Ludo Dierckxsens
Ludo Dierckxsens | ||||
---|---|---|---|---|
Ludo Dierckxsens, juli 2008
| ||||
Persoonlijke informatie | ||||
Volledige naam | Ludo Dierckxsens | |||
Geboortedatum | 14 oktober 1964 | |||
Geboorteplaats | Geel, België | |||
Sportieve informatie | ||||
Huidige ploeg | gestopt | |||
Discipline(s) | Weg | |||
Ploegen | ||||
1994 1995 1996-1997 1998 1999-2002 2003-2004 |
Saxon-Selle Italia Collstrop-Lystex Tönisteiner-Saxon Lotto-Mobistar Lampre-Daikin Landbouwkrediet-Colnago | |||
Beste prestaties | ||||
Gent-Wevelgem | 8e (1999) | |||
Ronde van Vlaanderen | 8e (2001) | |||
Parijs-Roubaix | 6e (2001) | |||
Ronde van Frankrijk | 1 etappezege | |||
|
Ludo Dierckxsens (Geel, 14 oktober 1964) is een voormalig Belgisch wielrenner.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Dierckxsens werkte als pistoolschilder bij DAF trucks[1] tot zijn 29e, daarna werd hij professioneel wielrenner en reed onder andere voor profploegen als Lampre en Lotto. In 1999 wist de Belg een etappe in de Ronde van Frankrijk met aankomst in Saint-Étienne te winnen, op een heuvelachtig parcours. Dierckxens hield achtervolgers Rik Verbrugghe, Aleksandr Vinokoerov, Dmitri Konysjev en Wladimir Belli op anderhalve minuut afstand en arriveerde solo. Eerder dat jaar won hij het Belgisch kampioenschap in Geraardsbergen met meer dan twee minuten voorsprong op Michel Vanhaecke en Axel Merckx, waardoor hij de elfde Touretappe van 1999 in de driekleur heeft gewonnen.
In augustus 1999 werd hij voor een half jaar geschorst door Koninklijke Belgische Wielrijdersbond. Deze maatregel werd getroffen na zijn bekentenis in Saint-Etienne tegen de Belgische wedstrijdcommissaris, direct na zijn overwinning in de elfde Touretappe, dat hij zijn knieblessure met verboden middelen had bestreden. Het zou gaan om synacthen om een tendinitis te bestrijden.[2] Hij ging niet in beroep bij het Hof van Arbitrage voor Sport, omdat hij bang was dat zijn schorsing hierdoor langer zou worden. Ook werd hij uit de ronde gezet. Zijn schorsing liep af in mei 2000[3], waarna hij nog enkele jaren actief was als profwielrenner.
Op 16 oktober 2005 nam Dierckxens afscheid van de wielersport. Hij won zijn laatste race voor de ploeg Landbouwkrediet-Colnago. Na zijn wielercarrière opende Dierckxens een fietsenwinkel. Daarnaast speelde hij onder andere zichzelf in de VRT-reeks De Ronde. In de reeks F.C. De Kampioenen speelde hij zichzelf in een aflevering van reeks 17. Ook in de serie De pedaalridders was hij samen met Johan Museeuw te zien als coach van een wielertoeristenteam, als motivator van Pia en de andere "Ludo-Ladies".
Belangrijkste overwinningen
[bewerken | brontekst bewerken]1994
1997
1998
1999
- 11e etappe Ronde van Frankrijk
- Belgisch Kampioenschap
2003
2004
- 7e etappe in de Ronde van Oostenrijk
Resultaten in voornaamste wedstrijden
[bewerken | brontekst bewerken]
|
|
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]Voorganger: Tom Steels 1998 |
Belgisch kampioen wielrennen Ludo Dierckxsens 1999 |
Opvolger: Axel Merckx 2000 |