Naar inhoud springen

Magnesiumnitride

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Magnesiumnitride
Structuurformule en molecuulmodel
Kristalstructuur van magnesiumnitride __ N3−      __ Mg2+
Kristalstructuur van magnesiumnitride
__ N3−      __ Mg2+
Algemeen
Molecuul­formule Mg3N2
Molmassa 100,95 g/mol
SMILES
[N-]=[N-].[Mg+][Mg][Mg+]
InChI
1S/3Mg.N2/c;;;1-2/q;2*+1;-2
CAS-nummer 12057-71-5
EG-nummer 235-022-1
PubChem 16212682
Wikidata Q425036
Waarschuwingen en veiligheids­maatregelen
OntvlambaarSchadelijk
Gevaar
H-zinnen H228 - H315 - H319 - H335
EUH-zinnen geen
P-zinnen P210 - P261 - P280 - P305+P351+P338 - P405 - P501
Fysische eigenschappen
Aggregatie­toestand vast
Kleur groen-geel
Dichtheid 2,7 g/cm³
Smeltpunt (ontleedt) 1500 °C
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Magnesiumnitride is een anorganische verbinding van magnesium en stikstof die behoort tot de groep van de nitriden. De brutoformule is Mg3N2. Het is een groengele tot oranjegele poedervormige stof.

Magnesiumnitride ontstaat wanneer fijn metallisch magnesium in een stikstofatmosfeer verhit wordt tot circa 300°C:

Wanneer magnesium in lucht verbrandt ontstaat er, naast magnesiumoxide (MgO), ook een kleine hoeveelheid magnesiumnitride.

De verbinding ontstaat ook in de reactie van magnesium met ammoniak:

Magnesiumnitride ontstaat ook door de thermische ontleding van magnesiumferrocyanide.

Eigenschappen en toepassingen

[bewerken | brontekst bewerken]

Magnesiumnitride heeft een kubische kristalstructuur.

Met water hydrolyseert het gemakkelijk tot magnesiumhydroxide en ammoniak:

De productie van ammoniak langs deze weg was vroeger de voornaamste toepassing van magnesiumnitride. Omwille van deze eigenschap kan men magnesiumnitride ook gebruiken als dehydratiemiddel in anorganische reacties. Andere toepassing zijn onder meer de productie van andere nitriden die een hoge hardheid en weerstand tegen corrosie, slijtage en hitte bezitten, en in de productie van speciale keramische materialen die tegen hoge temperaturen zijn bestand. Het kan bij de fabricage van glas worden toegevoegd om de lichtdoorlatendheid van het glas te verhogen.[1]