Kleefrijst
.jpg)
Kleefrijst (Ketan) is een rijstsoort die veel relatief veel amylopectine bevat en relatief weinig amylose, de twee bestanddelen van zetmeel. Door de amylopectine kleeft de rijst na het garen.
Het garen wordt gedaan door middel van koken of stomen. De rijst wordt ongeveer 15 minuten gekookt in water in een verhouding van 1 kopje rijst op driekwart kopje water, of gestoomd, zoals gebruikelijk is in Thailand en Laos.
Gebruik in voedsel
[bewerken | brontekst bewerken]Zuid-Oost Azië
[bewerken | brontekst bewerken]Kleefrijst wordt op allerlei manieren in Aziatische recepten gebruikt. In Zuidoost-Aziatische landen als Laos, Thailand en Vietnam wordt kleefrijst vaak met de hand gegeten. Doordat de rijst kleeft, zijn er gemakkelijk bolletjes van te maken. Kleefrijst wordt er gegeten in combinatie met allerlei andere gerechten. Eerst moet er een bolletje rijst worden gemaakt, vervolgens neemt men met het bolletje in de hand iets anders wat op de tafel staat en brengt het naar de mond om het op te eten.
Japan
[bewerken | brontekst bewerken]In Japan staat de kleefrijstkorrel bekend als mochigome (もち米), welke korte, ronde, opake rijstkorrels heeft. Het wordt gebruikt in traditionele gerechten zoals sekihan (rode rijst), okowa en ohagi. Een brei van geplette kleefrijstkorrels of mochiko (もち粉, een kleefrijstmeel van vermalen kleefrijstkorrels) wordt gebruikt om mochi (もち) te maken, een traditionele kleefrijstcake. Mochi wordt het hele jaar door gegeten, maar werd van origine gegeten tijdens het Japanse Nieuwjaar. Er bestaan veel verschillende variaties uit verschillende regio's, meestal op smaak gebracht met traditionele ingrediënten, zoals anko (rode azukibonenpasta), matcha (groene thee) en ingelegde sakura (kersenbloesem). mochiko (kleefrijstmeel) wordt ook gebruikt om dango te maken, kleefrijstballetjes op een stokje.
-
Japanse korte rijstkorrels -
Sekihan, kleefrijst met rode azukibonen -
Okowa（おこわ), gestoomde kleefrijst geserveerd met groenten of vlees -
Ongezoete en niet gevulde mochi -
-
.jpg)
.jpg)
