Naar inhoud springen

That Hagen Girl

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
That Hagen Girl
That Hagen Girl
Regie Peter Godfrey
Producent Alex Gottlieb
Scenario Edith Kneipple Roberts (toneelstuk)
Charles Hoffman
Hoofdrollen Ronald Reagan
Shirley Temple
Muziek Franz Waxman
Montage David Weisbart
Cinematografie Karl Freund
Distributie Warner Bros. Pictures
Première Vlag van Verenigde Staten 1 november 1947
Genre Romantische komedie
Speelduur 83 minuten
Taal Engels
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Budget $1.327.000
Opbrengst $2.119.000
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

That Hagen Girl is een Amerikaanse dramafilm in zwart-wit uit 1947 onder regie van Peter Godfrey. De film is gebaseerd op de gelijknamige roman uit 1946 van Edith Kneipple Roberts en werd destijds niet uitgebracht in Nederland.

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

In een dorpje in Ohio adopteert Minta Hagen een baby die veel weg heeft van Grace Gateley, een dochter van een aanstaande familie die tijdenlang niet in het openbaar is gespot. Vanwege dit toeval ontstaat de roddel dat de baby, Mary, het buitenechtelijke kind is van Grace en haar vriend Tom Bates, een jonge advocaat. Zijn baas vreest dat deze roddels ernstige impact zullen hebben op Tom en plaatst hem in een andere stad.

Jaren later keert keert Tom terug naar het dorpje. Mary is op dat moment een achttienjarige student op een hogeschool die haar leven lang al te maken heeft met roddels over haar achtergrond. Ze is inmiddels al gewend geraakt aan het feit dat ze als minderwaardig persoon wordt behandeld: zo wordt Mary beschuldigd van wangedrag nadat haar klasgenootje haar tegen haar wil zoent. De enige persoon die voor haar rechten opkomt is Julia Kane, een professor op de hogeschool. Op een dag wordt Mary door een vriendin, Sharon Bailey, geconfronteerd met de roddels die spelen. Ze confronteert haar moeder, maar Minta belooft haar dat de roddels onwaar zijn.

Ondertussen wordt Mary's leven nog steeds negatief beïnvloed door de roddels die circuleren. Zo mag ze - ondanks protest van Julia - niet de hoofdrol spelen in een toneelstuk en wordt ze afgekeurd door de moeder van haar liefje Ken Freneau. Ze wordt zowel in het toneelstuk als in het leven van Ken vervangen door Christine Delaney. Ken doet alsof hij met Christine uitgaat, maar blijft stiekem afspreken met Mary.

Mary is de behandeling die ze krijgt meer dan zat en besluit Tom te confronteren. Tom zweert niet haar vader te zijn, maar Mary gelooft hem niet. Ondertussen bezwijkt Ken onder de druk van zijn familie en trouwt met Christine. Mary wordt op haar beurt geschorst door de hogeschool. Ze overweegt zelfmoord en het is uiteindelijk Tom die haar overhaalt om het leven een tweede kans te geven. Tom is inmiddels verliefd geworden op Mary en neemt haar mee uit.

Acteur Personage
Shirley Temple Mary Hagen
Ronald Reagan Tom Bates
Rory Calhoun Ken Freneau
Conrad Janis Dewey Koons
Lois Maxwell Julia Kane
Dorothy Peterson Minta Hagen
Charles Kemper Jim Hagen
Penny Edwards Christine Delaney
Jean Porter Sharon Bailey
Harry Davenport Rechter A. Merrivale
Nella Walker Molly Freneau
Winifred Harris Selma Delaney
Moroni Olsen Trenton Gateley
Frank Conroy Dr. Stone
Kathryn Card Miss Grover

Voormalig kindster Shirley Temple hoopte met deze film een overstap te maken naar volwassen rollen en noemde deze film als een van haar favoriete uit haar latere carrière.[1] Haar ervaring stond haaks op die van tegenspeler Ronald Reagan, die neerkeek op het project maar vanwege financiële redenen het zich niet kon veroorloven de rol af te slaan.[1]

De draaiperiode was van mei tot en met augustus 1947.[2] Reagan liep tijdens een rivierscène een longontsteking op en kon bijna een maand lang niet filmen.[3]

De film kreeg overweldigend negatieve kritieken van de pers en er wordt door filmhistorici beweerd dat het einde van Shirley Temple's carrière is te wijten aan deze film.[1] Ook Reagan werd nadien prestigieuze filmrollen ontzegd vanwege zijn optreden in deze film.[1] Critici schreven vooral over 'het smaakloze scenario, miscasting en slechte acteerprestaties'.[1]

In recentere jaren werd de film onthaald als cultfilm die "zo slecht is dat hij goed is".[1]

Prijzen en nominaties

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Prijs Categorie Genomineerde(n) Uitslag
1948 Golden Globes Beste Nieuwkomer - Vrouw Lois Maxwell Gewonnen