slange

Nynorsk

Etymologi

Frå norrønt slangi (“orm”).

Substantiv

slange m (bunde eintal slangen, ubunde fleirtal slangar, bunde fleirtal slangane)

1. orm, særskilt om utanlandske artar
2. bøyeleg røyr av gummi eller liknande

Omsetjingar

orm

Bokmål: slange Engelsk: snake (en) Gresk: φίδι Ido: serpento

Japansk: へび Kinesisk: 蛇 Koreansk: 뱀 (baem) Russisk: змея (ru) (zmeja) Tyrkisk: yılan (tr)

Kjelder

• «slange» i Nynorskordboka.