urbanus

Latijn

Uitspraak

• IPA: /urˈbaː.nus/

Woordherkomst en -opbouw

• afgeleid van urbs "stad" met het achtervoegsel -anus

Bijvoeglijk naamwoord

urbānus

1. stedelijk
2. stads, verfijnd

Verbuiging

	enkelvoud			meervoud
	mannelijk	vrouwelijk	onzijdig	mannelijk	vrouwelijk	onzijdig
nominatief	urbānus	urbāna	urbānum	urbānī	urbānae	urbāna
genitief	urbānī	urbānae	urbānī	urbānōrum	urbānārum	urbānōrum
datief	urbānō	urbānae	urbānō	urbānīs	urbānīs	urbānīs
accusatief	urbānum	urbānam	urbānum	urbānōs	urbānās	urbāna
ablatief	urbānō	urbānā	urbānō	urbānīs	urbānīs	urbānīs
vocatief	urbāne	urbāna	urbānum	urbānī	urbānae	urbāna
Vergrotende trap (comparatief) (nom. m. enk.): urbānior
Overtreffende trap (superlatief) (nom. m. enk.): urbānissimus

Zelfstandig naamwoord

urbanus m

1. stadsbewoner

Verbuiging

	enkelvoud	meervoud
nominatief	urbānus	urbānī
genitief	urbānī	urbānōrum
datief	urbānō	urbānīs
accusatief	urbānum	urbānōs
vocatief	urbāne	urbānī
ablatief	urbānō	urbānīs