Neofuturisme
Neofuturisme | ||||
---|---|---|---|---|
Gebouw Wangjing SOHO, ontworpen door Zaha Hadid, met vloeiende lijnen.
| ||||
Algemene gegevens | ||||
Ontstaan | Jaren '80 | |||
Plaats van ontstaan | Wereldwijd | |||
Hoogtepunt | 21e eeuw | |||
Bedenker | Denis Laming | |||
Bekende kunstenaars | Zaha Hadid, Santiago Calatrava | |||
|
Neofuturisme is een stroming aan het eind van de 20ste eeuw, begin 21ste eeuw binnen de kunst, het ontwerpen en de architectuur. Het kan gezien worden als afgeleide vorm van het postmodernisme en vertegenwoordigt een idealistisch geloof in een betere toekomst en "een noodzaak om het moderne rapport te periodiseren met behulp van technologie". Deze avant-garde beweging is een futuristische heroverweging van hoe snelgroeiende moderne steden er esthetisch en functioneel dienen te worden ingericht. De industrialisatie die begon na het einde van de Tweede Wereldoorlog gaf ruimte voor een nieuwe kijk op het leven, kunst en architectuur, wat leidde tot het post-modernisme, neomodernisme, en daarna neofuturisme. Binnen de architectuur in de Westerse wereld, ontwikkelde futurisme zich tot art deco, de Googie-architectuur en hightech architectuur. Het neofuturisme is meer verwant met parametrisme, blob-architectuur en vooral met het expressionisme.
Kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]Veel ontwerpen binnen het neofuturisme maken gebruik van de kleur wit, zoals dat gebruikelijk was bij het expressionisme. Daarnaast komen ronde vormen veel voor maar in mindere mate dan bij blob-architectuur. Ook zijn er projecten waar juist scherpe hoeken te zien zijn zoals binnen het deconstructivisme. Complexe ritmes en patronen deelt het neofuturisme met het parametrisme.
Personen
[bewerken | brontekst bewerken]Het neofuturisme dat nieuw leven werd ingeblazen in de 21ste eeuw, is in creatief opzicht geïnspireerd door de Brits-Irakese Pritzker Architectuurprijs winnende architect Zaha Hadid en de Spaanse architect Santiago Calatrava. Neofuturisme heeft sommige thema's en ideeën van de hightech architectuur, zo werden elementen uit de hightech industrie en technologie geïmplementeerd in het design van hun gebouwen. Neofuturistische architecten, designers en kunstenaars zijn:
Galerij
[bewerken | brontekst bewerken]-
Het futuristische binnendak van het International Airport in Hong Kong door Norman Foster, 1998
-
LSE bibliotheek door Norman Foster, 2000
-
Rechts L'Hemisfèric (1998) en links Palau de les Arts Reina Sofía (2005) in de Stad van de Kunsten en Wetenschap in Valencia door Calatrava
-
L'Àgora in de Stad van de Kunsten en Wetenschap in Valencia door Santiago Calatrava, 2009
-
De Turning Torso in Malmö door Calatrava, 2005
-
Auditorio de Tenerife in Santa Cruz de Tenerife door Santiago Calatrava, 2003
-
Jockey Club Innovation Tower in Hong Kong door Zaha Hadid, 2013
-
De Cube Berlin in Berlijn door 3XN Architects, 2020
-
Museum of Tomorrow in Rio de Janeiro door Santiago Calatrava, 2015
-
Het WTC Transportation Hub in New York door Santiago Calatrava, 2016
-
Station Luik-Guillemins in Luik, Santiago Calatrava, 2009
-
Stadsdeelkantoor Escamp in Den Haag, Rudy Uytenhaak, 2011
-
"The Iceberg" in Shibuya, Tokio, 2006
Verwante stromingen en stijlen
[bewerken | brontekst bewerken]Neofuturisme is familie van onder andere de volgende design stromingen en stijlen:
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Neo-futurism op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.