Naar inhoud springen

Luteoline

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Luteoline
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van luteoline
Structuurformule van luteoline
Algemeen
Molecuul­formule C15H10O6
IUPAC-naam 2-(3,4-dihydroxyfenyl)-5,7-dihydroxychromen-4-on
Andere namen 3',4',5,7-tetrahydroxyflavon, C.I. 75590, C.I. Natural Yellow 2, luteolol, digitoflavon
Molmassa 286,24 g/mol
SMILES
C1=CC(=C(C=C1C2=CC(=O)C3=C(C=C(C=C3O2)O)O)O)O
CAS-nummer 491-70-3
PubChem 5280445
Wikidata Q415011
Beschrijving geelachtige vaste stof
Vergelijkbaar met luteoline-7-glucoside
Waarschuwingen en veiligheids­maatregelen
Schadelijk
Waarschuwing
H-zinnen H315 - H319 - H335
EUH-zinnen geen
P-zinnen P261 - P305+P351+P338
Fysische eigenschappen
Aggregatie­toestand vast
Kleur geel
Smeltpunt 326-330 °C
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Luteoline is een gele natuurlijke kleurstof, afkomstig van een plant, onder andere wouw. Chemisch gezien is het een flavonoïde uit de categorie van de flavonen. De naam komt van het Latijnse luteus, hetgeen 'geel' betekent. De stof komt vooral in bladeren voor, onder meer in peterselie.

Luteoline zou een rol spelen in het lichaam als antioxidant en radicaalvanger. Het zou ontstekingsremmend werken, het metabolisme van koolhydraten bevorderen en het immuunsysteem helpen regelen. Het zou ook kanker helpen voorkomen.

De kleurstof werd tijdens de Gouden Eeuw gebruikt voor de fabricage van het pigment schijtgeel.[1]