Ord

«For certainly it is excellent discipline for an author to feel that he must say all he has to say in the fewest possible words, or his reader is sure to skip them; and in the plainest possible words, or his reader will certainly misunderstand them.»

Informasjon

Opphav: John Ruskin

Kjelde:A Joy for Ever (bok)
År: 1857
Periode: Viktoriatida
Kontekst: Note 6

Stikkord

skriving
forfattarar
lesarar
ord
disiplin

«Det er verkeleg ein framifrå disiplin for ein forfattar å føla at han må seia alt han har å seia fåast moglege ord, om ikkje lesaren skal hoppa over dei; og i enklast moglege ord, om ikkje lesaren ganske visst skal misforstå dei.»

«Det er verkeleg ein framifrå disiplin for ein forfattar å føla at han må seia alt han har å seia fåast moglege ord, om ikkje lesaren skal hoppa over dei; og i enklast moglege ord, om ikkje lesaren ganske visst skal misforstå dei.» John Ruskin

Teke frå Wikikilden

Opphavleg tekst:

«i Grunnen er alla framande. Det er ikkje paa Jordi tvo, som talar det same Maal. Kvar legg sitt i Ordi; dei talar med dei same Ord um kvar sine Ting.»

Informasjon

Opphav: Arne Garborg

Kjelde:Den burtkomne Faderen (roman)
XVIII
Opphavleg mål: Landsmål
År: 1899

Stikkord

språk
ord
kommunikasjon
skilje

«Det er ikkje på jorda to, som talar same mål. Kvar legg sitt i orda, dei talar med dei same orda om kvar sine ting.»

«Det er ikkje på jorda to, som talar same mål. Kvar legg sitt i orda, dei talar med dei same orda om kvar sine ting.» Arne Garborg

Teke frå korrekturavdelingen.no

Opphavleg tekst:

«Man kleber noe uutsigelig tvetydig, dobbeltbunnet og pukkelrygget ved et ord, når man setter det i anførselstegn. Man kan gjøre det med fullstendig intetanende, helt uskyldige ord, – man kunne for eksempel sette konjunksjoner og preposisjoner i anførselstegn, for bare å ta de mest intetsigende og harmløse av våre brødre ordene. La oss si at jeg setter ordene: og, på eller mot i anførselstegn. Altså: byfogden «og» hans hustru. Eller: Jeg la boken «på» bordet. Man kan få noe til å løsne i verden på den måten.»

Informasjon

Opphav: Jens Bjørneboe

Kjelde:Frihetens øyeblikk (roman)
Opphavleg mål: Bokmål
År: 1966

Stikkord

hermeteikn
ord

merking
tvil

«Man kleber noe uutsigelig tvetydig, dobbeltbunnet og pukkelrygget ved et ord, når man setter det i anførselstegn.»

«Man kleber noe uutsigelig tvetydig, dobbeltbunnet og pukkelrygget ved et ord, når man setter det i anførselstegn.» Jens Bjørneboe

Teke frå Wikikilden

Informasjon

Opphav: Arne Garborg

Kjelde:«I Helheim» (dikt)
I Helheim (diktsamling)
År: 1901

Stikkord

krangling
løgn
skam
ord

Eiter-Pilir
og Eldklegg flyg;
eitt Ord kann ein skilja
«De lyg! De lyg!»
Men midt i sitt Staak
dei utrygt glor,
og liksom skjemmest
av eigne Ord

Eiter-Pilir
og Eldklegg flyg;
eitt Ord kann ein skilja
«De lyg! De lyg!»
Men midt i sitt Staak
dei utrygt glor,
og liksom skjemmest
av eigne Ord

Arne Garborg

Teke frå aasentunet.no, Nynorsk Wikipedia

Informasjon

Opphav: Per Sivle

Kjelde:«Dan fyrste songen» (dikt)
Den nynorske songskatten (Terje Aarset) (songbok)
Opphavleg mål: Nynorsk
År: 1877
Kontekst: Dette er opninga av «Dan fyrste songen» slik han stod trykt i Fedraheimen 24.11.1877.

Diktet er ofte kjend i nyare språkdrakt:

Den fyrste song eg høyra fekk,

var mor sin song ved vogga;

dei mjuke ord til hjarta gjekk,

dei kunde gråten stogga.

Stikkord

song
mødrer
ord
gråt
barndom

byrjingar
trøyst
vogger

Dan fyrste songen, eg høyra fekk
var mor sin song atmed vogga;
dei mjuke vék til mit hjarta gjekk,
dei kunde gråten min stogga;

Dan fyrste songen, eg høyra fekk
var mor sin song atmed vogga;
dei mjuke vék til mit hjarta gjekk,
dei kunde gråten min stogga;

Per Sivle

Teke frå Nynorsk Wikipedia, Diktet «Henrik Wergeland» på Wikikilden

Opphavleg tekst:

«Hvem skuldret sig? O Norge, det var han,
den grønne jæger, Henrik Wergeland!
Ja, over salens dørstok var han steget -
han tok sit sæte ved de vises bord!
Han kjeklet løs! Han lignet dem i meget -
han dyrket også ord - men hvilke ord.»

Informasjon

Opphav: Olaf Bull

Kjelde:«Henrik Wergeland» (dikt)
De hundrede aar (diktsamling)
År: 1928

Stikkord

Henrik Wergeland
jegerar
visdom
kranglar
ord

Noreg

Kven skuldra seg? Å Noreg, det var han,
den grønne jeger, Henrik Wergeland!

Olaf Bull