Ferid Murad
Ferid Murad (* 14. September 1936 in Whiting in de hüüdige Metropolregion Chicago, Indiana, USA) is en US-amerikaansch Mediziner, Pharmakoloog un Hoochschoollehrer, de för dat Mitopdecken vun den zellularen Botenstoff Stickstoffmonoxid 1998 den Nobelpries för Medizin kreeg.
Leven
[ännern | Bornkood ännern]Murad, Söhn vun en albaanschen Inwannerer un en US-Bürgerin, hett an de DePauw University in Indiana un Case Western Reserve University in Cleveland (Ohio) studeert, wo he 1965 sien Doktertitel in Medizin un Pharmakologie kreeg. He gung an de University of Virginia, wo he 1970 Perfesser wurr. 1981 is he an de Stanford-Universität wesselt. As he den Nobelpries tospraaken kreeg, hett he an dat Department of Integrative Biology (Afdeelen för Integrative Biologie) vun de University of Texas in Houston arbeit. Murad is to Tiet Direkter vun dat Institute of Molecular Medicine (Institut för Molekulare Medizin) un Inhebber vun den John-S.-Dunn-Lehrstohl för Physiologie un Medizin an disse Universität.
He is siet 1997 Liddmaat vun de National Academy of Sciences un siet 2000 Liddmaat vun de American Academy of Arts and Sciences.[1]
Dat Hööftforschungsrebeet vun Murad weer tonächst de Aktiveeren vun dat Enzym Guanylatzyklase, dat an de Regulatschoon vun dat Hart-Kreisloopsystem bedeeligt is. He kunn wiesen, dat de Wirkung vun en Reeg vun gefäßwiedermaaken Medikamenten, de dör dit Enzym vermddelt wurrd, up dat Freesetten vun Stickstoffmonoxid foot. Robert Francis Furchgott wies unafhängig vun Murad, dat Blootgefäße sülvst en vun hüm EDRF (Endothelium-derived relaxing Factor, etwa: ut den Endothel stammend gefäßwiedermaakend Faktor) nömmt Substanz billen. Murad kunn sluutend tietgliek mit den unafhängig vun hüm arbeiten Louis José Ignarro wiesen, dat sück dat bi EDRF um Stickstoffmonoxid oder en nah verwandte Spezies hannelt.
De Arbeitsgrupp vun Murad gelung dat later ok, dat Enzym NO-Synthase to isoleeren, dat Stickstoffmonoxid in de Blootgefäße bildt un dor en Wiedermaaken un Entspannen vun de Gefäße bewirkt.[2] För disse Opdecken kreegen de dree Forscher 1998 gemernsam den Nobelpries för Medizin. Murad un Furchgott harrn för disse Forschung all 1996 de Albert Lasker Award for Basic Medical Research kreegen. In lateren Arbeiten hett sück Murad mit wiederen Aspekten vun de Kreisloopregulatschoon dör Botenstoffe up molekularer Ebene befaat.
Nah de Verleehn vun de Nobelpries geev dat aber Kritik an de Entscheeden för de Priesvergaav, wiel dat Komitee den honduraanschen Wetenschapler Salvador Moncada kien Deel vun den Pries toerkannt harr, de unafhängig vun de Priesdräger to de sülvig Ergevnisse kommen weer as Ignarro.[3]
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Gisela Baumgart: Murad, Ferid. In: Werner E. Gerabek, Bernhard D. Haage, Gundolf Keil, Wolfgang Wegner (Hrsg.): Enzyklopädie Medizingeschichte. De Gruyter, Berlin/New York 2005, ISBN 3-11-015714-4, S. 1017.
Weblinks
[ännern | Bornkood ännern]
- Ferid Murad up de Sieden vun den Nobelpries (engelsch)
- Hööftsiet vun dat Institut för Molekulare Medizin, Houston (engelsch)
- List vun de wetenschaplichen Publikatschonen (engelsch)
Enkeld Nahwiesen
[ännern | Bornkood ännern]- ↑ Book of Members. (PDF) Afropen an’n 14. September 2019 (engelsch).
- ↑ Robert F. Furchtgott: Endothelium-derived relaxing factor: Discovery, early studies, and identification as nitric oxide. In: Biosci. Rep. Band 4, 1999, S. 235–251.
- ↑ István Hargittai: Salvador Moncada. In: Candid Science II. Conversations with Famous Biomedical Scientists. World Scientific Publishing, 2002, ISBN 1-86094-280-6, S. 565