ouïr

Frans

Woordherkomst en -opbouw

• Van het Latijnse "audire" (horen)

Werkwoord

ouïr overgankelijk

1. horen, vernemen, maar vaag, uit onbekende of niet nader te noemen bron

   «J'ai ouï dire que ...»

   Ik heb horen zeggen dat ...

2. (juridisch): horen, verhoren, van getuigen

Opmerkingen

• Komt alleen voor in onbepaalde wijs en als voltooid deelwoord

Afgeleide begrippen

• ouïe

Verwante begrippen

• écouter, entendre