cochar

Occitan

Etimologia

• (vèrb 1) Del latin vulgar *cōctāre, del classic coactāre: «obligar, constrénher, forçar».
• (vèrb 2 e nom) Del francés coucher « coucar, jaire »

Prononciacion

/ku't͡ʃa/, /ku't͡ʃa/

Vèrb 1

cochar

1. Acotir, percaçar, preissar, far caminar per fòrça.
2. (caça) Menar lo caçum cap a la tenda o la linha dels caçaires.
3. Sacar defòra, remandar
4. Grelhar ; germinar
5. Se preissar, se despaichar (lemosin)

se cochar

1. S'afanar, se preissar, se despachar, se ronçar

Variantas dialectalas

• coitar (lengadòc)

Parents

• cocha
• cochós

Vèrb 2

cochar (provençau), (lemosin)

1. Caucar, jaire

se cochar (provençau)

1. Se caucar, se jaire
2. Se preissar, se despaichar

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
cochar	cochars
[ku't͡ʃa]	[ku't͡ʃas]

cochar (provençau)

1. Accion de se jaire per dormir.