Mieczysław Jerzy Künstler
Mieczysław Jerzy Künstler (ur. 26 marca 1933 w Słupcy, zm. 27 grudnia 2007 w Warszawie[1]) – polski językoznawca, sinolog, znawca języków i kultury chińskiej.
| Data i miejsce urodzenia |
26 marca 1933 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 grudnia 2007 |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: sinologia | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Warszawski |
Życiorys
edytujJego rodzicami byli Antoni Władysław Künstler (1901-1975) i Janina Künstler, z d. Kicka (1899-1975). Oboje pracowali jako nauczyciele[1].
Po II wojnie światowej znalazł się z rodzicami w Jeleniej Górze, tam ukończył miejscowe liceum. W 1951 rozpoczął studia językoznawcze na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Warszawskiego, ukończył je w 1956, pracę magisterską Morfologia czasownika we współczesnym języku chińskim napisał pod kierunkiem Janusza Chmielewskiego[2]. Jeszcze w czasie studiów został zatrudniony na macierzystej uczelni, w Katedrze Sinologii, równocześnie współpracował z Pracownią Słownika Chińsko-Polskiego w Zakładzie Orientalistyki Polskiej Akademii Nauk[1][2]. W latach 1956–1958 przebywał w Chinach, najpierw jako stypendysta na Uniwersytecie Pekińskim, następnie jako lektor w Pekińskim Instytucie Języka Rosyjskiego[1][2]. W 1960 przez dziesięć miesięcy przebywał na stypendium w École pratique des hautes études w Paryżu. W 1962 obronił pracę doktorską Les formations adverbiales a quasi-suffixe en Chinois archaique et dans la langue de l’epoque des Han napisaną pod kierunkiem Janusza Chmielewskiego. W 1969 uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy Ma Jong – vie et oeuvre. W 1971 został mianowany docentem, w 1978 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1986 tytuł profesora zwyczajnego[1].
Od 1956 był członkiem Polskiego Towarzystwa Orientalistycznego, od 1960 Polskiego Towarzystwa Językoznawczego[1], od 1972 członkiem Komitetu Nauk Orientalistycznych Polskiej Akademii Nauk (w latach 1993–2006 jego przewodniczącym)[1], od 1983 członkiem zwyczajnym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego[1][2], od 1987 członkiem Światowego Stowarzyszenia Studiów Sinologicznych (od 1997 jego przewodniczącym)[2]. Był także członkiem komitetów redakcyjnych „Rocznika Orientalistycznego” oraz serii „Prace Orientalistyczne”[1].
Był autorem ponad dwustu prac poświęconych językom, historii, cywilizacji i kulturze Chin, w tym ok. trzydziestu książek[1]. Przełożył też kilka utworów klasycznej literatury chińskiej (najważniejsze, wraz z zespołem: Dialogi konfucjańskie), a także kilka prac radzieckich i zachodnich sinologów.
W 1976 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, w 1979 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].
Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A17-1-24)[3].
Twórczość
edytuj- Rozmówki polsko-chińskie: ze słownikiem, 1966
- Ma Jong. Vie et oeuvre, 1969
- Pismo chińskie, 1970
- Pierwsze wieki cesarstwa chińskiego, tom 219 serii wydawniczej Omega, 1972, 2007
- Aforyzmy chińskie, 1977
- Sprawa Konfucjusza, 1983
- Mitologia chińska, 1985, 2001
- Tradycje architektury chińskiej, 1986
- Pekin, 1991
- Sztuka Chin, 1991
- Dzieje kultury chińskiej, 1994
- Mały słownik sztuki chińskiej, 1996
- Języki chińskie, 2000
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i j Ewa Zajdler: Mieczysław Jerzy Künstler 1933-2007. Między Paryżem a Pekinem, w: Portrety uczonych. Profesorowie Uniwersytetu Warszawskiego po 1945. A-K, Wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2016, s. 686-697.
- ↑ a b c d e f Ewa Wolnicz-Pawłowska: Mieczysław Künstler (1933-2007), w: Rocznik Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, nr 70 (2007), s. 116-118.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze