Una patzeria es l'acòrdi qu'establissiá un o diferents sobeirans per de vals pirenencas mejancièras, volent reglamentar lo drech de pastura e de transit de bestial e de lenha, dins un territòri d'altrú. Aquesta practica èra realizada dins las vals de Catalonha, Aragon, Bascoat e Occitània pendent l'Edat mejana fins al començament de l'Edat modèrna.[1]

Los primièrs pactes èran orals, mas a partir del sègle XIII se garda las convencions de bais escrich. Las relacions de las vals jos jurisdiccion catalana (Gistau, Benasc, Barravés, Aran, Cardós, Ferrièra, Valira, Querol, etc.) e jos l'occitana foguèron destriadas entre sobeirans diferents a partir del Tractat de Corbeil (1258). Pasmens, a aquestas valadas foguèt reconegut lo drech de realizat liurament de cartas de patz, concordats o pariatges, levat en temps de guèrra, facultat qu'acabèt acampada dins lo drech costumièr local (coma dins las vals d'Àneu e d'Aran). En seguida, en 1293, lo comte de Fois autorizèt los abitants de la val de Vic de Sòs a tractar liurament amb los de la val Ferrièra (tractes remandats en 1355).

Las ligas e patzerias entre las vals d'ambedós penjals perdurèron fins al sègle XVIII.

Referéncias

modificar
  1. «patzeria», Gran Enciclopèdia Catalana, Barcelona: Edicions 62, en linha.

Ligams extèrnes

modificar