Aanten an sik
| Aanten an sik | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
| Systematik | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Wetenschoplich Naam | ||||||||||||||
| Anas | ||||||||||||||
| Linnaeus, 1758) |
De Anten an sik (Anas) sünd en Geslecht ut de Unnerfamilie vun de Aantenvagels.
Kennteken
[ännern | Bornkood ännern]Bi de meisten Aarden vun düt Geslecht, sunnerlich in dat matige Klima up de Noordhalfkogel, dreegt de Waarten vun’n Harfst bit hen to’n Fröhjohr en staatsch Fedderkleed. Ganz anners seht se na dat Ruden ut. Bi de Seken verscheelt sik Farv un Feddern nich so duchtig.
Aarden
[ännern | Bornkood ännern]
Mank de Aanten an sik gifft dat 48 Aarden. Een vun düsse Aarden is al utstorven. Dor hannelt sik dat um de Amsterdamaant bi. Se weer nich rund um de hollannsche Stadt Amsterdam tohuse, man up de Île Amsterdam in'n Indischen Ozean. All Aarden sünd hier uptellt:
- Pielsteert (Anas acuta)
- Andamanenaant (Anas albogularis)
- Noordamerikaanschen Smunt (Anas americana)
- Aucklandaant (Anas aucklandica)
- Bahamaaant (Anas bahamensis)
- Bernier siene Aant (Anas bernieri)
- Kapaant (Anas capensis)
- Kastanjenaant (Anas castanea)
- Neeseelandaant (Anas chlorotis)
- Slubbaant (Anas clypeata)
- Kricke (Anas crecca)
- Kaneelaant (Anas cyanoptera)
- Mexikoaant (Anas diazi)
- Blauflunkenaant (Anas discors)
- Kerguelen-Pielsteert (Anas eatoni)
- Roodsnavelpielsteert (Anas erythrorhyncha)
- Sichtaant (Anas falcata)
- Geelsnavelkricke (Anas flavirostris)
- Baikalaant (Anas formosa)
- Floridaaant (Anas fulvigula)
- Süüdamerikaanschen Pielsteert (Anas georgica)
- Indonees’sche Wittkehlaante (Anas gibberifrons)
- Austraalsche Wittkehlaant (Anas gracilis)
- Hottentottenaant (Anas hottentotta)
- Laysanaant (Anas laysanensis)
- Philippinenaant (Anas luzonica)
- Amsterdamaant (Anas marecula), † utstorven
- Meller siene Aante (Anas melleri)
- Campbellaante (Anas nesiotis)
- Smunt (Anas penelope)
- Rode Slubbaante (Anas platalea)
- Graue Aant (Anas platyrhynchos)
- Placksnavelaant (Anas poecilorhyncha)
- Punaaant (Anas puna)
- Blaue Kricke (Anas querquedula)
- Austraalsche Slubbaant (Anas rhynchotis)
- Amerikaansche Swatte Aant (Anas rubripes)
- Chileenschen Smunt (Anas sibilatrix)
- Kapslubbe (Anas smithii)
- Afrikaansche Swatte Aant (Anas sparsa)
- (Toppaant (Anas specularioides): Warrt meist nich unner de Aanten an sik rekent, man as egen Geslecht mank de Swemmaanten ankeken.
- Snateraant (Anas strepera)
- Ogenbroenaante (Anas superciliosa)
- Mauritiusaant (Anas theodori), † utstorven
- Geelsnavelaant (Anas undulata)
- Sülveraant (Anas versicolor)
- Hawaiiaant (Anas wyvilliana)
- Carolinakricke (Anas carolinensis), warrt vun de meisten Forschers nich as egen Aart ankeken, man as Unneraart vun de Kricke. Dor heet se denn Anas crecca carolinensis.
In Düütschland is sunnerlich de Graue Aant tohuse. In’n Winter is de Kricke to Gast. Se is de Aantenaard, de in Middeleuropa an’n tweetmeisten vörkummt. Just, as de Pielsteert un de Smunt brott se in Noordeuropa. De Blauen Kricken maakt dat just annersrum un brööt in’n Summer bi us un fleegt to’n Overwintern na Afrika. Dat ganze Johr kann een de Slubbaant bi us finnen, man dat gifft ok Aanten vun düsse Aart, de treckt weg. Dör Düütschland dörtrecken deit de Snateraant.
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Hartmut Kolbe; Die Entenvögel der Welt, Ulmer Verlag 1999, ISBN 3-8001-7442-1
- Heinz-Sigurd Raethel; Wasser- und Wasserziergeflügel, Oertel und Spörer-Verlags GmbH + Co, Reutlingen 2003, ISBN 3-88627-513-2
- Erich Rutschke: Die Wildenten Europas. Deutscher Landwirtschaftsverlag 1989 Berlin (Oost). ISBN 3-331-00320-4
