Thesis Chapters by Philip Pappas
Επιβλέπων: Δημήτρης Παπαλεξόπουλος
Εντός του σύγχρονου διαδικτυακού παραδείγματος, παρατηρούμε τ... more Επιβλέπων: Δημήτρης Παπαλεξόπουλος
Εντός του σύγχρονου διαδικτυακού παραδείγματος, παρατηρούμε την ανάδυση πληθώρας σχεδιαστικών εργαλείων φιλικών προς αρχάριους, καθώς και ερασιτεχνικών κοινοτήτων συσσώρευσης και ανταλλαγής σχεδιαστικής γνώσης.
H επαφή της αρχιτεκτονικής θεωρίας και πρακτικής, με μια τέτοια κουλτούρα διάχυσης της εξειδικευμένης γνώσης στο ευρύ κοινό, ανεγείρει ερωτήματα σχετικά με το σύγχρονο ρόλο του χρήστη και του ειδικού στη σχεδιαστική διαδικασία, τον βαθμό ελέγχου του καθενός επί του τελικού αντικειμένου και τις σχέσεις εξουσίας που προκύπτουν από την ανισοσταθμία γνώσεων μεταξύ τους.
Με αφορμή το τρέχον παράδειγμα, δομούμε την αφήγηση μας γύρω από πρωταγωνιστές των δεκαετιών 1960-1970, οι οποίοι μιλώντας για ανατροπή των νεωτερικών σχέσεων ανάμεσα στον επαγγελματία, τον απλό χρήστη και τη μηχανή, προσπάθησαν μέσω ορθολογικών εργαλείων μετάδοσης της αρχιτεκτονικής γνώσης να εκδημοκρατίσουν τη διαδικασία σχεδιασμού.
Mέσα από το Whole Earth Catalog του Stewart Brand, το Flatwriter και την Ville Spatiale του Yona Friedman, το Pattern Language και το Timeless Way of Being του Christopher Alexander και τις ‘Αρχιτεκτονικές Μηχανές’ του Nicholas Negroponte, αφουγκραζόμαστε συγγενικές -αλλά ευδιάκριτα διαφορετικές- γενέτειρες μιας νέας αρχιτεκτονικής σκέψης.
Εντός αυτής της νέας, ‘αντικειμενικής αρχιτεκτονικής’, ο χρήστης εξυψώνεται ως ‘ενδυναμωμένος’ ή ‘απελευθερωμένος’, ο ειδικός υποχωρεί ή εκμηδενίζεται , γινόμενος από ‘ευγενικός’ έως ‘νεκρός’, και η μηχανή, ο ηλεκτρονικός υπολογιστής ή η υπολογιστική λογική, αναδύεται ως ο αμερόληπτος διαμεσολαβητής μεταξύ χρήστη - ειδικού - αντικειμένου, λειτουργώντας άλλοτε ως πολύ-εργαλείο και άλλοτε ως καλοπροαίρετος δάσκαλος· άλλοτε ως μαγικό ραβδί και άλλοτε ως μάγος.
[ENGLISH]
The "Liberated" User, the "Polite" Expert, the "Perfect" Machine: Technological Utopias of Design Democratization in the pre-Internet Era.
Supervisor: Dimitris Papalexopoulos
Within the contemporary Internet paradigm, the emergence of a plethora of user-friendly design tools, as well as platforms for the accumulation and exchange of design knowledge among communities of amateurs, becomes apparent.
The interaction of architectural theory and practice with such a culture of diffusion of specialized knowledge towards the general public, arises questions concerning the role of the user and the expert in the contemporary design process, the degree of control each exerts on the final design artifact and the power relations that result from the imbalance of knowledge between them.
Using the current paradigm as a starting point, we structure our narrative around specific protagonists and their theoretical work during the 60s and 70s; concentrating their efforts on overthrowing the Modernism-era mindset concerning the relationship between the professional, the simple user and the machine, these utopists sought to democratize the design process through the use of rational tools as means for the dissemination of architectural knowledge.
Through Stewart Brand’s Whole Earth Catalog, Yona Friedman’s Flatwriter and Ville Spatiale, Christopher Alexander’s Pattern Language and Timeless Way of Being, and Nicholas Negroponte’s Architecture Machines, we grasp the interrelated but also distinctly different underpinnings of a new understanding of architecture.
Within this “objective architecture” schism, the user is exalted as “empowered” or “liberated”, the expert is gradually withdrawn or diminished, becoming “discreet”, “polite”, or even “dead”, and the machine, the personal computer or the computational logic, emerges as the impartial mediator between user - expert - object, functioning either as a multi-tool, or as a benevolent teacher; viewed by some as a magic wand, by others as a wizard.
KEMP : A digital platform for participatory design, Jul 12, 2016
Εργαλεία & Διαδικασίες Σχεδιασμού Κοινόχρηστων Κρεμαστών Αυλών στους Ακάλυπτους Οικοδομικών Τετρα... more Εργαλεία & Διαδικασίες Σχεδιασμού Κοινόχρηστων Κρεμαστών Αυλών στους Ακάλυπτους Οικοδομικών Τετραγώνων
Επιβλέποντες: Δημήτρης Παπαλεξόπουλος, Σταύρος Σταυρίδης
Ιούλιος 2016
Το θέμα της παρούσας διπλωματικής εκκινεί από την τυπική αθηναϊκή Πολυκατοικία, και πιο συγκεκριμένα, από την αδυναμία της να προσφέρει επαρκείς και ποιοτικούς κοινόχρηστους χώρους, με ισότιμη πρόσβαση προς όλους τους κατοίκους. Με κέντρο αυτόν τον προβληματισμό, αναπτύσσουμε και προτείνουμε το ΚΕΜΠ, ένα σύνολο ψηφιακών εργαλείων για το σχεδιασμό πολυεπίπεδων, ευμετάβλητων, υπαίθριων κοινόχρηστων χώρων, στο εσωτερικό ενός οικοδομικού τετραγώνου. Το ΚΕΜΠ συνδυάζει εργαλεία αστικού σχεδιασμού και ανάλυσης, με μια πλατφόρμα επικοινωνίας για την συνεργασία των κατοίκων και των μηχανικών, στο πλαίσιο μιας ψηφιακά επαυξημένης συμμετοχιμής διαδικασίας. Κάνοντας πιλοτική εφαρμογή των προτεινόμενων ψηφιακών εργαλείων και προσομοιώνοντας τις συμμετοχικές διαδικασίες, επιχειρούμε τον ενδεικτικό σχεδιασμό κοινόχρηστων χώρων σε υπαρκτό οικοδομικό τετράγωνο, αξιολογώντας παράλληλα την ικανότητα των εργαλείων να ενισχύσουν τη διαδικασία συμμετοχικού σχεδιασμού.
[ENGLISH]
KEMP: A Digital Platform For Participatory Design
Tools & Processes for the Participatory Design of Outdoor Shared Spaces in the Backyards of Athens City Blocks
Supervisors: Dimitrios Papalexopoulos, Stavros Stavridis
July 2016
Our thesis focuses on the typical Athenian multi-storey building, “Polykatoikia”, and specifically, on its inability to provide adequate and quality shared spaces, equally accessible to all residents.
We develop and propose KEMP, a toolkit for the design of multi-level, adaptable outdoor shared spaces, positioned within the three-dimensional void of the typical Greek city block.
KEMP combines urban design and analysis tools with a communication platform for the active collaboration of residents and engineers, in the context of a digitally augmented participatory design process. Through beta version implementation of the proposed digital tools and participatory process simulation, we attempt an indicative design solution for the creation of shared spaces in an existing city block, while assessing the efficiency of these tools for augmenting the participatory design process.
Talks by Philip Pappas
Τεχνολογικές Ουτοπίες Εκδημοκρατισμού του Σχεδιασμού στο Προ-Διαδικτυακό Παράδειγμα
Επιβλέπων: Δ... more Τεχνολογικές Ουτοπίες Εκδημοκρατισμού του Σχεδιασμού στο Προ-Διαδικτυακό Παράδειγμα
Επιβλέπων: Δημήτρης Παπαλεξόπουλος
Εντός του σύγχρονου διαδικτυακού παραδείγματος, παρατηρούμε την ανάδυση πληθώρας σχεδιαστικών εργαλείων φιλικών προς αρχάριους, καθώς και ερασιτεχνικών κοινοτήτων συσσώρευσης και ανταλλαγής σχεδιαστικής γνώσης.
H επαφή της αρχιτεκτονικής θεωρίας και πρακτικής, με μια τέτοια κουλτούρα διάχυσης της εξειδικευμένης γνώσης στο ευρύ κοινό, ανεγείρει ερωτήματα σχετικά με το σύγχρονο ρόλο του χρήστη και του ειδικού στη σχεδιαστική διαδικασία, τον βαθμό ελέγχου του καθενός επί του τελικού αντικειμένου και τις σχέσεις εξουσίας που προκύπτουν από την ανισοσταθμία γνώσεων μεταξύ τους.
Με αφορμή το τρέχον παράδειγμα, δομούμε την αφήγηση μας γύρω από πρωταγωνιστές των δεκαετιών 1960-1970, οι οποίοι μιλώντας για ανατροπή των νεωτερικών σχέσεων ανάμεσα στον επαγγελματία, τον απλό χρήστη και τη μηχανή, προσπάθησαν μέσω ορθολογικών εργαλείων μετάδοσης της αρχιτεκτονικής γνώσης να εκδημοκρατίσουν τη διαδικασία σχεδιασμού.
Mέσα από το Whole Earth Catalog του Stewart Brand, το Flatwriter και την Ville Spatiale του Yona Friedman, το Pattern Language και το Timeless Way of Being του Christopher Alexander και τις ‘Αρχιτεκτονικές Μηχανές’ του Nicholas Negroponte, αφουγκραζόμαστε συγγενικές -αλλά ευδιάκριτα διαφορετικές- γενέτειρες μιας νέας αρχιτεκτονικής σκέψης.
Εντός αυτής της νέας, ‘αντικειμενικής αρχιτεκτονικής’, ο χρήστης εξυψώνεται ως ‘ενδυναμωμένος’ ή ‘απελευθερωμένος’, ο ειδικός υποχωρεί ή εκμηδενίζεται , γινόμενος από ‘ευγενικός’ έως ‘νεκρός’, και η μηχανή, ο ηλεκτρονικός υπολογιστής ή η υπολογιστική λογική, αναδύεται ως ο αμερόληπτος διαμεσολαβητής μεταξύ χρήστη - ειδικού - αντικειμένου, λειτουργώντας άλλοτε ως πολύ-εργαλείο και άλλοτε ως καλοπροαίρετος δάσκαλος· άλλοτε ως μαγικό ραβδί και άλλοτε ως μάγος.
[ENGLISH]
The "Liberated" User, the "Polite" Expert, the "Perfect" Machine: Technological Utopias of Design Democratization in the pre-Internet Era.
Supervisor: Dimitris Papalexopoulos
Within the contemporary Internet paradigm, the emergence of a plethora of user-friendly design tools, as well as platforms for the accumulation and exchange of design knowledge among communities of amateurs, becomes apparent.
The interaction of architectural theory and practice with such a culture of diffusion of specialized knowledge towards the general public, arises questions concerning the role of the user and the expert in the contemporary design process, the degree of control each exerts on the final design artifact and the power relations that result from the imbalance of knowledge between them.
Using the current paradigm as a starting point, we structure our narrative around specific protagonists and their theoretical work during the 60s and 70s; concentrating their efforts on overthrowing the Modernism-era mindset concerning the relationship between the professional, the simple user and the machine, these utopists sought to democratize the design process through the use of rational tools as means for the dissemination of architectural knowledge.
Through Stewart Brand’s Whole Earth Catalog, Yona Friedman’s Flatwriter and Ville Spatiale, Christopher Alexander’s Pattern Language and Timeless Way of Being, and Nicholas Negroponte’s Architecture Machines, we grasp the interrelated but also distinctly different underpinnings of a new understanding of architecture.
Within this “objective architecture” schism, the user is exalted as “empowered” or “liberated”, the expert is gradually withdrawn or diminished, becoming “discreet”, “polite”, or even “dead”, and the machine, the personal computer or the computational logic, emerges as the impartial mediator between user - expert - object, functioning either as a multi-tool, or as a benevolent teacher; viewed by some as a magic wand, by others as a wizard.
Uploads
Thesis Chapters by Philip Pappas
Εντός του σύγχρονου διαδικτυακού παραδείγματος, παρατηρούμε την ανάδυση πληθώρας σχεδιαστικών εργαλείων φιλικών προς αρχάριους, καθώς και ερασιτεχνικών κοινοτήτων συσσώρευσης και ανταλλαγής σχεδιαστικής γνώσης.
H επαφή της αρχιτεκτονικής θεωρίας και πρακτικής, με μια τέτοια κουλτούρα διάχυσης της εξειδικευμένης γνώσης στο ευρύ κοινό, ανεγείρει ερωτήματα σχετικά με το σύγχρονο ρόλο του χρήστη και του ειδικού στη σχεδιαστική διαδικασία, τον βαθμό ελέγχου του καθενός επί του τελικού αντικειμένου και τις σχέσεις εξουσίας που προκύπτουν από την ανισοσταθμία γνώσεων μεταξύ τους.
Με αφορμή το τρέχον παράδειγμα, δομούμε την αφήγηση μας γύρω από πρωταγωνιστές των δεκαετιών 1960-1970, οι οποίοι μιλώντας για ανατροπή των νεωτερικών σχέσεων ανάμεσα στον επαγγελματία, τον απλό χρήστη και τη μηχανή, προσπάθησαν μέσω ορθολογικών εργαλείων μετάδοσης της αρχιτεκτονικής γνώσης να εκδημοκρατίσουν τη διαδικασία σχεδιασμού.
Mέσα από το Whole Earth Catalog του Stewart Brand, το Flatwriter και την Ville Spatiale του Yona Friedman, το Pattern Language και το Timeless Way of Being του Christopher Alexander και τις ‘Αρχιτεκτονικές Μηχανές’ του Nicholas Negroponte, αφουγκραζόμαστε συγγενικές -αλλά ευδιάκριτα διαφορετικές- γενέτειρες μιας νέας αρχιτεκτονικής σκέψης.
Εντός αυτής της νέας, ‘αντικειμενικής αρχιτεκτονικής’, ο χρήστης εξυψώνεται ως ‘ενδυναμωμένος’ ή ‘απελευθερωμένος’, ο ειδικός υποχωρεί ή εκμηδενίζεται , γινόμενος από ‘ευγενικός’ έως ‘νεκρός’, και η μηχανή, ο ηλεκτρονικός υπολογιστής ή η υπολογιστική λογική, αναδύεται ως ο αμερόληπτος διαμεσολαβητής μεταξύ χρήστη - ειδικού - αντικειμένου, λειτουργώντας άλλοτε ως πολύ-εργαλείο και άλλοτε ως καλοπροαίρετος δάσκαλος· άλλοτε ως μαγικό ραβδί και άλλοτε ως μάγος.
[ENGLISH]
The "Liberated" User, the "Polite" Expert, the "Perfect" Machine: Technological Utopias of Design Democratization in the pre-Internet Era.
Supervisor: Dimitris Papalexopoulos
Within the contemporary Internet paradigm, the emergence of a plethora of user-friendly design tools, as well as platforms for the accumulation and exchange of design knowledge among communities of amateurs, becomes apparent.
The interaction of architectural theory and practice with such a culture of diffusion of specialized knowledge towards the general public, arises questions concerning the role of the user and the expert in the contemporary design process, the degree of control each exerts on the final design artifact and the power relations that result from the imbalance of knowledge between them.
Using the current paradigm as a starting point, we structure our narrative around specific protagonists and their theoretical work during the 60s and 70s; concentrating their efforts on overthrowing the Modernism-era mindset concerning the relationship between the professional, the simple user and the machine, these utopists sought to democratize the design process through the use of rational tools as means for the dissemination of architectural knowledge.
Through Stewart Brand’s Whole Earth Catalog, Yona Friedman’s Flatwriter and Ville Spatiale, Christopher Alexander’s Pattern Language and Timeless Way of Being, and Nicholas Negroponte’s Architecture Machines, we grasp the interrelated but also distinctly different underpinnings of a new understanding of architecture.
Within this “objective architecture” schism, the user is exalted as “empowered” or “liberated”, the expert is gradually withdrawn or diminished, becoming “discreet”, “polite”, or even “dead”, and the machine, the personal computer or the computational logic, emerges as the impartial mediator between user - expert - object, functioning either as a multi-tool, or as a benevolent teacher; viewed by some as a magic wand, by others as a wizard.
Επιβλέποντες: Δημήτρης Παπαλεξόπουλος, Σταύρος Σταυρίδης
Ιούλιος 2016
Το θέμα της παρούσας διπλωματικής εκκινεί από την τυπική αθηναϊκή Πολυκατοικία, και πιο συγκεκριμένα, από την αδυναμία της να προσφέρει επαρκείς και ποιοτικούς κοινόχρηστους χώρους, με ισότιμη πρόσβαση προς όλους τους κατοίκους. Με κέντρο αυτόν τον προβληματισμό, αναπτύσσουμε και προτείνουμε το ΚΕΜΠ, ένα σύνολο ψηφιακών εργαλείων για το σχεδιασμό πολυεπίπεδων, ευμετάβλητων, υπαίθριων κοινόχρηστων χώρων, στο εσωτερικό ενός οικοδομικού τετραγώνου. Το ΚΕΜΠ συνδυάζει εργαλεία αστικού σχεδιασμού και ανάλυσης, με μια πλατφόρμα επικοινωνίας για την συνεργασία των κατοίκων και των μηχανικών, στο πλαίσιο μιας ψηφιακά επαυξημένης συμμετοχιμής διαδικασίας. Κάνοντας πιλοτική εφαρμογή των προτεινόμενων ψηφιακών εργαλείων και προσομοιώνοντας τις συμμετοχικές διαδικασίες, επιχειρούμε τον ενδεικτικό σχεδιασμό κοινόχρηστων χώρων σε υπαρκτό οικοδομικό τετράγωνο, αξιολογώντας παράλληλα την ικανότητα των εργαλείων να ενισχύσουν τη διαδικασία συμμετοχικού σχεδιασμού.
[ENGLISH]
KEMP: A Digital Platform For Participatory Design
Tools & Processes for the Participatory Design of Outdoor Shared Spaces in the Backyards of Athens City Blocks
Supervisors: Dimitrios Papalexopoulos, Stavros Stavridis
July 2016
Our thesis focuses on the typical Athenian multi-storey building, “Polykatoikia”, and specifically, on its inability to provide adequate and quality shared spaces, equally accessible to all residents.
We develop and propose KEMP, a toolkit for the design of multi-level, adaptable outdoor shared spaces, positioned within the three-dimensional void of the typical Greek city block.
KEMP combines urban design and analysis tools with a communication platform for the active collaboration of residents and engineers, in the context of a digitally augmented participatory design process. Through beta version implementation of the proposed digital tools and participatory process simulation, we attempt an indicative design solution for the creation of shared spaces in an existing city block, while assessing the efficiency of these tools for augmenting the participatory design process.
Talks by Philip Pappas
Επιβλέπων: Δημήτρης Παπαλεξόπουλος
Εντός του σύγχρονου διαδικτυακού παραδείγματος, παρατηρούμε την ανάδυση πληθώρας σχεδιαστικών εργαλείων φιλικών προς αρχάριους, καθώς και ερασιτεχνικών κοινοτήτων συσσώρευσης και ανταλλαγής σχεδιαστικής γνώσης.
H επαφή της αρχιτεκτονικής θεωρίας και πρακτικής, με μια τέτοια κουλτούρα διάχυσης της εξειδικευμένης γνώσης στο ευρύ κοινό, ανεγείρει ερωτήματα σχετικά με το σύγχρονο ρόλο του χρήστη και του ειδικού στη σχεδιαστική διαδικασία, τον βαθμό ελέγχου του καθενός επί του τελικού αντικειμένου και τις σχέσεις εξουσίας που προκύπτουν από την ανισοσταθμία γνώσεων μεταξύ τους.
Με αφορμή το τρέχον παράδειγμα, δομούμε την αφήγηση μας γύρω από πρωταγωνιστές των δεκαετιών 1960-1970, οι οποίοι μιλώντας για ανατροπή των νεωτερικών σχέσεων ανάμεσα στον επαγγελματία, τον απλό χρήστη και τη μηχανή, προσπάθησαν μέσω ορθολογικών εργαλείων μετάδοσης της αρχιτεκτονικής γνώσης να εκδημοκρατίσουν τη διαδικασία σχεδιασμού.
Mέσα από το Whole Earth Catalog του Stewart Brand, το Flatwriter και την Ville Spatiale του Yona Friedman, το Pattern Language και το Timeless Way of Being του Christopher Alexander και τις ‘Αρχιτεκτονικές Μηχανές’ του Nicholas Negroponte, αφουγκραζόμαστε συγγενικές -αλλά ευδιάκριτα διαφορετικές- γενέτειρες μιας νέας αρχιτεκτονικής σκέψης.
Εντός αυτής της νέας, ‘αντικειμενικής αρχιτεκτονικής’, ο χρήστης εξυψώνεται ως ‘ενδυναμωμένος’ ή ‘απελευθερωμένος’, ο ειδικός υποχωρεί ή εκμηδενίζεται , γινόμενος από ‘ευγενικός’ έως ‘νεκρός’, και η μηχανή, ο ηλεκτρονικός υπολογιστής ή η υπολογιστική λογική, αναδύεται ως ο αμερόληπτος διαμεσολαβητής μεταξύ χρήστη - ειδικού - αντικειμένου, λειτουργώντας άλλοτε ως πολύ-εργαλείο και άλλοτε ως καλοπροαίρετος δάσκαλος· άλλοτε ως μαγικό ραβδί και άλλοτε ως μάγος.
[ENGLISH]
The "Liberated" User, the "Polite" Expert, the "Perfect" Machine: Technological Utopias of Design Democratization in the pre-Internet Era.
Supervisor: Dimitris Papalexopoulos
Within the contemporary Internet paradigm, the emergence of a plethora of user-friendly design tools, as well as platforms for the accumulation and exchange of design knowledge among communities of amateurs, becomes apparent.
The interaction of architectural theory and practice with such a culture of diffusion of specialized knowledge towards the general public, arises questions concerning the role of the user and the expert in the contemporary design process, the degree of control each exerts on the final design artifact and the power relations that result from the imbalance of knowledge between them.
Using the current paradigm as a starting point, we structure our narrative around specific protagonists and their theoretical work during the 60s and 70s; concentrating their efforts on overthrowing the Modernism-era mindset concerning the relationship between the professional, the simple user and the machine, these utopists sought to democratize the design process through the use of rational tools as means for the dissemination of architectural knowledge.
Through Stewart Brand’s Whole Earth Catalog, Yona Friedman’s Flatwriter and Ville Spatiale, Christopher Alexander’s Pattern Language and Timeless Way of Being, and Nicholas Negroponte’s Architecture Machines, we grasp the interrelated but also distinctly different underpinnings of a new understanding of architecture.
Within this “objective architecture” schism, the user is exalted as “empowered” or “liberated”, the expert is gradually withdrawn or diminished, becoming “discreet”, “polite”, or even “dead”, and the machine, the personal computer or the computational logic, emerges as the impartial mediator between user - expert - object, functioning either as a multi-tool, or as a benevolent teacher; viewed by some as a magic wand, by others as a wizard.
Εντός του σύγχρονου διαδικτυακού παραδείγματος, παρατηρούμε την ανάδυση πληθώρας σχεδιαστικών εργαλείων φιλικών προς αρχάριους, καθώς και ερασιτεχνικών κοινοτήτων συσσώρευσης και ανταλλαγής σχεδιαστικής γνώσης.
H επαφή της αρχιτεκτονικής θεωρίας και πρακτικής, με μια τέτοια κουλτούρα διάχυσης της εξειδικευμένης γνώσης στο ευρύ κοινό, ανεγείρει ερωτήματα σχετικά με το σύγχρονο ρόλο του χρήστη και του ειδικού στη σχεδιαστική διαδικασία, τον βαθμό ελέγχου του καθενός επί του τελικού αντικειμένου και τις σχέσεις εξουσίας που προκύπτουν από την ανισοσταθμία γνώσεων μεταξύ τους.
Με αφορμή το τρέχον παράδειγμα, δομούμε την αφήγηση μας γύρω από πρωταγωνιστές των δεκαετιών 1960-1970, οι οποίοι μιλώντας για ανατροπή των νεωτερικών σχέσεων ανάμεσα στον επαγγελματία, τον απλό χρήστη και τη μηχανή, προσπάθησαν μέσω ορθολογικών εργαλείων μετάδοσης της αρχιτεκτονικής γνώσης να εκδημοκρατίσουν τη διαδικασία σχεδιασμού.
Mέσα από το Whole Earth Catalog του Stewart Brand, το Flatwriter και την Ville Spatiale του Yona Friedman, το Pattern Language και το Timeless Way of Being του Christopher Alexander και τις ‘Αρχιτεκτονικές Μηχανές’ του Nicholas Negroponte, αφουγκραζόμαστε συγγενικές -αλλά ευδιάκριτα διαφορετικές- γενέτειρες μιας νέας αρχιτεκτονικής σκέψης.
Εντός αυτής της νέας, ‘αντικειμενικής αρχιτεκτονικής’, ο χρήστης εξυψώνεται ως ‘ενδυναμωμένος’ ή ‘απελευθερωμένος’, ο ειδικός υποχωρεί ή εκμηδενίζεται , γινόμενος από ‘ευγενικός’ έως ‘νεκρός’, και η μηχανή, ο ηλεκτρονικός υπολογιστής ή η υπολογιστική λογική, αναδύεται ως ο αμερόληπτος διαμεσολαβητής μεταξύ χρήστη - ειδικού - αντικειμένου, λειτουργώντας άλλοτε ως πολύ-εργαλείο και άλλοτε ως καλοπροαίρετος δάσκαλος· άλλοτε ως μαγικό ραβδί και άλλοτε ως μάγος.
[ENGLISH]
The "Liberated" User, the "Polite" Expert, the "Perfect" Machine: Technological Utopias of Design Democratization in the pre-Internet Era.
Supervisor: Dimitris Papalexopoulos
Within the contemporary Internet paradigm, the emergence of a plethora of user-friendly design tools, as well as platforms for the accumulation and exchange of design knowledge among communities of amateurs, becomes apparent.
The interaction of architectural theory and practice with such a culture of diffusion of specialized knowledge towards the general public, arises questions concerning the role of the user and the expert in the contemporary design process, the degree of control each exerts on the final design artifact and the power relations that result from the imbalance of knowledge between them.
Using the current paradigm as a starting point, we structure our narrative around specific protagonists and their theoretical work during the 60s and 70s; concentrating their efforts on overthrowing the Modernism-era mindset concerning the relationship between the professional, the simple user and the machine, these utopists sought to democratize the design process through the use of rational tools as means for the dissemination of architectural knowledge.
Through Stewart Brand’s Whole Earth Catalog, Yona Friedman’s Flatwriter and Ville Spatiale, Christopher Alexander’s Pattern Language and Timeless Way of Being, and Nicholas Negroponte’s Architecture Machines, we grasp the interrelated but also distinctly different underpinnings of a new understanding of architecture.
Within this “objective architecture” schism, the user is exalted as “empowered” or “liberated”, the expert is gradually withdrawn or diminished, becoming “discreet”, “polite”, or even “dead”, and the machine, the personal computer or the computational logic, emerges as the impartial mediator between user - expert - object, functioning either as a multi-tool, or as a benevolent teacher; viewed by some as a magic wand, by others as a wizard.
Επιβλέποντες: Δημήτρης Παπαλεξόπουλος, Σταύρος Σταυρίδης
Ιούλιος 2016
Το θέμα της παρούσας διπλωματικής εκκινεί από την τυπική αθηναϊκή Πολυκατοικία, και πιο συγκεκριμένα, από την αδυναμία της να προσφέρει επαρκείς και ποιοτικούς κοινόχρηστους χώρους, με ισότιμη πρόσβαση προς όλους τους κατοίκους. Με κέντρο αυτόν τον προβληματισμό, αναπτύσσουμε και προτείνουμε το ΚΕΜΠ, ένα σύνολο ψηφιακών εργαλείων για το σχεδιασμό πολυεπίπεδων, ευμετάβλητων, υπαίθριων κοινόχρηστων χώρων, στο εσωτερικό ενός οικοδομικού τετραγώνου. Το ΚΕΜΠ συνδυάζει εργαλεία αστικού σχεδιασμού και ανάλυσης, με μια πλατφόρμα επικοινωνίας για την συνεργασία των κατοίκων και των μηχανικών, στο πλαίσιο μιας ψηφιακά επαυξημένης συμμετοχιμής διαδικασίας. Κάνοντας πιλοτική εφαρμογή των προτεινόμενων ψηφιακών εργαλείων και προσομοιώνοντας τις συμμετοχικές διαδικασίες, επιχειρούμε τον ενδεικτικό σχεδιασμό κοινόχρηστων χώρων σε υπαρκτό οικοδομικό τετράγωνο, αξιολογώντας παράλληλα την ικανότητα των εργαλείων να ενισχύσουν τη διαδικασία συμμετοχικού σχεδιασμού.
[ENGLISH]
KEMP: A Digital Platform For Participatory Design
Tools & Processes for the Participatory Design of Outdoor Shared Spaces in the Backyards of Athens City Blocks
Supervisors: Dimitrios Papalexopoulos, Stavros Stavridis
July 2016
Our thesis focuses on the typical Athenian multi-storey building, “Polykatoikia”, and specifically, on its inability to provide adequate and quality shared spaces, equally accessible to all residents.
We develop and propose KEMP, a toolkit for the design of multi-level, adaptable outdoor shared spaces, positioned within the three-dimensional void of the typical Greek city block.
KEMP combines urban design and analysis tools with a communication platform for the active collaboration of residents and engineers, in the context of a digitally augmented participatory design process. Through beta version implementation of the proposed digital tools and participatory process simulation, we attempt an indicative design solution for the creation of shared spaces in an existing city block, while assessing the efficiency of these tools for augmenting the participatory design process.
Επιβλέπων: Δημήτρης Παπαλεξόπουλος
Εντός του σύγχρονου διαδικτυακού παραδείγματος, παρατηρούμε την ανάδυση πληθώρας σχεδιαστικών εργαλείων φιλικών προς αρχάριους, καθώς και ερασιτεχνικών κοινοτήτων συσσώρευσης και ανταλλαγής σχεδιαστικής γνώσης.
H επαφή της αρχιτεκτονικής θεωρίας και πρακτικής, με μια τέτοια κουλτούρα διάχυσης της εξειδικευμένης γνώσης στο ευρύ κοινό, ανεγείρει ερωτήματα σχετικά με το σύγχρονο ρόλο του χρήστη και του ειδικού στη σχεδιαστική διαδικασία, τον βαθμό ελέγχου του καθενός επί του τελικού αντικειμένου και τις σχέσεις εξουσίας που προκύπτουν από την ανισοσταθμία γνώσεων μεταξύ τους.
Με αφορμή το τρέχον παράδειγμα, δομούμε την αφήγηση μας γύρω από πρωταγωνιστές των δεκαετιών 1960-1970, οι οποίοι μιλώντας για ανατροπή των νεωτερικών σχέσεων ανάμεσα στον επαγγελματία, τον απλό χρήστη και τη μηχανή, προσπάθησαν μέσω ορθολογικών εργαλείων μετάδοσης της αρχιτεκτονικής γνώσης να εκδημοκρατίσουν τη διαδικασία σχεδιασμού.
Mέσα από το Whole Earth Catalog του Stewart Brand, το Flatwriter και την Ville Spatiale του Yona Friedman, το Pattern Language και το Timeless Way of Being του Christopher Alexander και τις ‘Αρχιτεκτονικές Μηχανές’ του Nicholas Negroponte, αφουγκραζόμαστε συγγενικές -αλλά ευδιάκριτα διαφορετικές- γενέτειρες μιας νέας αρχιτεκτονικής σκέψης.
Εντός αυτής της νέας, ‘αντικειμενικής αρχιτεκτονικής’, ο χρήστης εξυψώνεται ως ‘ενδυναμωμένος’ ή ‘απελευθερωμένος’, ο ειδικός υποχωρεί ή εκμηδενίζεται , γινόμενος από ‘ευγενικός’ έως ‘νεκρός’, και η μηχανή, ο ηλεκτρονικός υπολογιστής ή η υπολογιστική λογική, αναδύεται ως ο αμερόληπτος διαμεσολαβητής μεταξύ χρήστη - ειδικού - αντικειμένου, λειτουργώντας άλλοτε ως πολύ-εργαλείο και άλλοτε ως καλοπροαίρετος δάσκαλος· άλλοτε ως μαγικό ραβδί και άλλοτε ως μάγος.
[ENGLISH]
The "Liberated" User, the "Polite" Expert, the "Perfect" Machine: Technological Utopias of Design Democratization in the pre-Internet Era.
Supervisor: Dimitris Papalexopoulos
Within the contemporary Internet paradigm, the emergence of a plethora of user-friendly design tools, as well as platforms for the accumulation and exchange of design knowledge among communities of amateurs, becomes apparent.
The interaction of architectural theory and practice with such a culture of diffusion of specialized knowledge towards the general public, arises questions concerning the role of the user and the expert in the contemporary design process, the degree of control each exerts on the final design artifact and the power relations that result from the imbalance of knowledge between them.
Using the current paradigm as a starting point, we structure our narrative around specific protagonists and their theoretical work during the 60s and 70s; concentrating their efforts on overthrowing the Modernism-era mindset concerning the relationship between the professional, the simple user and the machine, these utopists sought to democratize the design process through the use of rational tools as means for the dissemination of architectural knowledge.
Through Stewart Brand’s Whole Earth Catalog, Yona Friedman’s Flatwriter and Ville Spatiale, Christopher Alexander’s Pattern Language and Timeless Way of Being, and Nicholas Negroponte’s Architecture Machines, we grasp the interrelated but also distinctly different underpinnings of a new understanding of architecture.
Within this “objective architecture” schism, the user is exalted as “empowered” or “liberated”, the expert is gradually withdrawn or diminished, becoming “discreet”, “polite”, or even “dead”, and the machine, the personal computer or the computational logic, emerges as the impartial mediator between user - expert - object, functioning either as a multi-tool, or as a benevolent teacher; viewed by some as a magic wand, by others as a wizard.