Przewodnik błądzących

Przewodnik błądzących
דלאל̈ה אלחאירי
Autor	Mojżesz Majmonides
Tematyka	traktat teologiczno-filozoficzny
	Wydanie oryginalne
Język	judeo-arabski
	Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego	2008
Wydawca	Stowarzyszenie Pardes
Przekład	H. Halkowski; U. Krawczyk
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przewodnik błądzących (jud.-arab. دلالة الحائرين ,דלאל̈ה אלחאירין translit. dalālatul ḥā’irīn; heb. מורה נבוכים, transkr. More newuchim) – traktat teologiczno-filozoficzny Mojżesza Majmonidesa, jedno z najważniejszych dzieł średniowiecznej filozofii żydowskiej.

Traktat został ukończony ok. 1190 r.^[1] i pierwotnie był napisany w języku judeo-arabskim. Oprócz tematyki ściśle religijnej, Przewodnik błądzących podejmuje tematy prawa żydowskiego oraz problematykę etyczną i polityczną.

Bezpośrednio adresowany jest do byłego ucznia Majmonidesa, jego ogólniejszym zaś adresatem są pobożni żydzi, którzy chcą pogodzić prawdy wiary z prawdami filozofii. Przewodnik błądzących nie był więc dziełem przeznaczonym do szerokiego odbioru, jak i też dziełem ściśle filozoficznym. Głównym jego celem jest dobre życie jako żyda^[2].

Traktat był niezwykle wpływowy także poza społecznością żydowską. Wysoko cenił go m.in. Tomasz z Akwinu.

W traktacie łączona jest tradycja judaistyczna z wpływami filozofii muzułmańskiej (szczególnie al-Farabiego i Awicenny) oraz filozofią Arystotelesa. Sformułowane przez Majmonidesa 4 główne typy dowodów na istnienie Boga jest analogiczne do późniejszych 5 dróg dowodzenia istnienia Boga u Tomasza z Akwinu^[1].

"Błądzący" i "wątpiący" to według Majmonidesa żydzi, którzy antropomorfizują Boga. Tymczasem Bóg nie jest podobny do niczego innego. Aby go opisać, Majmonides zestawia przeciwstawne sobie twierdzenia (metoda antynomii) i pokazuje ograniczenia ludzkiego poznania. Ta teologia negatywna pozostaje do dziś najbardziej rozpoznawalną częścią nauk Majmonidesa^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b Stefan Swieżawski: Dzieje europejskiej filozofii klasycznej. Warszawa - Wrocław: PWN, 2000, s. 553.
↑ Stephen F. Brown, Juan Carlos Flores: Historical Dictionary of Medieval Philosophy and Theology. Lanham, Maryland - Toronto - Plymuth, UK: The Scarecrow Press Inc., 2007, s. 179. ISBN 978-0-8108-5326-3.
↑ Stephen F. Brown, Juan Carlos Flores: Historical Dictionary of Medieval Philosophy and Theology. Lanham, Maryland - Toronto - Plymuth, UK: The Scarecrow Press Inc., 2007, s. 180. ISBN 978-0-8108-5326-3.

Bibliografia

Mojżesz Majmonides: Przewodnik błądzących. Kraków: Stowarzyszenie Pardes, 2008, s. pierwsza część.

[Swieżawski553-1] Stefan Swieżawski: Dzieje europejskiej filozofii klasycznej. Warszawa - Wrocław: PWN, 2000, s. 553.

[Historical179-2] Stephen F. Brown, Juan Carlos Flores: Historical Dictionary of Medieval Philosophy and Theology. Lanham, Maryland - Toronto - Plymuth, UK: The Scarecrow Press Inc., 2007, s. 179. ISBN 978-0-8108-5326-3.

[Historical180-3] Stephen F. Brown, Juan Carlos Flores: Historical Dictionary of Medieval Philosophy and Theology. Lanham, Maryland - Toronto - Plymuth, UK: The Scarecrow Press Inc., 2007, s. 180. ISBN 978-0-8108-5326-3.

[1]

[2]

[3]