszczył łącznie 80 samolotów wroga. Walczył w wojnie z Finlandią 1939-1940 jako dowódca pułku lotnictwa myśliwskiego. W 1940 skończył kursy przy Akademii Sztabu Generalnego i został dowódcą 42 Brygady Lotnictwa Myśliwskiego, a w sierpniu 1940 dowódcą 3 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego w Leningradzkim Okręgu Wojskowym.

Od 22 czerwca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami, od 19 lipca 1941 jako dowódca 7 Korpusu Lotnictwa Myśliwskiego Obrony Przeciwlotniczej Kraju w Leningradzie, broniąc miasta przed zmasowanymi niemieckimi nalotami i wspierając wojska lądowe. We wrześniu 1941 został dowódcą 5 Mieszanej Dywizji Lotniczej, od lutego do lipca 1942 był zastępcą dowódcy Sił Powietrznych 54 Armii Frontu Leningradzkiego, później dowodził 287 Dywizją Lotnictwa Myśliwskiego kolejno na Froncie Briańskim, Południowo-Wschodnim, Stalingradzkim, Południowym i Północno-Kaukaskim. Brał udział w bitwie pod Stalingradem, operacji rostowskiej, północno-kaukaskiej i krasnodarskiej. W lipcu 1943 objął dowództwo 11 Mieszanego Korpusu Lotniczego (od września 1944: 14 Korpusu Lotnictwa Myśliwskiego) 1 Armii Powietrznej/15 Armii Powietrznej, na czele którego walczył na Froncie Zachodnim, Nadbałtyckim, 2 Nadbałtyckim i Leningradzkim. Brał udział w bitwie pod Kurskiem, operacji orłowskiej, briańskiej, leningradzko-nowogrodzkiej, rzeczycko-dźwińskiej i nadbałtyckiej oraz w blokowaniu kurlandzkiego zgrupowania wroga. Podczas wojny z Niemcami wykonał 112 lotów bojowych i stoczył 23 walki powietrzne, strącając osobiście 3 samoloty wroga. Zginął w wypadku lotniczym podczas wykonywania obowiązków służbowych. Został pochowany w Rydze, później jego grób przeniesiono na Cmentarz Nowodziewiczy.

Awanse

porucznik (1936)
kapitan (8 sierpnia 1937)
major (2 lipca 1939)
pułkownik (26 kwietnia 1940)
generał major lotnictwa (28 maja 1943)

Odznaczenia

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (17 listopada 1939)
Order Lenina (17 listopada 1939)
Order Czerwonego Sztandaru (27 lipca 1937)
Order Suworowa II klasy (pośmiertnie, 29 czerwca 1945)
Order Kutuzowa II klasy (8 kwietnia 1944)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (22 lutego 1943)
Medal za Odwagę (14 listopada 1938)
Order Czerwonego Sztandaru (Mongolska Republika Ludowa, 1939)

Bibliografia

Biogram na stronie Герои страны (ros.) [dostęp 2019-11-30]