Naar inhoud springen

Ace Cannon

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ace Cannon
Ace Cannon
Algemene informatie
Volledige naam John Henry Cannon
Geboren 5 mei 1934 te Grenada (Mississippi)
Geboorteplaats GrenadaBewerken op Wikidata
Overleden 6 december 2018 te Calhoun City, Mississippi[1]
Overlijdensplaats Calhoun CityBewerken op Wikidata
Land Verenigde Staten
Werk
Genre(s) rockabilly
Beroep tenor- en altsaxofonist
Label(s) Hi Records
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Ace Cannon, geboren als John Cannon[2] (Grenada (Mississippi), 5 mei 1934Calhoun City, Mississippi, 6 december 2018)[1], was een Amerikaans tenor- en altsaxofonist. Hij was een van de meest prominente artiesten van Hi Records in de jaren zestig.[3]

Op tienjarige leeftijd bespeelde hij voor het eerst de saxofoon. Zijn vader werkte als violist en gitarist in Memphis en omgeving.[4] De jonge Cannon ging naar de Hollywood Junior High School en Tech High school, waar hij in schoolorkesten speelde. Na het behalen van zijn diploma schreef hij zich in voor een muziekopleiding aan de Memphis State University, maar hield er na anderhalf semester mee op.[5] Hij werkte vervolgens zes jaar lang als administratief medewerker en manager bij een bedrijf dat irrigatiepompen produceert.[4]

Cannon tekende bij Sun Records en speelde daar met onder anderen Billy Lee Riley en Brad Suggs. Hij maakte van 1959 tot 1961 bij Hi Records deel uit van het Bill Black's Combo en verrichtte veel werk als sessiemuzikant. In het begin maakte hij gebruik van de naam 'Johnny Cannon'. Een van de eigenaars van Hi Records, Joey Coughi, bedacht zijn artiestennaam: Ace Cannon.[4] In 1961 begon hij, met begeleiding van Black en diens groep, aan zijn solocarrière met de single "Tuff". Deze bereikte in 1962 de zeventiende plaats in de Billboard Hot 100. Zijn volgende single "Blues (Stay Away from Me)" belandde op de 36ste plek.

In de jaren zeventig verhuisde Cannon naar Nashville. Hij werd genomineerd voor een Grammy Award voor zijn vertolking van "Blue Eyes Crying in the Rain". In 1974 werd er een documentaire over hem gemaakt met als titel Ace's High.

In 1987 speelde hij op verzoek van Chips Moman, die voor hem als geluidstechnicus werkte bij Hi Records, met Johnny Cash, Jerry Lee Lewis, Roy Orbison en Carl Perkins op het album Class of '55.[5] Na de uitgave hiervan toerde hij tot het eind van het jaar met Perkins door de Verenigde Staten en de Scandinavische landen.

In 2000 werd Cannon opgenomen in de Rock and Soul Hall of Fame en de Rockabilly Hall of Fame. In mei 2007 werd in zijn geboorteplaats voor de eerste keer het jaarlijkse Ace Cannon Festival georganiseerd. Op 9 december 2008 werd hij opgenomen in de Mississippi Musicians Hall of Fame.

Op 6 december 2018 overleed hij op 84-jarige leeftijd in zijn toenmalige woonplaats Calhoun City (Mississippi), VS.[1]

Dit artikel is mogelijk incompleet; u kunt helpen door het uit te breiden.
[bewerken | brontekst bewerken]