Hella de Jonge
| Hella de Jonge | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Hella de Jonge in 2018
| ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Volledige naam | Hella Elisabeth Asser | |||
| Geboren | 21 april 1949 | |||
| Geboorteland |  Nederland
| |||
| Beroep(en) | beeldhouwster, schrijfster | |||
| RKD-profiel | ||||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| Website | ||||
| ||||
Hella Elisabeth de Jonge-Asser (Den Haag, 21 april 1949) is een Nederlandse kunstenares.
Privéleven
[bewerken | brontekst bewerken]Hella de Jonge is de jongste dochter uit het huwelijk van Eli Asser en Eefje Croiset. Ze is getrouwd met cabaretier Freek de Jonge.
Vanwege de vele ruzies van haar ouders weigerde ze te eten. Toen ze weer ging eten moest ze toen ze 17 was het ouderlijk huis verlaten.[1]
Loopbaan
[bewerken | brontekst bewerken]De Jonge is beeldhouwster en schrijfster. Zij volgde haar kunstopleiding aan de Gerrit Rietveld Academie te Amsterdam. Na het basisjaar volgde ze de studierichting edelsmeden. Later voegde zij daar de specialisatie keramiek aan toe. Ze kreeg privéles van Madeleen Brinkman en exposeerde haar werk in diverse galeries en op de kunstbeurs pAn te Amsterdam. Ze is verantwoordelijk voor veel van de grafische aankleding, de decor- en kostuumontwerpen en voor de muzikale omlijsting van de solovoorstellingen van haar man. Zij was op jonge leeftijd professioneel danseres en had kortstondig een modewinkeltje in Amsterdam.[2]
De Jonge publiceerde in 2006 het autobiografische boek Los van de Wereld. In dit boek wordt het leven van een tweede generatie Joods kind en de daarmee gepaard gaande problemen op openhartige wijze beschreven. De tegenstelling tussen de uiterlijk zo vrolijke tekstschrijver en scenarist Eli Asser en de werkelijke gezinssituatie van twee ouders met een onderduikverleden is volgens De Jonge groot. In 2012 verscheen het vervolg Spring.
In 2014 maakte De Jonge de documentaire Verlies niet de moed, waarin ze de oorlogsgeschiedenis van haar familie onderzocht aan de hand van een briefje dat haar grootmoeder, die omkwam in Auschwitz, achterliet. Voor de film interviewt ze onder anderen haar vader.[3]
Tijdens de coronapandemie ging zij schilderen. In 2024 exposeerde ze haar schilderijen in de Kunstkerk in Dordrecht.[1]
Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]- Los van de wereld, Balans, Amsterdam, 2006 ISBN 90-5018-740-4
- Spring, De Bezige Bij, Amsterdam, 2012
- Verlies niet de moed, boek over de totstandkoming van de documentaire uit 2014, De Bezige Bij, Amsterdam, 2015
- Hartschade, Atlas Contact, 2018, ISBN 9789025452209
Filmografie
[bewerken | brontekst bewerken]- Verlies niet de moed, 2014
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- Website Hella de Jonge
- over de film Verlies niet de moed
- https://www.vprogids.nl/documentaires/lees/artikelen/2024/Het-Atelier-Portret-van-Hella-levensverhaal-van-een-opmerkelijk-krachtige--creatieve-vrouw.html
- (en) Don't Lose Heart (Verlies niet de moed) op IMDb
- ↑ a b KUNSTKERK | Hella De Jonge. www.kunstkerk.com. Geraadpleegd op 20 april 2024.
- ↑ biografie in Beeld en Geluid
- ↑ 2DOC: Verlies niet de moed. VPRO (4 mei 2015). Gearchiveerd op 1 oktober 2016. Geraadpleegd op 27 september 2016.