Byard Lancaster

William Byard Lancaster (Philadelphia, 6 augustus 1942 – Wyndmoor, 23 augustus 2012) was een saxofonist en fluitist in de avant-gardejazz.^[1]^[2]

Biografie

Naast saxofoon en fluit studeerde Lancaster piano, zang, compositie en dirigeren. Van 1960 tot 1963 studeerde hij aan de Shaw University, daarna aan het Berklee College of Music. Hij speelde begin jaren zestig met Dave Burrell. Rond 1965 verhuisde hij naar New York, waar hij speelde in jamsessies, onder meer met Archie Shepp en drummer Elvin Jones.

Hij werkte samen met Sunny Murray en speelde mee op diens debuutalbum uit 1965, Sunny Murray Quintet. Hij werkte ook later nog met de drummer. Hij trad op met Bill Dixon en speelde eind jaren 60, begin jaren 70 verschillende keren met Sun Ra. Van 1971 tot 1977 werkte hij samen met McCoy Tyner. Tevens speelde hij enige tijd met organist Larry Young. Lancaster was ook actief buiten de jazz, zo speelde hij met blues-pianist Memphis Slim en gitarist Johnny Copeland.^[3]

Hij maakte begin jaren 80 opnames met Ronald Shannon Jackson. Meer aan het eind van zijn leven trad hij regelmatig op met cellist David Eyges, tevens speelde hij met Khan Jamal. Hij heeft albums opgenomen als leider voor onder meer het label Creative Improvised Music Projects (CIMP), tevens was hij sideman bij opnames van anderen.^[4]

Lancaster overleed in augustus 2012 aan de gevolgen van alvleesklierkanker, op 70-jarige leeftijd.^[5]

Discografie

Als leider

1968: It's Not Up To Us (Vortex Records)
1971: Live at Macalester College
1974: Us (Palm Records)
1974: Mother Africa (Palm)
1974: Exactement (Palm)
1977: Exodus (Philly Jazz)
1979: Documentation: The End of a Decade
1979: Personal Testimony (Concert Artists)
1988: Lightnin' Strikes!
1993: Worlds (Gazell Records)
2001: Philadelphia Spirit in New York
2005: A Heavenly Sweetness
2008: Useless Education Promo Preview

Als 'sideman'

met Sunny Murray

Sunny Murray Quintet (1966)

met Odean Pope

The Ponderer (Soul Note, 1990)

met Bill Laswell

Sacred System - Nagual Site (Wicklow/BMG, 1998)

met Arcana

Arc of the Testimony (Axiom, 1997)

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Richard Cook's Jazz Encyclopedia. New York: Penguin Books.
↑ Allen, Clifford. (2005). Byard Lancaster: From A Love Supreme to The Sex Machine. Opgevraagd 5 januari 2008, via [1]
↑ Strauss, Neil Johnny Copeland, 60, who sang Texas Blues and played guitar. The New York Times, 4 juli 1997
↑ Byard Lancaster - Creative Improvised Music Projects (2006). Opgevraagd 5 januari 2008, via [2]
↑ Overlijdensbericht. Gearchiveerd op 14 januari 2018.

[1] Richard Cook's Jazz Encyclopedia. New York: Penguin Books.

[2] Allen, Clifford. (2005). Byard Lancaster: From A Love Supreme to The Sex Machine. Opgevraagd 5 januari 2008, via [1]

[3] Strauss, Neil Johnny Copeland, 60, who sang Texas Blues and played guitar. The New York Times, 4 juli 1997

[4] Byard Lancaster - Creative Improvised Music Projects (2006). Opgevraagd 5 januari 2008, via [2]

[5] Overlijdensbericht. Gearchiveerd op 14 januari 2018.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]