Pierre van Maldere

Pierre van Maldere
Data i miejsce urodzenia	16 października 1729 ; Bruksela
Pochodzenie	belgijskie
Data i miejsce śmierci	1 listopada 1768 ; Bruksela
Instrumenty	skrzypce
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, skrzypek
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pierre van Maldere, także Pieter Vanmaltre, Van Maltere, Vanmonder, van Maldern, Wan Maldere, Wanmalder, Vam Maldere, Maldera, Vand’Elmar^[1] (ur. 16 października 1729 w Brukseli, zm. 1 listopada 1768 tamże^[1]^[2]^[3]^[4]) – belgijski kompozytor i skrzypek.

Życiorys

Kształcił się w Brukseli, gdzie jego nauczycielami byli Jean-Joseph Fiocco i Henri-Jacques de Croes^[1]. W 1746 roku został skrzypkiem w kapeli namiestnika Niderlandów Austriackich Karola Lotaryńskiego, od 1749 roku pełnił funkcję koncertmistrza^[1]^[2]^[3]^[4]. W latach 1751–1753 przebywał w Dublinie, gdzie prowadził Philarmonick Concerts^[1]^[2]^[3]. W 1754 roku występował w Paryżu w ramach Concert Spirituel^[1]^[2]^[4]. Po powrocie do Brukseli towarzyszył księciu Karolowi Lotaryńskiemu w podróżach po Europie^[1]. W latach 1757–1758 przebywał w Austrii i Czechach^[3], występował na dworze cesarzowej Marii Teresy w Schönbrunn^[1]. W 1758 roku otrzymał stanowisko valet de chambre^[1]^[2]^[3]. Od 1762 do 1767 roku zatrudniony był w brukselskim Grand Théâtre, gdzie wystawiał sztuki sceniczne^[1]^[3]. Po bankructwie teatru w 1767 roku zajął się działalnością pedagogiczną^[1].

Komponował głównie muzykę instrumentalną, cieszącą się dużą popularnością w ówczesnej Europie^[1]. Jego dzieła znali Joseph Haydn i Wolfgang Amadeus Mozart^[1]. Talent wirtuozowski van Maldere’a cenił Karl Ditters von Dittersdorf^[1]^[4]. Tworzył w późnobarokowym stylu, jego sonaty na skrzypce i basso continuo mają następstwo części wolna–szybka–wolna^[1]. Był jednym z pierwszych twórców symfonii, jego osiągnięcia kompozytorskie na tym polu zwiastują już nadejście klasycyzmu^[1]^[2]. Stworzył około 60 symfonii^[4], w większości o 3-częściowej budowie ze ściśle wyważonymi proporcjami części, z elementami stylu galant w warstwie melodycznej^[1]. Znaleźć z nich można wiele cech typowych dla okresu Sturm und Drang, takich jak nagłe zmiany tempa, tonacje molowe i tremola^[4].

Spośród napisanych przez niego dzieł scenicznych zachowała się tylko opera komiczna w stylu francuskim Le déguisement pastoral (1756)^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 218. ISBN 978-83-224-0905-3.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2246. ISBN 0-02-865529-X.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 543. ISBN 0-674-37299-9.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 574–575. ISBN 978-0-8108-7183-0.

Linki zewnętrzne

Pierre van Maldere – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 218. ISBN 978-83-224-0905-3.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2246. ISBN 0-02-865529-X.

[harvard-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 543. ISBN 0-674-37299-9.

[boer-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 574–575. ISBN 978-0-8108-7183-0.

[1]

[2]

[3]

[4]