Immanuel Kant

Státua de Kant.

Immanuel Kant (Königsberg, 22 d'abril de 1724 — Königsberg, 12 de febreiro de 1804) fui un filósofo prussiano. Amplamente cunsidrado cumo l percipal filósofo de la era moderna, Kant ouperou, na eipistemologie, ua síntese antre l racionalismo cuntinental (de René Descartes, Baruch de Spinosa i Gottfried Leibniz, adonde ampera la forma de pensar dedutibo), i la tradiçon ampírica anglesa (de David Hume, John Locke, ó George Berkeley, que baloriza la induçon).

Nacido dua modesta família d'artesones, depuis dun lhongo período cumo porsor secundairo de geografie, Kant bieno a studar filosofie, física i matemática na Ounibersidade de Königsberg i an 1755 ampeçou a lhecionar ansinando Ciéncias Naturales. An 1770 fui nomeado porsor catedrático de la Ounibersidade de Königsberg, cidade de la qual nunca saliu, lhiebando ua bida monotonamente pontual i solo dedicada als studos filosóficos. Rializou numerosos trabalhos subre ciéncias naturales i satas.

Kant ye famoso subretodo pula eilaboraçon de l chamado eidealismo trascendental: todos nós trazemos formas i cunceitos la priori (aqueilhes que nun bénen de la spriéncia) pa la spriéncia cuncreta de l mundo, ls quales serien d'outra forma ampossibles de detreminar. La filosofie de la natureza i de la natureza houmana de Kant ye storicamente ua de las mais detreminantes fuontes de l relatebismo cuncetual que dominou la bida anteletual de l seclo XX.

Kant ye tamien coincido pula filosofie moral i pula perpuosta, la purmeira moderna, dua teorie de la formaçon de l sistema solar, coincida cumo la heipótese Kant-Laplace.