Cristina Branco
Cristina Branco (nascuda en decembre de 1972 a Almeirim, Portugal) es una cantaira portuguesa.
Cristina Branco s'interessèt subretot al jazz, al blues o a la bossa nova e a de formas de musica contemporanèa, quand son grand paire li ofriguèt, per sos detz-e-uèit ans, un disc d'Amália Rodrigues. Descobriguèt l'emocion del fado.
S'acompanha sovent al piano. Dins sus disques coma en concèrt, beneficia gaireben totjorn de la prestacion de Custódio Castelo a la guitarra portuguesa. Branco e Castelo compausan tanben, pèças a l'encòp resolgudament modèrnes e prigondament ancorats dins la tradicion.
Citacion
[modificar | Modificar lo còdi]« Lo fado, es la vida. Vesi pas aquela musica coma lo destin. Lo destin, es çò que fasèm d'el, es pas una causa qu'arriba par azard. Cresi pas en aquela nostalgia. Pensa que lo fado parla de la vida, d'aquela qu'existiguèt dins las annadas 1940 e 1960, mai tanben qu'existís en 2003. S'agís pas mai de parlar dels topics de la societat portuguesa, de la mar, dels marins, dels descobreires que partiguèron e de las femnas demoradas solas plorant. Lo fado representa fòrça mai qu'aquel, es parlar d'uèi, de la guèrra se o cal. »[1]
Discografia
[modificar | Modificar lo còdi]- )Murmúrios (1999)
- Post-Scriptum (2000)
- O Descobridor: Cristina Branco Canta Slauerhoff (2000)
- Corpo Iluminado (2001)
- Sensus (2003)
- Ulisses (2005)
- Live (2006)
- Abril (2007)
- Kronos (2009)
- Não há só Tangos em Paris (2011)
- Alegria (2013)