Maria Callas
| Maria Callas | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Maria Callas
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Maria Anna Sofia Cecilia Kalogeropoulos | |||
| Bijnaam | La Divina | |||
| Geboren | 2 december 1923 | |||
| Geboorteplaats | New York
| |||
| Overleden | 16 september 1977 | |||
| Overlijdensplaats | Parijs
| |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 1942-1974 | |||
| Genre(s) | Klassiek | |||
| Instrument(en) | Stem (sopraan) | |||
| Label(s) | EMI | |||
| Officiële website (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) Last.fm-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Maria Anna Sofia Cecilia Kalogeropoulos (Grieks: Μαρία Άννα Σοφία Καικιλία Καλογεροπούλου), beter bekend onder haar artiestennaam Maria Callas (Grieks: Μαρία Κάλλας) (New York, 2 december 1923 – Parijs, 16 september 1977) was een van de beroemdste operazangeressen van na de Tweede Wereldoorlog.
Levensloop
[bewerken | brontekst bewerken]Aanloop
[bewerken | brontekst bewerken]Maria Kalogeropoulos werd geboren in New York uit Griekse immigranten. De achternaam Kalogeropoulos werd op haar geboortecertificaat ingekort tot Kalos, wat in het Grieks mooi betekent, later werd dit vervormd tot Callas. De jonge Maria reisde in 1937 met haar moeder mee terug naar Griekenland en kreeg haar eerste zangopleiding in Athene. Hoewel ze voor het Atheens Conservatorium niet werd aangenomen, kon ze aan het werk bij het Grieks Nationaal Conservatorium. Haar eerste zangpedagoge Maria Trivella besloot dat ze geen alt, maar een dramatische sopraan was.
Callas werkte zeer hard en boekte snel vorderingen. Op 11 april 1938 gaf ze haar eerste openbare optreden, met een stuk uit Puccini's Tosca. In 1939 ging ze alsnog aan het Atheens Conservatorium studeren, onder Elvira de Hidalgo. In 1942, op achttienjarige leeftijd, zong ze de hoofdrol in Tosca. Binnen tien jaar zou ze bekendstaan onder de erenaam la divina - de goddelijke.
In 1949 trouwde ze met Giovanni Battista Meneghini, een oudere rijke industrieel uit Milaan: het huwelijk duurde tot 1959. Tussen 1953 en 1954 verloor Callas ongeveer 36 kilo lichaamsgewicht en kreeg ze het slanke postuur van haar latere jaren.
Volle ontplooiing
[bewerken | brontekst bewerken]Deze Griekse sopraan van Amerikaanse geboorte schitterde vooral in de grote rollen van de negentiende-eeuwse Italiaanse opera's, in het bijzonder die van Vincenzo Bellini, Giacomo Puccini en Giuseppe Verdi. De jaren '50 gelden als haar bloeiperiode.
De kracht van Callas' stem lag in de dramatische presentatie; ze zong haar partijen op een buitengewoon meeslepende wijze en met volle overtuiging, waarbij de onberispelijkheid van de techniek terugtrad ten voordele van de emotionele uitwerking op de luisteraar.
Haar kwaliteiten werden ook gezien in de combinatie van én een bijzonder goede toneelspeelster én een buitengewone operazangeres. Haar zangtechniek was overigens vooral in haar beste jaren uitstekend, hoewel zangpedagogen altijd bepaalde punten van kritiek hebben gehad. De vermenging bij Callas van het beroepsmatige met het persoonlijke, zoals dit nadrukkelijk door haar en haar platenmaatschappij EMI bevorderd werd richting internationale nieuwsmedia, droeg bij aan haar enorme succes. Hierbij komt dat de stem van Maria Callas een uniek timbre had, waardoor zij in elke opname, vanaf het allereerste begin, onmiddellijk herkenbaar is.
Latere jaren
[bewerken | brontekst bewerken]
Na een liefdesverhouding met Aristoteles Onassis tussen 1959 en 1968, die werd beëindigd doordat Onassis haar verruilde voor de weduwe van de Amerikaanse president John F. Kennedy, Jacqueline Kennedy, trok Callas zich vanaf omstreeks 1965 geleidelijk uit de operawereld terug en verbleef zij in haar appartement in Parijs. Wel liet ze zich overhalen om van 1973 tot 1974 een afscheidstournee te maken, wereldwijd. Op 11 december 1973 gaf ze in Amsterdam een concert. Het publiek juichte haar keer op keer staande toe: veel bezoekers zagen Callas bij deze gelegenheid voor het eerst in levenden lijve optreden.
Maria Callas stierf in haar appartement aan een hartaanval op 16 september 1977.
Na een dienst in de Grieks-Orthodoxe kerk aan de Rue Georges Bizet in Parijs, waarvoor tienduizenden mensen naar Parijs waren gekomen, werd haar lichaam gecremeerd op de Parijse begraafplaats Père Lachaise en haar as werd daar in het columbarium geplaatst. Na op de eerste dag te zijn gestolen en twee dagen later teruggevonden, werd de as later, in 1979, conform haar eigen wens uitgestrooid voor het eiland Skorpios in de Ionische Zee. Op de begraafplaats Père-Lachaise is een gedenkplaat aangebracht.
Trivia
[bewerken | brontekst bewerken]- Een voormalig McDonnell Douglas MD-11-toestel (registratie PH-KCG) van de Koninklijke Luchtvaart Maatschappij was vernoemd naar Maria Callas. Het toestel is in 2014 uitgefaseerd en gesloopt in Victorville Southern California Logistics Airport.
- De fictieve operazangeres Bianca Castafiore uit De avonturen van Kuifje is vanaf de jaren 1950 gemodelleerd naar Maria Callas.
- Callas legde op 11 juli 1959 de eerste steen van de destijds nieuwe studio van platenmaatschappij Bovema in Heemstede.[1]
Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Stassinopoulos Huffington, Arianna (2002). Maria Callas / vert. uit het Engels door Maurits van de Toorn. Muntinga/BZZTôH, Amsterdam/’s-Gravenhage. 441 p. - Rainbow paperbacks ; 646. ISBN 90-417-0397-7. Oorspr. Nederlandse uitg.: 1985. Vert. van: Maria Callas : the woman behind the legend. Weidenfeld, London. 1980.
- Vriesema, Ingmar (2011). Jackie Callas. Uit: Het beroemde broer & zus boek. Rap, Amsterdam. p. 151-154. ISBN 978-94-004-0291-1. Over de gezinsverhoudingen.
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- Website van Bruno Tosi, een Callas-bewonderaar en schrijver van Callasboeken
- Website van de fanclub MCIC (Maria Callas International Club)
- Opname van Callas tijdens Holland Festival 1959[dode link]
- ↑ Callas legt eerste steen, Algemeen Handelsblad, 9 juli 1959
