Viòla d'amor
La viòla d'amor qu'ei un instrument de musica barròc de la familha de las còrdas hregadas.
Descripcion
[modificar | Modificar lo còdi]Que possedeish set còrdas armonicas (au dessús de la tòca e premudas peus dits) e cinc còrdas simpaticas (en devath de la tòca, non son par tocada peu musician e que vibran en reaccion a la vibracion de las còrdas armonicas). Que manlèva la forma de la soa caisha de resonància a la familha de la viòla de gamba mes qu'ei jogada suu braç com un instrument de la familha de la lira da braccio (la familha deu vriulon). Com per mantuns instruments barròcs, las soa fisionomia que varia a còps. La voluta de la viòla d'amor que representa sovent lo cap d'un mainatge deus uèlhs bendats, allegoria de l'amor cec. Los sons horats que poden estar curats de mantuns biais mes, generaument, qu'an ua forma d'es·hlama. L'instrument que pòt tanben osténder ua roseta su la partida superiora de la soa taula.
La viòla d'amor que ho presada aus sègles XVII e XVIII mes mai au mens abandonada arron. Mantuas que hon mutiladas entà ne har vriulons altos.
Compositors e òbras destacats deu repertòri de la viòla d'amor
[modificar | Modificar lo còdi]- Heinrich Biber: Harmonia artificiosa-ariosa
- Antonio Vivaldi: cinc concertos
- Johann Sebastian Bach: que n'emplega duas dens l'aria n° 19 de la soa Passion segon Sent Jan
- Jean-Marie Leclair : sonata en trio per flabuta, viòla d'amor et B.C.
- Attilio Ariosti : mantuns divertissaments
- Joseph Haydn : divertimento per viola d'amòla, vriulon e violoncel
- Karl Stamitz : tres concertos, quauques sonates e un quatuor.