Naar inhoud springen

Suikerspoorlijnen van Taiwan: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website Geavanceerde mobiele bewerking
Geschiedenis: Toevoeging.
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website Geavanceerde mobiele bewerking
Regel 27: Regel 27:


== Geschiedenis ==
== Geschiedenis ==
De suikerspoorlijnen werden in eerste instantie aangelegd door ''[[Meiji Sugar Co.]]'' tijdens de [[Taiwan onder Japanse heerschappij|Japanse heerschappij]] aan het begin van de [[20e eeuw]]. De eerste lijn opende in 1907. Op 1 mei 1946 werd het vervoer overgenomen door de net opgerichte ''[[Taiwan Sugar Corporation]]''. De meeste lijnen waren aangelegd om suiker en suikerriet (en later personen) van en naar de molens te vervoeren. De lijnen liepen dan ook van de molens naar de rietvelden op het platteland en in kleine plaatsen. In de grotere plaatsen sloten de lijnen rondom de grote stations tevens aan op het hoofdrailnet, zodat passagiers gemakkelijk konden overstappen op langeafstandstreinen. In eerste instantie werd gebruik gemaakt van [[stoomtrein]]en; sinds de [[1970-1979|jaren 70]] van kleine [[dieseltrein]]en.
De suikerspoorlijnen werden in eerste instantie aangelegd door ''[[Meiji Sugar Co.]]'' tijdens de [[Taiwan onder Japanse heerschappij|Japanse heerschappij]] aan het begin van de [[20e eeuw]]. De eerste lijn opende in 1907. Op 1 mei 1946 werd het vervoer overgenomen door de net opgerichte ''[[Taiwan Sugar Corporation]]''. De meeste lijnen waren aangelegd om suiker en suikerriet (en later personen) van en naar de molens te vervoeren. De lijnen liepen dan ook van de molens naar de rietvelden op het platteland en in kleine plaatsen. In de grotere plaatsen sloten de lijnen rondom de grote stations tevens aan op het hoofdrailnet, zodat passagiers gemakkelijk konden overstappen op langeafstandstreinen. In eerste instantie werd gebruik gemaakt van [[stoomtrein]]en; sinds de [[1970-1979|jaren 70]] van kleine [[dieseltrein]]en. Voor 1960 was de suikerindustrie de voornaamste economische factor van Taiwan.<ref>https://www.tmitrail/work-content/1458</ref>


Tijdens de hoogtijdagen bestond het netwerk uit ruim 3000&nbsp;km spoor, maar in 2003 was daar nog slechts 240&nbsp;km van over. Na 1949 werd het netwerk geleidelijk aan afgebouwd. Voor 1970 was Huwei het belangrijkste station van de provincie.<ref>https://www.tmitrail.org.tw/work-content/1458</ref>Het personenvervoer werd in 1982 gestaakt, toen de [[verstedelijking]] en [[infrastructuur]] (waaronder [[snelweg]]en) inmiddels aanzienlijk waren verbeterd. Hierdoor was er minder behoefte gekomen voor het langzamere (10&nbsp;km/u) spoorvervoer. Tijdens de [[1990-1999|jaren 90]] nam het belang van de suikerindustrie geleidelijk af en werden meer spoorlijnen gesloten.
Tijdens de hoogtijdagen bestond het netwerk uit ruim 3000&nbsp;km spoor, maar in 2003 was daar nog slechts 240&nbsp;km van over. Na 1949 werd het netwerk geleidelijk aan afgebouwd. Voor 1970 was Huwei het belangrijkste station van de provincie.<ref>https://www.tmitrail.org.tw/work-content/1458</ref>Het personenvervoer werd in 1982 gestaakt, toen de [[verstedelijking]] en [[infrastructuur]] (waaronder [[snelweg]]en) inmiddels aanzienlijk waren verbeterd. Hierdoor was er minder behoefte gekomen voor het langzamere (10&nbsp;km/u) spoorvervoer. Tijdens de [[1990-1999|jaren 90]] nam het belang van de suikerindustrie geleidelijk af en werden meer spoorlijnen gesloten.

Versie van 1 feb 2024 16:19

Suikerspoorlijnen van Taiwan
Algemene informatie
Oprichter(s) Meiji Sugar Co.
Eigenaar Taiwan Sugar Corporation
Actief 1907-heden
Website (en) Officiële website
Beheer
Trajectlengte 240 km
DIEMA-dieseltrein op de Magongcuolijn (2017)
DIEMA-dieseltrein op de Magongcuolijn (2017)
Portaal  Portaalicoon   Openbaar vervoer

De suikerspoorlijnen van Taiwan vormden ooit een groot spoornetwerk in Taiwan, maar er is anno 2024 nog maar één commerciële lijn, in handen van de Taiwan Sugar Corporation. De lijnen hebben en hadden een spoorwijdte van 762 mm en waren oorspronkelijk bedoeld voor industrieel gebruik. Er werd rietsuiker en suikerriet over vervoerd van de rietvelden naar de molens. Later vond er ook personenvervoer plaats. Enkele trajectdelen zijn thans in gebruik voor toeristische doeleinden.

Geschiedenis

De suikerspoorlijnen werden in eerste instantie aangelegd door Meiji Sugar Co. tijdens de Japanse heerschappij aan het begin van de 20e eeuw. De eerste lijn opende in 1907. Op 1 mei 1946 werd het vervoer overgenomen door de net opgerichte Taiwan Sugar Corporation. De meeste lijnen waren aangelegd om suiker en suikerriet (en later personen) van en naar de molens te vervoeren. De lijnen liepen dan ook van de molens naar de rietvelden op het platteland en in kleine plaatsen. In de grotere plaatsen sloten de lijnen rondom de grote stations tevens aan op het hoofdrailnet, zodat passagiers gemakkelijk konden overstappen op langeafstandstreinen. In eerste instantie werd gebruik gemaakt van stoomtreinen; sinds de jaren 70 van kleine dieseltreinen. Voor 1960 was de suikerindustrie de voornaamste economische factor van Taiwan.[1]

Tijdens de hoogtijdagen bestond het netwerk uit ruim 3000 km spoor, maar in 2003 was daar nog slechts 240 km van over. Na 1949 werd het netwerk geleidelijk aan afgebouwd. Voor 1970 was Huwei het belangrijkste station van de provincie.[2]Het personenvervoer werd in 1982 gestaakt, toen de verstedelijking en infrastructuur (waaronder snelwegen) inmiddels aanzienlijk waren verbeterd. Hierdoor was er minder behoefte gekomen voor het langzamere (10 km/u) spoorvervoer. Tijdens de jaren 90 nam het belang van de suikerindustrie geleidelijk af en werden meer spoorlijnen gesloten.

Huidig gebruik

Sinds 2005 is alleen de Magoncuo-lijn vanuit Huwei nog in gebruik[3], met enkele zijlijnen. Dit is de lijn die diagonaal door de stad gaat. Er wordt alleen tijdens het oogstseizoen van het suikerriet gereden, hoewel ook dat gebruik afneemt, omdat er op grotere schaal uit andere landen wordt geïmporteerd. In 2020 was er nog steeds maar één lijn in gebruik, en dat is in 2024 ook nog zo.[4][5]Daarnaast vindt op trajectdelen toeristenvervoer plaats. [6][7][8]

Museum/toeristische lijnen

  • Suantou: er was nog één restant van een lijn, en dit restant kreeg in 2023 nieuwe verlenging aan iedere kant, en verbind nu het HSL-station Chiayi met het Nationaal Paleis Museum, via de suikerfabriek. Deze uitbreidingen zijn specifiek hiervoor aangelegd en bestonden eerder dus niet.[9]
  • Wushulin, Tainan City: ritten op restant buiten het terrein.[10]
  • Xihu: ook hier ritten op restant van één lijn buiten het terrein.[11]
  • Xinying: en ook hier ritten op restant van één lijn buiten het terrein.[12]

Toekomst Huwei-lijn(en)

  • Sinds 2020 is er geïnvesteerd in de enig overgebleven lijn; onder andere in overweg-beveiliging. Maar daar blijft het niet bij: ook hier is een toeristische dienst voorzien, met op termijn meerdere lijnen. Als eerste komt er een totaal nieuwe zijlijn naar HSL-station Yunlin.[13][14]

Galerij

Zie de categorie Sugar railways in Taiwan van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.