Naar inhoud springen

Olympische Winterspelen 1968

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Xe Olympische Winterspelen
Olympische Winterspelen 1968
Locatie Vlag van Frankrijk Grenoble, Frankrijk
Deelnemende landen 37
Deelnemende atleten 1.158 (947 mannen, 211 vrouwen)
Evenementen 35 in 6 sporten
Openings­ceremonie 6 februari 1968
Sluitings­ceremonie 18 februari 1968
Officiële opening door President Charles de Gaulle
Atleteneed Leo Lacroix (alpineskiën)
Olympische vlam Alain Calmat (kunstschaatsen)
Vorige Spelen 1964: Innsbruck (Oostenrijk)
Volgende Spelen 1972: Sapporo (Japan)
Portaal  Portaalicoon   Olympische Spelen
Sport

De Xe Olympische Winterspelen werden in 1968 gehouden in Grenoble, Frankrijk. Ook Calgary (Canada), Lahti (Finland), Åre (Zweden), Sapporo (Japan), Oslo (Noorwegen) en Lake Placid (Verenigde Staten) stelden zich kandidaat.

  • Voor het eerst deed de DDR mee als apart land, dit zeer tegen de zin van West-Duitsland. De wrevel tussen de twee landen ontlaadde zich bij het vrouwenrodelen. Na drie van de vier ritten, lagen de Oost-Duitse dames stevig aan de leiding. Op aandringen van de West-Duitse officials werden voor de vierde rit de ijzers van de Oost-Duitse sledes gecontroleerd. Deze ijzers bleken, in strijd met de regels, verwarmd. De Poolse wedstrijdleider besloot dat de Oost-Duitsers gewoon mochten starten nadat de ijzers waren afgekoeld in de sneeuw. Zij werden uiteindelijk eerste, tweede en vierde. De West-Duitsers tekenden echter protest aan en de jury besloot het Oost-Duitse team uit de uitslag te schrappen.
  • Jean-Claude Killy (Frankrijk, alpineskiën) wist het record van Toni Sailer te evenaren door alle drie de onderdelen bij het alpineskiën te winnen. Zijn overwinning bij de slalom kwam tot stand na een controversiële beslissing van de jury die Karl Schranz uit Oostenrijk diskwalificeerde. De wedstrijd werd afgewerkt in een dichte mist. Aanvankelijk werd Killy aangewezen als winnaar aangezien Schranz niet eens de finish wist te bereiken. Schranz had zijn afdaling afgebroken bij het 22e poortje omdat hij claimde dat een politieman het parcours was opgelopen. Schranz mocht daarop over skiën en wist een snellere tijd neer te zetten dan Killy. Franse officials claimden echter dat Schranz al voor het 22e poortje een fout had gemaakt en daarom nooit had mogen over skiën. De vijf juryleden besloten zich terug te trekken voor overleg en na een urenlang beraad besloten zij met drie tegen twee stemmen Killy aan te wijzen als winnaar.
  • Eugenio Monti (Italië) won eindelijk goud bij het bobsleeën. Nadat hij op de Spelen van 1956 zilver en op de Spelen van 1964 brons won bij de twee- en viermansbob, wist hij deze keer tweemaal goud te winnen.
  • De Franse Marielle Goitschel won in eigen land de slalom.
  • In het langlaufen ging de overwinning op de 30 km verrassend genoeg niet naar een Scandinaviër, maar naar de Italiaan Franco Nones.
  • Voor het eerst werden er dopingtesten en vrouwelijkheidstesten uitgevoerd door de medische commissie.

Belgische prestaties

[bewerken | brontekst bewerken]
  • België nam niet deel aan deze Winterspelen.

Nederlandse prestaties

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Nederland op de Olympische Winterspelen 1968 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
  • Tijdens de openingsceremonie werd het Nederlandse team (vier mannen en vijf vrouwen) voorafgegaan door Stien Kaiser (schaatsen) die de vlag droeg.
  • Voor het eerst liet Nederland zich gelden als een sterke schaatsnatie.
  • Kees Verkerk werd olympisch kampioen op de 1500 meter. En bij de vrouwen was er goud voor Carry Geijssen (1000 meter) en Ans Schut (3000 meter).

Nederlandse medailles

[bewerken | brontekst bewerken]
Medaille Winnaar Onderdeel
Goud Goud (3) Carry Geijssen schaatsen, 1000 m.
Kees Verkerk schaatsen, 1500 m.
Ans Schut schaatsen, 3000 m.
Zilver Zilver (3) Kees Verkerk schaatsen, 5000 m.
Carry Geijssen schaatsen, 1500 m.
Ard Schenk schaatsen, 1500 m.
Brons Brons (3) Stien Kaiser schaatsen, 1500 m.
Stien Kaiser schaatsen, 3000 m.
Peter Nottet schaatsen, 5000 m.

Tijdens de Olympische Winterspelen van 1968 werd er gesport in zes takken van sport. In tien disciplines stonden 35 onderdelen op het programma.

Olympische sport Discipline Onderdelen
Biatlon 20 km (m) 4x 7,5 km (m)
Bobsleeën 2-mansbob (m) 4-mansbob (m)
Rodelen 1-persoons (m) 1-persoons (v) dubbel (open)
Schaatssport Kunstrijden mannen vrouwen paren
Schaatsen 500 m (m)
500 m (v)
1500 m (m)
1000 m (v)
5000 m (m)
1500 m (v)
10.000 m (m)
3000 m (v)
Skisport Alpineskiën afdaling (m)
afdaling (v)
slalom (m)
slalom (v)
reuzenslalom (m)
reuzenslalom (v)
Langlaufen 15 km (m)
5 km (v)
30 km (m)
10 km (v)
50 km (m)

4x10 km (m)
3x5 km (v)
Noordse combinatie individueel (m)
Schansspringen normale schans (m) grote schans (m)
IJshockey mannen
Sport Nieuw Verdwenen (t.o.v. 1964) Wijzigingen/Opmerkingen
Biatlon 4x7,5 km estafette (m) Nu 2 onderdelen
1 0 0

Medaillespiegel

[bewerken | brontekst bewerken]

Er werden 106 medailles uitgereikt. Het IOC stelt officieel geen medailleklassement op, maar geeft desondanks een medailletabel ter informatie. In het klassement wordt eerst gekeken naar het aantal gouden medailles, vervolgens de zilveren medailles en tot slot de bronzen medailles.

In de volgende tabel staat de top-10. Het gastland heeft een blauwe achtergrond en het grootste aantal medailles in elke categorie is vetgedrukt.

Zie de medaillespiegel van de Olympische Winterspelen 1968 voor de volledige weergave.

 Plaats  Land NOC Goud Goud Zilver Zilver Brons Brons Totaal
1 Vlag van Noorwegen Noorwegen NOR 6 6 2 14
2 Vlag van de Sovjet-Unie Sovjet-Unie URS 5 5 3 13
3 Vlag van Frankrijk Frankrijk FRA 4 3 2 9
4 Vlag van Italië Italië ITA 4 0 0 4
5 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk AUT 3 4 4 11
6 Vlag van Nederland Nederland NED 3 3 3 9
7 Vlag van Zweden Zweden SWE 3 2 3 8
8 Vlag van Duitsland Bondsrepubliek Duitsland FRG 2 2 3 7
9 Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten USA 1 5 1 7
10 Vlag van Finland Finland FIN 1 2 2 5
Vlag van de DDR DDR GDR 1 2 2 5

Deelnemende landen

[bewerken | brontekst bewerken]

Zevenendertig landen namen deel aan de Spelen. Marokko debuteerde. Oost- en West-Duitsland kwamen voor het eerst apart van elkaar uit.

Vlag van Argentinië Argentinië
Vlag van Australië Australië
Vlag van Duitsland Bondsrepubliek Duitsland
Vlag van Bulgarije Bulgarije
Vlag van Canada Canada
Vlag van Chili Chili
Vlag van de DDR DDR
Vlag van Denemarken Denemarken
Vlag van Finland Finland
Vlag van Frankrijk Frankrijk

Vlag van Griekenland Griekenland
Vlag van Groot-Brittannië Groot-Brittannië
Vlag van Hongarije Hongarije
Vlag van IJsland IJsland
Vlag van India India
Vlag van Iran Iran
Vlag van Italië Italië
Vlag van Japan Japan
Vlag van Joegoslavië Joegoslavië
Vlag van Libanon Libanon

Vlag van Liechtenstein Liechtenstein
Vlag van Marokko Marokko
Vlag van Mongolië Mongolië
Vlag van Nederland Nederland
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland
Vlag van Noorwegen Noorwegen
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Vlag van Polen Polen
Vlag van Roemenië Roemenië
Vlag van de Sovjet-Unie Sovjet-Unie

Vlag van Spanje Spanje
Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije
Vlag van Turkije Turkije
Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea
Vlag van Zweden Zweden
Vlag van Zwitserland Zwitserland

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie 1968 Winter Olympics van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.