Ozzy Osbourne

Ozzy Osbourne
	Ozzy Osbourne in 2010
Algemene informatie
Volledige naam	John Michael Osbourne
Alias	Ozzy, The Prince of Darkness
Geboren	3 december 1948
Geboorteplaats	Birmingham
Land	Verenigd Koninkrijk
Werk
Jaren actief	1967-heden
Genre(s)	heavy metal, doommetal, bluesrock
Beroep	muzikant
Instrument(en)	zang
Act(s)	Black Sabbath
	Officiële website; (en) AllMusic-profiel; (en) Discogs-profiel; (en) IMDb-profiel; (en) Last.fm-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
	Handtekening
Portaal	Muziek

John Michael "Ozzy" Osbourne (Birmingham, 3 december 1948) is een Engelse singer-songwriter wiens carrière ongeveer 50 jaar overspant. Sinds december 2010 is de verkoop van zijn albums gestegen naar een totaal aantal van meer dan 100 miljoen albums wereldwijd.

Osbourne verkreeg bekendheid als leadzanger van de heavymetalband Black Sabbath. In zijn latere solocarrière behaalde Osbourne een multi-platinastatus in aanvulling op de multi-platinastatus die hij had verdiend met Black Sabbath.

Jeugd

Osbourne werd geboren op Lodge Road 14 in het Engelse Birmingham. Hij groeide op in een arm gezin en had tijdens zijn jeugd maar één paar sokken en één paar schoenen. Toen Osbourne het op 14-jarige leeftijd niet meer zag zitten probeerde hij zelfmoord te plegen door zichzelf op te hangen aan een waslijn. Zijn vader kwam net op tijd thuis maar sloeg hem daarna in elkaar. Drie jaar later maakte Osbourne voor het eerst kennis met de gevangenis wegens een inbraak. Na een aantal criminele jaren met drank en drugs herontdekte Osbourne eind jaren 60 zijn liefde voor muziek.

Het was zijn moeder die hem altijd aanmoedigde om iets met muziek te gaan doen. Hij raakte geïnspireerd door The Beatles en stal hun platen om er naar te luisteren. Daarna ging Osbourne in een slachterij werken, waardoor hij gefascineerd raakte door dieren en de dood. Met het geld dat hij daar verdiende, probeerde hij eind jaren 60 een muziekcarrière te beginnen. Maar pas toen zijn vader zich in de schulden stak om voor zijn zoon een microfoon en versterker te kopen, kwam Osbourne´s carrière echt van de grond.

Eerste stappen in de muziek

In de jaren 60 speelde hij in een paar bands, en in Rare Breed ontmoette hij Terence "Geezer" Butler. Samen met Bill Ward wilde Tony Iommi een nieuwe band starten en plakte een advertentie aan het raam van de supermarkt, waarop Osbourne reageerde. Osbourne werd destijds gepest op school door Iommi maar kreeg toch een kans om zich te bewijzen door Butler. Ook Alan Clarke en Jim Phillips speelden mee in deze band: The Polka Tulk Blues Band. Al snel bleek een verschil in muziekstijlen, met name tussen Iommi enerzijds en Phillips en Clarke anderzijds. De laatstgenoemde twee verlieten daarop de groep.

Black Sabbath

Osbourne, Butler, Iommi en Ward zochten een naam voor hun band en de eerste was Earth. Met die band kwamen ze niet aan de bak en gingen op zoek naar een andere naam en ze werden geïnspireerd door de horrorfilm Black Sabbath van Boris Karloff. Het debuutalbum in 1970 had onverwacht veel succes, en zou later inspiratie vormen voor vele bands zoals Metallica. Ook het tweede album Paranoid dat eigenlijk War Pigs had moeten heten, scoorde hoog.

Iommi begon een zware stempel op de muziek te drukken, die meer en meer progressief en experimenteel werd, tegen de zin van Osbourne in. Op 5 november 1977 verliet Osbourne de band dan ook tijdelijk, om al snel weer terug te komen, waarna een nieuw album werd opgenomen: Never say die (1978). In 1979 werd hij ontslagen vanwege overmatig drank- en drugsgebruik; Black Sabbath ging verder met achtereenvolgens Ronnie James Dio, Ian Gillan en Tony Martin. In 1985 trad Osbourne met Black Sabbath op tijdens Live Aid in Philadelphia en in 1992 tijdens het laatste concert van hun tournee Dehumanizer, waar hij de belangrijkste optredende artiest was. Ook tussen 1997 en 2017 waren er, met onderbrekingen, Black Sabbath-optredens.

Solocarrière

1980-1992

Osbourne besloot mede door Sharon Arden (zij is de dochter van Don Arden en zal later ook de vrouw en steun en toeverlaat van Osbourne worden) zijn eigen band op te richten genaamd The Blizzard of Ozz. Bij de band haalde hij gitarist Randy Rhoads, bassist Bob Daisley, drummer Lee Kerslake.

In 1980 bracht de band zijn eerste album uit.^[1] Osbourne bewees, na een periode van toeren, weinig geld, veel drank, en het leven in een bus, samen met Sharon Arden, het ook zonder de legendarische band Black Sabbath te kunnen en scoorde hits met onder andere Crazy Train en Mr. Crowley. Na de vervanging van Kerslake en Daisley door respectievelijk Tommy Aldridge en Rudy Sarzo lukte het Osbourne in 1981 ook door te breken in Amerika met het album Diary of a Madman en het daarbij behorende drugslied Flying High Again. Mede door zijn tournee Diary verkoopt The Blizzard of Ozz meer albums dan zijn oude band Black Sabbath.

Osbourne bewees dat hij met gemak hele zalen kon vermaken met zijn optreden. Maar hij kwam in opspraak door het welbekende vleermuisincident tijdens een van die optredens. Een fan gooide een vleermuis op het podium en "The Prince of Darkness", zoals Osbourne zichzelf noemt, beet zijn kop er af. Osbourne dacht dat het een nep-vleermuis was, maar moest met spoed naar het ziekenhuis toen bleek dat het om een echte vleermuis ging. Na ontslagen te zijn uit het ziekenhuis kreeg Osbourne daarna alle dierenrechtenorganisaties achter zich aan wegens het doden van de vleermuis. Ook beet Osbourne ooit in een dronken bui bij twee duiven de kop eraf tijdens een overleg betreffende het tekenen van een platencontract. Ozzy had drie duiven meegesmokkeld (de naam van de platenmaatschappij was Columbia wat Latijn is voor duif) en wilde ze bij wijze van stunt vrijlaten, maar hij was dronken en beet in plaats daarvan bij twee duiven de kop eraf. Dit resulteerde erin dat enkele nette pakken van mensen van de platenmaatschappij vol bloedspetters kwamen, en Osbourne werd uit het gebouw verwijderd. Toch tekende iedereen, vooral omdat de platenmaatschappij wel brood zag in zo'n apart figuur als Osbourne. De controverses lijken te hebben bijgedragen aan zijn populariteit.

1982 was een vreemd jaar voor Osbourne, want hij trouwde op 4 juli 1982 met zijn grote liefde Sharon maar verloor zijn beste vriend en collega Randy Rhoads door een vliegtuigongeluk. Osbourne was totaal van de kaart door het verlies van zijn vriend en collega. Het livealbum dat in 1982 zou uitkomen werd daardoor niet uitgebracht. In plaats daarvan komt Osbourne met het album Speak of the Devil, waarop hij de grootste hits van Black Sabbath speelt, samen met gitarist Brad Gillis.

In deze periode werd ook het eerste kind van Sharon en Osbourne geboren. Ondanks het succes van het album Bark at the Moon in 1984 gaat het toch steeds slechter met Osbourne. Het album Ultimate Sin en de single Shot in the dark, die twee jaar later verschijnen, worden door critici met de grond gelijk gemaakt en Osbourne belandt nog verder in een depressie. Ook de geboorte van zijn tweede dochter Kelly (27 oktober 1984) kan daar op dat moment weinig aan veranderen.

Daarnaast wordt Osbourne beschuldigd van het aanzetten tot zelfmoord onder de fans. In het nummer Suicide Solution zou hij zijn vooral jonge fans oproepen een einde aan hun leven te maken. Volgens Osbourne schreef hij dit nummer in de tijd dat hij verslaafd was aan alcohol en drugs. Die verslaving is hij te boven gekomen door onder andere de hulp van zijn vrouw Sharon. Na een concert in Moskou, waar Osbourne van fans allerlei flessen Wodka meekreeg, begon Osbourne thuis deze flessen op te drinken, maar werd er niet echt dronken van. Hij bleef er zelfs wakker van en dronk alle flessen achter elkaar leeg wat resulteerde in wanen. Onder andere een waanidee dat hij een vriend had die constant bij hem was. Die denkbeeldige 'vriend' bracht Osbourne op het idee om Sharon te vermoorden, wat niet lukte. Na een paar nachtjes in de cel trok Sharon de aanklacht in en is Osbourne serieus gaan werken aan zijn alcohol- en drugprobleem. Osbourne is, volgens een documentaire uit 2013 in een interview, 5 jaar clean (vanaf medio 2008). De jaren daarvoor viel Osbourne regelmatig terug in zijn alcohol en drug-probleem. Nadat Osbourne een paar jaar helemaal clean was, haalde hij ook zijn rijbewijs, na zijn 60e levensjaar en is hij fysiek in een goede conditie, door hardlopen en fitnesstraining.

Nadat op 8 november 1985 zijn derde kind, een zoon, is geboren, krijgt Osbourne weer zin in het leven en gaat hij op weg terug naar de top. Met het heavyalbum No rest for the wicked scoort hij weer hoog en komt weer in het nieuws met de openingstrack Miracle Man dat gaat over de predikant Jimmy Swaggart.

Daarna volgen nog succesalbums als No More Tears, Live & Loud en Ozzmosis, waarmee hij begin jaren 90 succes heeft. Daarnaast heeft Osbourne in 1992 ook een hit als gastzanger op een remix van het tien jaar oude Was (Not Was)-nummer Shake Your Head (in duet met Kim Basinger). Tijdens het laatste concert van zijn tournee speelt hij een paar nummers met Black Sabbath.

1997-nu

In 1997 begon Osbourne met zijn festival Ozzfest. Samen met metalacts als Pantera, Marilyn Manson en oudgediende Black Sabbath ging hij op tournee, maar hij maakt zijn belofte om meer tijd aan zijn gezin te besteden ook waar. Osbourne nam namelijk zijn hele gezin in een luxe bus mee op tournee.

In 1998 maakte hij een reünie-cd met Black Sabbath en nam hij met rapper Busta Rhymes de oude Black Sabbath-hit Iron Man op, onder de titel This Means War. In 2000 kwam het album Down to earth met de hit Dreamer uit. Geïnspireerd door een aflevering van het MTV-programma Cribs, waarbij een kijkje wordt genomen in de huizen van sterren, besloot Osbourne met de muziekzender te gaan praten. MTV voelde er wel iets voor om een realityshow te maken rondom het leven van de familie Osbourne. Gedurende de laatste maanden van 2001 volgden camera's alles wat Osbourne, Sharon en hun kinderen Jack en Kelly deden. Alleen dochter Aimee voelde er niets voor om mee te werken aan de serie.

Vanaf de eerste uitzending van The Osbournes bleek de serie aan te slaan. De wereld maakte kennis met Osbourne en zijn gezin en dochter Kelly kon door deze publiciteit een eigen carrière als zangeres beginnen. Osbourne kwam in de serie vooral naar voren als een liefhebbende vader, echtgenoot en dierenliefhebber. Door de serie werd Osbourne uitgenodigd voor een diner in het Witte Huis ter promotie van het beschermen van dieren.

In 2003 nam Osbourne een nieuwe versie op van Changes als duet met Kelly. Aan het eind van het jaar stond het wekenlang op #1 in Engeland. De zanger reisde met zijn dochter naar de BBC-studio in Londen om het nummer te playbacken in Top of the Pops, maar raakte gewond bij een ongeluk met een quad op zijn landgoed in Engeland. Een van zijn lijfwachten redde zijn leven door reanimatie en door hem naar vlak terrein te brengen, waar een ambulance hem verder kon vervoeren. De lijfwacht mocht als dank, na Osbournes herstel, een heel seizoen in beeld bij de serie The Osbournes, met onder meer een bezoek aan Japan, waar familie van de lijfwacht woonde en waar Osbourne toen optredens gaf.

In 2006 bracht Osbourne een coveralbum uit met de naam Under Cover. Daarop staan voornamelijk oude Beatles- en Stonesnummers. Hij werkte ook aan een musical genaamd Rasputin, over de gelijknamige persoon. In 2007 bedacht Sharon Osbourne een nieuwe stunt door het festival Ozzfest ervoor te zorgen dat de toegang gratis was en de muzikanten niet betaald werden. Verder kwam er op 22 mei van dat jaar een nieuw album uit: Black Rain.

In 2009 verbrak Osbourne na meer dan 20 jaar de samenwerking met gitarist Zakk Wylde; de reden was dat zijn muziek steeds meer op die van Zakks eigen band Black Label Society begon te lijken. Een opvolger werd gevonden in de Griekse gitarist Gus G.

In 2010 verwierf Osbourne via juridische stappen 50% van de rechten op de groepsnaam Black Sabbath.

Een voor 2012 geplande tournee van Black Sabbath werd teruggebracht tot een paar concerten in verband met een kankerbehandeling van Iommi. Als pleister op de wonde toerde de zanger met een team van wisselende muzikanten als "Ozzy & Friends".

Daarna verscheen in 2013 het Black Sabbath-album 13 en kwam er alsnog een tournee; op 4 februari 2017 gaf de band een slotconcert in Birmingham.

Afscheid

In november 2017 werd bekend dat Osbourne zich gereedmaakte voor een afscheidstoernee van twee jaar. Daarbij toerde hij niet het hele jaar door en deed hij een groot deel van de wereld aan.

Het laatste optreden met Black Sabbath vond plaats in Birmingham op 4 februari 2017 en is uitgebracht als livealbum en op dvd. Het laatste optreden in de Benelux was op 17 juni 2016 in Dessel, op Graspop Metal Meeting.

Op 6 september 2019 bracht hij samen met Post Malone het lied “Take what you want” uit. In november 2019 bracht Osbourne na tien jaar een nieuwe solosingle uit; Under the Graveyard was de voorbode van het album Ordinary Man dat op 21 februari 2020 verscheen met ook de single Straight To Hell, waar Slash op te horen is.

Zijn eerste optreden in vijf jaar tijd, ondanks ziekte, ging toch niet door in oktober 2022. Nieuwe plannen om op te treden in de zomer van 2023, gingen ook niet door wegens ziekte. Hoewel Ozzy Osbourne zelf optimistischer is, is de kans op een terugkeer klein.^[2]^[3]

Trivia

Osbourne Komt in het spel Guitar Hero: World Tour voor als een speelbaar karakter. Er zijn ook liedjes van hem toegevoegd: "Crazy train" en "Mr. Crowley".
Osbourne speelt in een reclame van Blizzards World of Warcraft, Wrath of the Lich King
Osbourne komt voor in het spel Brütal Legend als 'the guardian of metal'.
De antagonist Ozzie uit het spel Chrono Trigger is vernoemd naar Osbourne.

Discografie

Studioalbums

Datum van verschijnen	Titel	VS	VK	Prijzen	Label
20 september 1980	Blizzard of Ozz	11	7	4x platina VS, zilver VK	Jet Records
7 november 1981	Diary of a Madman	6	14	3x platina VS	Jet Records
10 december 1983	Bark at the Moon	19	24	3x platina VS, zilver VK	Epic Records
22 februari 1986	The Ultimate Sin	6	8	2x platina VS, zilver VK	Epic Records
22 oktober 1988	No Rest for the Wicked	13	23	2x platina VS	Epic Records
17 september 1991	No More Tears	7	17	4x platina VS	Epic Records
23 oktober 1995	Ozzmosis	4	22	2x platina VS	Epic Records
16 oktober 2001	Down to Earth	4	19	Platina VS	Epic Records
22 mei 2007	Black Rain	3	8		Epic Records
22 juni 2010	Scream				Epic Records
21 februari 2020	Ordinary man				Epic Records
9 september 2022	Patient number 9				Epic Records

Livealbums

Datum van verschijnen	Titel	VS	VK	Prijzen	Label	Aanvullende informatie
27 november 1982	Speak of the Devil	14	21	Platina VS, zilver VK	Jet Records
19 maart 1987	Tribute	6	13	2x platina VS	Epic Records	Uitgebracht als een tribute voor gitarist Randy Rhoads, of zijn 5-jarige herdenking van zijn sterfdag.
17 maart 1990	Just Say Ozzy	58	—	Gold U.S.	Epic Records	Live-ep die opnames bevat van de tournee "No Rest for the Wicked".
28 juni 1993	Live and Loud	22	—	Platina VS	Epic Records	Derde livesoloalbum.
25 juni 2002	Live at Budokan	70	—	Goud VS	Epic Records	Livealbum en dvd. Opgenomen in de Budokan Arena in Japan.

Compilaties

Datum van verschijnen	Titel	VS	VK	Prijzen	Label	Aanvullende informatie
1989	Best of Ozz	—	—		Epic Records	Best of compilatie alleen uitgebracht in Japan.
1990	Ten Commandments	163	—		Epic Records	Greatest hits (wordt niet meer geperst).
11 november 1997	The Ozzman Cometh	13	68	2x platina VS	Epic Records
11 februari 2003	The Essential Ozzy Osbourne	81	21	Goud US	Epic Records
2005	Prince of Darkness	36	—		Epic Records/Legacy Recordings	Set van vier cd's. De eerste twee albums zijn soloalbums, terwijl de laatste twee duetten en coversongs bevatten.
1 november 2005	Under Cover	134	67		Epic Records/Legacy Recordings	Eerste coveralbum. Bevat 9 nummers van de vierde schijf van Prince of Darkness.

Videouitgaven

Datum van verschijnen	Titel	Prijzen	Label	Aanvullende informatie
1982	Speak of the Devil			Liveconcertvideo
1984	Bark at the Moon			Liveconcertvideo
1986	The Ultimate Ozzy	Gold U.S.		Capitol Home Video, liveconcertvideo
1989	Wicked Videos	Gold U.S.		Capitol Home Video, muziekvideo's en mini-documentaire
1991	Don't Blame Me	Platina VS	Sony Music Video	Documentaire met muziekvideo's
1992	Live N Loud	Platina VS	Sony Music Video	Liveconcertvideo
1997	Ozzy Goes to Hollywood			Voorconcert intro film
2002	Live at the Budokan	Platina VS		Liveconcertvideo
2003	The Osbournes (1e seizoen)			MTV Reality Program
30 september, 2003	The Osbournes (2e seizoen)			MTV Reality Program
2003	The Osbournes (2e seizoen deel 2)			MTV Reality Program

Solohitsingles

Jaar	Titel	Hitlijstpositie			Album
Jaar	Titel	U.S. Hot 100	U.S. Mainstream Rock	UK Singles Chart	Album
1980	Crazy Train	-	Nr. 9	Nr. 49	Blizzard of Ozz
1980	Mr. Crowley	-	-	Nr. 46	Blizzard of Ozz
1981	Flying High Again	-	Nr. 2	Nr. 16	Diary of a Madman
1982	Over the Mountain	-	Nr. 38	-	Diary of a Madman
1982	You Can't Kill Rock and Roll	-	Nr. 41	-	Diary of a Madman
1982	Symptom of the Universe (live)	-	-	Nr. 100	Speak of the Devil
1983	Iron Man/Children of the Grave (live)	-	Nr. 32	-	Speak of the Devil
1983	Bark at the Moon	-	-	Nr. 21	Bark at the Moon
1983	So Tired	-	-	Nr. 20	Bark at the Moon
1986	Shot in the Dark	Nr. 68	Nr. 10	Nr. 20	The Ultimate Sin
1986	The Ultimate Sin	-	-	Nr. 72	The Ultimate Sin
1987	Crazy Train (live)	-	-	Nr. 99	Tribute
1988	Miracle Man	-	-	Nr. 87	No Rest for the Wicked
1989	Close My Eyes Forever (Lita Ford & Ozzy Osbourne)	Nr. 8	Nr. 4	Nr. 47	Lita
1992	No More Tears	Nr. 71	Nr. 10	Nr. 32	No More Tears
1992	Time After Time	-	Nr. 6	-	No More Tears
1992	Road to Nowhere	-	Nr. 3	-	No More Tears
1992	Mama, I'm Coming Home	Nr. 28	Nr. 2	Nr. 46	No More Tears
1992	Mr. Tinkertrain	-	Nr. 34	-	No More tears
1992	Hellraiser	-	-	-	No More Tears
1993	Changes (live)	-	Nr. 9	-	Live and Loud
1995	Perry Mason	-	Nr. 3	Nr. 23	Ozzmosis
1996	See You on the Other Side	-	Nr. 5	-	Ozzmosis
1996	I Just Want You	-	Nr. 24	Nr. 43	Ozzmosis
1996	Walk on Water	-	Nr. 28	-	Beavis and Butthead Do America soundtrack
1997	Back on Earth	-	Nr. 3	-	The Ozzman Cometh
2000	N.I.B. (met Primus)	Nr. 87	Nr. 2	-	Nativity In Black II: A Tribute To Black Sabbath
2001	Gets Me Through	-	Nr. 2	Nr. 18	Down to Earth
2002	Dreamer	-	Nr. 10	Nr. 18	Down to Earth
2005	Mississippi Queen	-	Nr. 10	-	Under Cover
2005	In My Life	-	-	Nr. 63	Under Cover
2006	Working Class Hero	-	-	-	Under Cover
2007	I Don't Wanna Stop	Nr. 61	Nr. 2	-	Black Rain
2010	Let Me Hear You Scream	-	Nr. 7	-	Scream

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken
Live And Loud	1993	17-07-1993	55	8
The Essential	2003	01-03-2003	35	7
Black Rain	2007	26-05-2007	56	3

Dvd's

Dvd's met hitnoteringen in de Nederlandse Music Top 30	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Live at Budokan	2002	10-08-2002	9	2
Memoirs of a madman	2014	18-10-2014	18	2

Radio 2 Top 2000

Nummer met notering(en) in de NPO Radio 2 Top 2000^{[noot 1]}	'99	'00	'01	'02	'03	'04	'05	'06	'07	'08	'09	'10	'11	'12	'13	'14	'15	'16	'17	'18	'19	'20	'21	'22	'23
No More Tears	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1100	956	1006	901	1053	961	830	696

↑ 1, 2, 3, … geeft de plaats aan; vet = hoogste notering. * = nummer was nog niet uitgekomen; - = nummer was niet genoteerd.

Duetten

1988 Close My Eyes Forever (met Lita Ford, Lita) nr. 8 VS, nr. 47 VK
1989 Led Clones (met Gary Moore, After the War)
1990 Jack's Land en Bombers Can Open Bombays (met Bill Ward, Ward One : Along The Way)
1991 Hey Stoopid (met Alice Cooper, Hey Stoopid) nr. 21 VK
1992 I Ain't No Nice Guy (met Lemmy, March ör Die)
1992 Shake Your Head (Let's Go To Bed) (met Kim Basinger, Was (not Was)) nr. 4 VK
1994 Born to Be Wild (met Miss Piggy, Kermit Unpigged)
1994 Iron Man (met Therapy?, Nativity In Black: A Tribute To Black Sabbath)
1998 Nowhere To Run (Vapor Trail) (met Ol' Dirty Bastard, DMX, Method Man en Fuzzbubble, Chef Aid: The South Park Album) *
1998 This Means War!! (met Busta Rhymes, E.L.E. (Extinction Level Event): The Final World Front)
1999 Buried Alive (met Rick Wakeman, Return to the Centre of the Earth)
1999 Shock the monkey (van Peter Gabriel, met Coal Chamber, Chamber Music)
2000 N.I.B. (met Primus, Nativity In Black II: A Tribute To Black Sabbath)
2000 Who's Fooling Who (met Tony Iommi, Iommi)
2000 For Heaven's Sake (met Tony Iommi)
2001 Iron Head (met Rob Zombie, The Sinister Urge)
2003 Changes (met Kelly Osbourne) nr. 1 VK
2003 Stillborn (met Black Label Society, The Blessed Hellride)
For Heaven's Sake 2000 (met Tony Iommi en Wu-Tang Clan, Loud Rocks)
Pictures of Matchstick Men (met Type O Negative)
Stayin' Alive (met Dweezil Zappa — (Frank Zappa's zoon))
Therapy (met Infectious Grooves)

* Dit nummer kwam niet in de hitlijsten voor, terwijl het album (Chef Aid: The South Park Album) wel scoorde. Het was een album, waarbij bekende popartiesten duetten deden met de cast van South Park.

Songs die niet origineel op albums van Ozzy Osbourne zijn uitgebracht

1980 I Need Your Love (eerste solo-opname — geschreven voor Sharon Osbourne)
1986 Through My Eyes (The Ultimate Sin outtake)
1995 Living With The Enemy (Ozzmosis outtake — staat op diverse B-kantjes)
1996 Walk on Water (Beavis and Butt-Head Do America)
2001 No Place For Angels (Down To Earth outtake — staat op diverse B-kantjes in 2001)
2001 Black Skies (opgenomen voor een videogame Black Skies dat niet zo succesvol werd)
2010 Crucify the Dead (eerste soloalbum van Slash (ex-Guns N' Roses))

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Ozzy Osbourne's eerste soloalbum, in 1980 Geraadpleegd, 29 juli 2023
↑ The Guardian, 11 juli 2023
↑ Rockcelebrities.net 25 juli 2023, gezondheid Ozzy Osbourne (nog) niet goed

Zie de categorie Ozzy Osbourne van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[T2000-4] 1, 2, 3, … geeft de plaats aan; vet = hoogste notering. * = nummer was nog niet uitgekomen; - = nummer was niet genoteerd.

[1] Ozzy Osbourne's eerste soloalbum, in 1980 Geraadpleegd, 29 juli 2023

[2] The Guardian, 11 juli 2023

[3] Rockcelebrities.net 25 juli 2023, gezondheid Ozzy Osbourne (nog) niet goed

[1]

[2]

[3]

[noot 1]