Naar inhoud springen

Entre onze heures et minuit

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Entre onze heures et minuit
(Filmposter op en.wikipedia.org)
Regie Henri Decoin
Producent Jacques Roitfeld
Constantin Geftman
Scenario Henri Jeanson
Marcel Rivet
Henri Decoin
Hoofdrollen Louis Jouvet
Madeleine Robinson
Robert Arnoux
Muziek Henri Sauguet
Montage Annick Millet
Cinema­tografie Nicolas Hayer
Première 23 maart 1949 Vlag van Frankrijk Frankrijk
Genre Misdaad, dubbelganger
Speelduur 92 minuten
Taal Frans
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Entre onze heures et minuit is een Franse film van Henri Decoin die werd uitgebracht in 1949. Het scenario is gebaseerd op de roman Le Sosie de la morgue (1935) van Claude Luxel.

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

In Parijs vinden op één dag twee moorden plaats. De eerste, op een geroyeerde advocaat, vindt in de namiddag bij hem thuis plaats. Enkele uren later, tussen elf uur 's avonds ("onze heures") en middernacht ("minuit"), wordt een beruchte dealer neergeschoten. Commissaris Carrel krijgt de opdracht beide moorden op te lossen.

Het tweede slachtoffer, Jérôme Vidauban, blijkt erg veel op de commissaris te lijken, hij lijkt wel zijn dubbelganger. Carrel besluit die frappante gelijkenis aan te wenden tijdens zijn onderzoek en neemt de plaats van Vidauban in. Op die wijze slaagt hij erin te infiltreren in de kring van Vidauban's handlangers en contactpersonen. Hij raakt verzeild in een wereld vol intriges en vol gangsters van wie Vidauban de leider was. Zij zijn allemaal verbijsterd dat ze hem nog in leven zien.

Acteur Personage
Louis Jouvet commissaris Carrel en Jérôme Vidauban
Madeleine Robinson Lucienne Lusigny, de directrice van een modehuis
Robert Arnoux Fred Rossignol, de belangrijkste vennoot van Vidauban
Léo Lapara inspecteur Perpignan
Monique Mélinand Irma, de gouvernante bij de advocaat
Simone Sylvestre Léone, de secretaresse van Vidauban
Gisèle Casadesus Florence, de minnares van Rossignol
Jean Meyer Victor, de pleger van de hold-up bij Lucienne
Robert Vattier Charlie, een zware jongen in dienst van de advocaat
Jacques Morel Bouture, een zware jongen in dienst van de advocaat

De film bereikte pas in 1953 Nederland onder de titel Het uur voor middernacht. De pers constateerde dat dat eigenlijk te laat was, de hoofdrolspeler was toen al overleden. Wel werd gerept over “knappe beelden en beeldovergangen binnen een weemoedige sfeer en een “bijzonder mooi verfilm speurdersverhaal”. [1] De film draaide onder meer in Arena (Rotterdam), Nöggerath Theater ( Amsterdam) en Wolff Camera (Utrecht).