Uranus

Occitan

Etimologia

(mitologia) Pel latin Uranus, del grèc ancian Οὐρανός, Ouranós « Ouranos ».

Prononciacion

lengadocian, gascon /yɾaˈnys/, /yɾaˈnys/

provençau /yʀaˈnys/, /yʀaˈnys/

Sillabas

U|ra|nus

Nom pròpri

Uranus

Lo dieu Unranus e la dança de las estelas (per Karl Friedrich Schinkel)

La planeta Uranus (fotografia Voyager2)

1. (Mitologia romana) Dieu del cèl, filh d’Etèr (lo Cèl superior) e d’Emera (lo Jorn) o de Gaïà (la Tèrra), segon los autors. Es lo paire entre autres d’Òps, Ocean et d’autres Titans (coma Saturn), mas tanben de las Furiás venjadoiras, de las nimfas dels fraisses, dels Gigants e de la divesa Vènus.
2. (Astronomia) Setena planeta del Sistèma solar, per òrdre creissent de distància al Solelh, es una planeta giganta e gasosa coma Jupitèr, Saturne e Neptun.

Simbòl

• ⛢, ♅

Derivats

• urani

Traduccions

alemand: Uranus (de) anglés: Uranus (en) basc: Urano (eu) catalan: Urà (ca)

espanhòl: Urano (es) francés: Uranus (fr) italian: Urano (it) portugués: Urano (pt)

Vejatz tanben

• Uranus sus Wikipèdia

Los corses del Sistèma solar

Las planetas màger (ordenadas de la mai pròcha a la mai alunhada del Solelh)

Mercuri • Vènus • la Tèrra • Mart o Mars • Jupitèr • Saturn o Saturne • Uranus • Neptun

Las planetas nanas

Pluton • Èris • Cères

las planetas menoras

planetoïdes • asteroïdes

autres

meteorits • cometas