arma

Occitan

Etimologia

(Nom comun 1) Del latin anima.

(Nom comun 2) Del latin arma.

Prononciacion

/ˈaɾmo̞/, /ˈaɾmo̞/

escotar « arma »

/ˈaʀmə/, /ˈaʀmə/

Sillabas

ar | ma (2)

Nom comun 1

Declinason
Singular	Plural
arma	armas
[ˈaɾmo̞]	[ˈaɾmo̞s]

arma femenin

1. Principi vital d'un èsser vivent.

Sinonims

• amna (gascon)
• anma

Traduccions

alemand: Seele (de) femenin anglés: soul (en) catalan: ànima (ca)femenin espanhòl: alma (es) femenin francés: âme (fr) femenin

italian: anima (it) femenin istriòt: anama (ist) femenin, anema (ist) femenin, anima (ist) femenin portugués: alma (pt) femenin romanés: inimă (ro) femenin

Nom comun 2

Declinason
Singular	Plural
arma	armas
[ˈaɾmo]	[ˈaɾmos]

arma femenin

1. Aisina per atacar o se defendre.

Traduccions

alemand: Waffe (de) femenin anglés: weapon (en) catalan: arma (ca) femenin espanhòl: arma (es) femenin

francés: arme (fr) femenin italian: arma (it) femenin portugués: arma (pt) femenin romanés: armă (ro) femenin

Forma de vèrb

arma

1. Tresena persona del singular del present del singular de armar.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de armar.

Catalan

Etimologia

Del latin arma, armorum (« armas »).

Prononciacion

oriental /ˈarmə/, /ˈarmə/, occidental /ˈaɾma/, /ˈaɾma/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
arma	armes

arma

1. arma (aisina per atacar o se defendre).

Forma de vèrb

arma

1. Tresena persona del singular al present de l'indicatiu de armar.
2. Segonda persona del singular a l'imperatiu afirmatiu de armar.

Espanhòl

Etimologia

Del latin arma, armorum (« armas »).

Prononciacion

/ˈaɾma/, /ˈaɾma/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
arma	armas
[ˈaɾma]	[ˈaɾmas]

arma

1. arma (aisina per atacar o se defendre).

Forma de vèrb

arma

1. Tresena persona del singular al present de l'indicatiu de armar.
2. Segonda persona del singular (tú) a l'imperatiu de armar.

Referéncias

• Diccionario de la lengua espaňola de la Real Academia española : https://dle.rae.es/arma?m=form

Francés

Prononciacion

/aʁma/, /aʁma/

França (Lion) : escotar « arma »

França (Vòges) : escotar « arma »

Forma de vèrb

arma

1. Tresena persona del singular al preterit de armer.

Italian

Etimologia

Del latin arma, armorum (« armas »).

Prononciacion

/ˈaɾma/, /ˈaɾma/

Itàlia : escotar « arma »

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
arma	armi
[ˈaɾma]	[ˈaɾmi]

arma femenin

1. arma (aisina per atacar o se defendre).

Forma de vèrb

arma

1. Tresena persona del singular al present de l'indicatiu de armare.
2. Segonda persona del singular a l'imperatiu afirmatiu de armare.

Referéncias

• http://www.sapere.it/enciclopedia/arma.html

Portugués

Etimologia

Del latin arma, armorum (« armas »).

Prononciacion

Portugal /ˈaɾmɐ/, /ˈaɾmɐ/

Brasil /ˈaɦmɐ/, /ˈaɦmɐ/, /ˈaɾmə/, /ˈaɾmə/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
arma	armas

arma

1. arma (aisina per atacar o se defendre).

Forma de vèrb

arma

1. Tresena persona del singular al present de l'indicatiu de armar.
2. Segonda persona del singular a l'imperatiu afirmatiu de armar.