Malta op het Eurovisiesongfestival

Malta doet sinds 1971 mee aan het Eurovisiesongfestival.

Vlag van Malta Malta
Eerste deelname 1971
Aantal deelnamen 36
Aantal gewonnen 0
Zender PBS
Statistieken
Hoogste positie 2de (2002, 2005)
Laagste positie laatste (1971, 1972, 2006, 2023 HF, 2024 HF)
Portaal  Portaalicoon   Eurovisiesongfestival

Geschiedenis

bewerken
 
Gianluca Bezzina zong Malta naar de achtste plaats in 2013.

1971–1975

bewerken

Malta maakte in 1971 zijn eerste opwachting. Joe Grech zong in het Maltees, en werd meteen laatste. In 1972 herhaalde de geschiedenis zich voor het land. Hierna bleven de Maltezen twee jaar thuis, maar in 1975 waagden ze, ditmaal in het Engels, een nieuwe poging die iets beter afliep: een twaalfde plaats op negentien. Het zou daarna tot 1991 duren voordat Malta opnieuw deelnam. Eind jaren 80 wilde het land terugkeren, maar de EBU hield dit tegen omdat ze het aantal deelnemers niet wilde verhogen.

Jaren 90

bewerken

In 1991 nam Nederland niet deel vanwege de dodenherdenking en daarop vroeg de EBU of Malta de lege plaats wilde opvullen. In eerste instantie zou het gaan om een eenmalige deelname. Met Could it be eindigde Malta echter zesde, en daarom werd besloten het aantal deelnemers alsnog te verhogen, zodat Malta hierna kon blijven deelnemen. Vanaf dan ontpopte Malta zich tot een van de succesvolste Eurovisielanden, zij het nog zonder overwinningen.

Malta haalde tussen 1991 en 2005 slechts driemaal géén plaats in de top 10. In 1992 was er een derde plaats voor Mary Spiteri, en in 1998 leek het lange tijd op dat Malta zou kunnen gaan winnen. Pas tijdens de bekendmaking van de punten van de laatste jury werd zangeres Chiara dat vooruitzicht ontnomen. Zij werd uiteindelijk ook derde.

2002 tot 2016

bewerken
 
Chiara nam voor Malta drie keer deel aan het Eurovisiesongfestival.

Ook in 2002 stond Malta een tijd lang bovenaan op het scorebord, maar uiteindelijk moest het Letland laten voorgaan. In 2005 ten slotte haalde zangeres Chiara haar tweede medailleplaats, ditmaal tweede.

In 2003 haalde Malta pas haar eerste echt lage positie sinds de terugkeer in 1991, met slechts 4 punten en een 25e plaats op 26. In 2006 kreeg Malta welgeteld 1 punt van Albanië en belandde daarmee op de laatste plaats in de finale.

In 2007 werd Malta bij haar 20e deelname vertegenwoordigd door Olivia Lewis. Deze zangeres had al tien maal eerder geprobeerd om door de nationale finale heen te geraken en bij de elfde maal was het haar eindelijk gelukt. In tegenstelling tot de 19 eerdere Maltese bijdragen, belandde haar lied Vertigo echter niet in de finale van het Eurovisiesongfestival. Ze werd namelijk slechts 25e in de halve finale met 15 punten.

Na het allesbehalve succesvolle resultaat van Malta in 2007 was het de vraag of het land nog wilde deelnemen aan het Eurovisiesongfestival 2008. Blocvoting in combinatie met televoting zou het land bijzonder benadelen, omdat ze als "eenzaam eilandje" in de Middellandse Zee maar weinig "bevriende buurlanden" zou hebben. Toch besliste het land alsnog aan het Eurovisiesongfestival van 2008 te zullen deelnemen. Het bleef dat jaar echter wederom steken in de halve finale.

In 2009 deed zangeres Chiara voor de derde maal mee voor Malta. Het land haalde de finale maar ging daar onderuit met een 22ste plaats. In 2010 en 2011 wist Malta geen plaats te veroveren in de finale. Bij de 25ste deelname van Malta, in 2012, bezorgde Kurt Calleja het land wel weer een finaleplaats en eindigde daarin op een 21ste plaats. Ook in 2013 en 2014 haalde het land de finale. In 2013 eindigde het land met Gianluca Bezzina zelfs weer in de top 10 (achtste plaats). In 2015 kon het land niet doorstoten. In 2016 werd Malta na veertien jaar weer vertegenwoordigd door Ira Losco. Haar tweede plaats van 2002 evenaarde ze niet; ze eindigde in de finale op de twaalfde plaats.

2017 en verder

bewerken

In 2017 nam Malta voor de dertigste keer deel aan het songfestival. Het stuurde Claudia Faniello naar Kiev, zus van Fabrizio Faniello die al eerder voor Malta aan het festival meedeed. Zij kreeg met haar ballade Breathlessly echter geen enkel punt van de televoters en verkreeg zodoende geen finaleplaats. Ook in 2018 zat er geen finaleplaats in: Christabelle werd met Taboo 13de in de tweede halve finale. Zangeres Michela wist Malta in 2019 wel naar de finale te loodsen, maar strandde daar in de middenmoot met het nummer Chameleon.

In 2020 zou Malta vertegenwoordigd worden door Destiny, die voor Malta in 2015 al het Junior Eurovisiesongfestival had gewonnen. Vanwege de coronapandemie ging het festival dat jaar echter niet door, waarna de Maltese omroep besloot om de zangeres in 2021 een tweede kans te gunnen. Haar nummer voor dat jaar werd Je me casse, dat volgens de peilingen een van de favorieten was op de eindzege. Destiny slaagde erin de eerste halve finale te winnen, maar werd pas zevende in de grote finale. In de finale werd ze derde bij de vakjury's, maar slechts veertiende bij de televoters.

In 2022 won Emma Muscat de Maltese voorronde met het nummer Out of sight. Net zoals in 2016 met Ira Losco werd de inzending evenwel nog gewijzigd en Muscat trad op het festival in Turijn uiteindelijk aan met het nummer I am what I am. Hiermee veroverde Malta geen finaleplaats.

Malta heeft, afgezien van de eerste twee deelnames, altijd Engelstalige liedjes ingestuurd. Het Engels is naast het Maltees een officiële taal op Malta. Vanaf de jaren negentig profiteerde Malta ervan een van de slechts drie landen te zijn die het Engels mochten gebruiken, maar sinds dit in 1999 aan ieder land werd toegestaan, bleven de resultaten vrijwel op hetzelfde niveau.

Maltese deelnames

bewerken
Jaar Artiest Titel Fin. Ptn. Semi Ptn. Taal
  1971 Joe Grech Marija l-Maltija 18 52 Maltees
  1972 Helen & Joseph L'imħabba 18 48 Maltees
  1975 Renato Singing this song 12 32 Engels
  1991 Paul Giordimaina & Georgina Could it be 6 106 Engels
  1992 Mary Spiteri Little child 3 123 Engels
  1993 William Mangion This time 8 69 Engels
  1994 Chris & Moira More than love 5 97 Engels
  1995 Mike Spiteri Keep me in mind 10 76 Engels
  1996 Miriam Christine In a woman's heart 10 68 Engels
  1997 Debbie Scerri Let me fly 9 66 Engels
  1998 Chiara The one that I love 3 165 Engels
  1999 Times Three Believe 'n peace 15 32 Engels
  2000 Claudette Pace Desire 8 73 Engels en Maltees
  2001 Fabrizio Faniello Another summer night 9 48 Engels
  2002 Ira Losco Seventh wonder 2 164 Engels
  2003 Lynn Chircop To dream again 25 4 Engels
  2004 Julie & Ludwig On again... Off again 12 50 8 74 Engels
  2005 Chiara Angel 2 192 X X Engels
  2006 Fabrizio Faniello I do 24 1 X X Engels
  2007 Olivia Lewis Vertigo X X 25 15 Engels
  2008 Morena Vodka X X 14 38 Engels
  2009 Chiara What if we 22 31 6 86 Engels
  2010 Thea Garrett My dream X X 12 45 Engels
  2011 Glen Vella One life X X 11 54 Engels
  2012 Kurt Calleja This is the night 21 41 7 70 Engels
  2013 Gianluca Bezzina Tomorrow 8 120 4 118 Engels
  2014 Firelight Coming home 23 32 9 63 Engels
  2015 Amber Warrior X X 11 43 Engels
  2016 Ira Losco Walk on water 12 153 3 209 Engels
  2017 Claudia Faniello Breathlessly X X 16 55 Engels
  2018 Christabelle Taboo X X 13 101 Engels
  2019 Michela Chameleon 14 107 8 157 Engels
  2021 Destiny Chukunyere Je me casse 7 255 1 325 Engels
  2022 Emma Muscat I am what I am X X 16 47 Engels
  2023 The Busker Dance (our own party) X X 15 3 Engels
  2024 Sarah Bonnici Loop X X 16 13 Engels
Kleur Betekenis
Eerste plaats
Tweede plaats
Derde plaats
Laatste plaats
Gastland

De tabellen beslaan de jaren 1971-2024. Punten uit halve finales zijn in deze tabellen niet meegerekend.

Gegeven door Malta

bewerken
Plaats Land Punten
1   Italië 240
2   Zweden 187
3   Verenigd Koninkrijk 168
4   Cyprus 105
5   Griekenland 99

Gegeven aan Malta

bewerken
Plaats Land Punten
1   Ierland 109
  Verenigd Koninkrijk
3   Spanje 95
4   Zweden 88
5   Kroatië 85

Twaalf punten gegeven aan Malta

bewerken
Aantal Land Wanneer
3   Kroatië 1995, 1996, 2002
  Zweden 1991, 1992, 2021 (j)
2   Bosnië en Herzegovina 1994, 1995
  Denemarken 2001, 2002
  Ierland 1991, 1998
  Noorwegen 1998, 2021 (j)
  Slowakije 1996, 1998
  Verenigd Koninkrijk 1998, 2002
1   Australië 2021 (j)
  Luxemburg 1992
  Montenegro 2016 (j)
  Portugal 1992
  Roemenië 2021 (j)
  Rusland 2005
  Spanje 1992
  Turkije 1997
  Wit-Rusland 2019 (j)

(j) = vakjury; (t) = televoting

Twaalf punten gegeven door Malta

bewerken

(Vetgedrukte landen waren ook de winnaar van dat jaar.)

Jaar Land Jaar Land Jaar Land Jaar Land
1975   Nederland 1999   Zweden 2008   Zweden 2017   Italië (j+t)
1991   Cyprus 2000   Rusland 2009   IJsland 2018   Cyprus (j)
  Italië (t)
1992   Ierland 2001   Estland 2010   Azerbeidzjan 2019   Italië (j+t)
1993   Ierland 2002   Cyprus 2011   Azerbeidzjan 2021   Albanië (j)
  Italië (t)
1994   Slowakije 2003   IJsland 2012   Azerbeidzjan 2022   Spanje (j)
  Verenigd Koninkrijk (t)
1995   Kroatië 2004   Griekenland 2013   Azerbeidzjan 2023   Zweden (j)
  Italië (t)
1996   Oostenrijk 2005   Cyprus 2014   Italië 2024   Zwitserland (j)
  Oekraïne (t)
1997   Spanje 2006   Zwitserland 2015   Italië
1998   Israël 2007   Verenigd Koninkrijk 2016   Verenigd Koninkrijk (j)
  Australië (t)

(j) = vakjury; (t) = televoting

Zie ook

bewerken