Θα έλεγε πράγματα και θα συνήγαγε συμπεράσματα μόνον και μόνον για να αυτό-δικαιωθεί, όχι με πόνον ούτε με αγάπη αλλά επειδή είχε δ ί κ α ι ο, επειδή εκείνος και το (καλο) θρεμμένο «εγώ» του, που του καλλιεργούν γραήδια και «γεροντίζοντα» άτομα (και όχι πρόσωπα, αφού δρουν εν τη εκκλησία ατομιστικά και όχι προσωποκεντρικά έχοντας ως πρότυπο το εγώ τους και όχι το πρόσωπο του αδελφού) όχι με σκοπό το να τιμούν τον πνευματικό τους αλλά με προσήλωση υπερ το δέον και τιμή όχι την πρέπουσαν σε άνθρωπον αλλά την αποδιδόμενην εις τον Θεόν.
Αλλά δυστυχώς πάντα τα κείμενα του πληγώνουν και πάντα όσα γράφει δηκτικώ τω τρόπω πονούν τον παραλαβόντα αυτά!
Αλλά τειλκώς ο τρόπος αυτός θα κριθή από την ιστορίαν, ημείς θέλομεν να είπωμεν εις το κοινόν την ευλογημενη στάση προς αδελφούς που επιτάσσει το ευαγγέλιον, αυτός ούτος ο λόγος του Θεού μας αποκαλυπτόμενος εν τω προσώπω Ιησού του Χριστού, Κυρίου ημών.
«᾽Εὰν δὲ ἁμαρτήσῃ εἰς σὲ ὁ ἀδελφός σου, ὕπαγε καὶ ἔλεγξον αὐτὸν μεταξὺ σοῦ καὶ αὐτοῦ μόνου. ἐάν σου ἀκούσῃ, ἐκέρδησας τὸν ἀδελφόν σου· ἐὰν δὲ μὴ ἀκούσῃ, παράλαβε μετὰ σοῦ ἔτι ἕνα ἢ δύο, ἵνα ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων ἢ τριῶν σταθῇ πᾶν βῆμα(άλλες γραφές υπάρχουν ως «ρήμα»)· ἐὰν δὲ παρακούσῃ αὐτῶν, εἰπὲ τῇ ἐκκλησίᾳ· ἐὰν δὲ καὶ τῆς ἐκκλησίας παρακούσῃ, ἔστω σοι ὥσπερ ὁ ἐθνικὸς καὶ ὁ τελώνης.» (ευαγγελιστής Ματ(θ)θαίος στο 18ο κεφάλαιο του ευαγγελίου του).
Ο Κύριος μας εδώ δεν λέγει, ούτε γράψατε επιστολές, ούτε ετοιμάσατε κείμενα επί κειμένων, αλλά λέγει το αυτονόητο, που μπορεί και πάντα σε περιβάλλοντα που έχουν την θέαση του ανώτερου ή του κατώτερου, της ιεραρχίας όχι ως δομικού χαρακτηριστικού για την ζωτικότητα του οργανισμού αλλά την ιεράρχηση των θέσεων ως μορφήν εξουσίας και «καρδιναλιοποίησεως» της δικής μας υπερεχούσης θέσεως και τον υποβίβασμόν του κατωτέρου (δήθεν) κληρικού.
Να πάς να τον ελέγξεις, λέγει ο Κύριος διακριτικά, χωρίς να είναι άλλος έμπροσθεν σας, χωρίς να ακούει ανθρώπου αυτί και μάτι ανθρώπου να μην βλέπει, μήπως και τον ρίξεις στο φιλότιμο και μπορέσεις να κερδήσεις την σωτηρία και όχι την έκθεση του αδελφού σου, αλλά και την δικη σου έκθεση και θέση πάνω από όλους και όλα ως αλαθήτου κριτηρίου ορθοδοξίας και ορθοπραξίας.
Αν δεν ακούσει και δεν αλλάξει τρόπο ζωής απομακρυνόμενος από την αμαρτία και εγγίζοντας στον Χριστό μας, τότε πρέπει για το καλό του να επιμείνεις, να πάρεις δύο μάρτυρες και να τον ελέγξεις παρουσία τους και αν και πάλι δεν υπακούσει στο αγαθό που του λες να μιμηθεί τότε πρέπει αν τον παραπέμψεις σε όλη την τοπική εκκλησία, στην κοινότητα των πιστών της περιοχής, που εκείνοι ανεπιρέαστοι από κοσμικά κριτήρια πρέπει να κρίνουν τις πράξεις και τα πρόσωπα με άτεγκτο φρόνημα αλλά όχι άδικα.
Αν δε ακόμη και τότε δεν αλλάξει ρώτα ο άνθρωπος και δεν μετανοήσει τότε εκβάλλεται έξω της Εκκλησίας του Χριστού.
Αυτός είναι τρόπος σωτήριος, είναι τρόπος δράσεως αγαπητικός με πόνο και πλησμονή χάριτων του Θεού για το καλό της εκκλησίας μας, όλα τα άλλα είναι δημοσιογραφίες, είναι κουτσομπολιά και λόγια αερινα που δεν αγγίζουν καρδιές και δεν αλλάζουν ζωές!
Αλλά δυστυχώς πάντα τα κείμενα του πληγώνουν και πάντα όσα γράφει δηκτικώ τω τρόπω πονούν τον παραλαβόντα αυτά!
Αλλά τειλκώς ο τρόπος αυτός θα κριθή από την ιστορίαν, ημείς θέλομεν να είπωμεν εις το κοινόν την ευλογημενη στάση προς αδελφούς που επιτάσσει το ευαγγέλιον, αυτός ούτος ο λόγος του Θεού μας αποκαλυπτόμενος εν τω προσώπω Ιησού του Χριστού, Κυρίου ημών.
«᾽Εὰν δὲ ἁμαρτήσῃ εἰς σὲ ὁ ἀδελφός σου, ὕπαγε καὶ ἔλεγξον αὐτὸν μεταξὺ σοῦ καὶ αὐτοῦ μόνου. ἐάν σου ἀκούσῃ, ἐκέρδησας τὸν ἀδελφόν σου· ἐὰν δὲ μὴ ἀκούσῃ, παράλαβε μετὰ σοῦ ἔτι ἕνα ἢ δύο, ἵνα ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων ἢ τριῶν σταθῇ πᾶν βῆμα(άλλες γραφές υπάρχουν ως «ρήμα»)· ἐὰν δὲ παρακούσῃ αὐτῶν, εἰπὲ τῇ ἐκκλησίᾳ· ἐὰν δὲ καὶ τῆς ἐκκλησίας παρακούσῃ, ἔστω σοι ὥσπερ ὁ ἐθνικὸς καὶ ὁ τελώνης.» (ευαγγελιστής Ματ(θ)θαίος στο 18ο κεφάλαιο του ευαγγελίου του).
Ο Κύριος μας εδώ δεν λέγει, ούτε γράψατε επιστολές, ούτε ετοιμάσατε κείμενα επί κειμένων, αλλά λέγει το αυτονόητο, που μπορεί και πάντα σε περιβάλλοντα που έχουν την θέαση του ανώτερου ή του κατώτερου, της ιεραρχίας όχι ως δομικού χαρακτηριστικού για την ζωτικότητα του οργανισμού αλλά την ιεράρχηση των θέσεων ως μορφήν εξουσίας και «καρδιναλιοποίησεως» της δικής μας υπερεχούσης θέσεως και τον υποβίβασμόν του κατωτέρου (δήθεν) κληρικού.
Να πάς να τον ελέγξεις, λέγει ο Κύριος διακριτικά, χωρίς να είναι άλλος έμπροσθεν σας, χωρίς να ακούει ανθρώπου αυτί και μάτι ανθρώπου να μην βλέπει, μήπως και τον ρίξεις στο φιλότιμο και μπορέσεις να κερδήσεις την σωτηρία και όχι την έκθεση του αδελφού σου, αλλά και την δικη σου έκθεση και θέση πάνω από όλους και όλα ως αλαθήτου κριτηρίου ορθοδοξίας και ορθοπραξίας.
Αν δεν ακούσει και δεν αλλάξει τρόπο ζωής απομακρυνόμενος από την αμαρτία και εγγίζοντας στον Χριστό μας, τότε πρέπει για το καλό του να επιμείνεις, να πάρεις δύο μάρτυρες και να τον ελέγξεις παρουσία τους και αν και πάλι δεν υπακούσει στο αγαθό που του λες να μιμηθεί τότε πρέπει αν τον παραπέμψεις σε όλη την τοπική εκκλησία, στην κοινότητα των πιστών της περιοχής, που εκείνοι ανεπιρέαστοι από κοσμικά κριτήρια πρέπει να κρίνουν τις πράξεις και τα πρόσωπα με άτεγκτο φρόνημα αλλά όχι άδικα.
Αν δε ακόμη και τότε δεν αλλάξει ρώτα ο άνθρωπος και δεν μετανοήσει τότε εκβάλλεται έξω της Εκκλησίας του Χριστού.
Αυτός είναι τρόπος σωτήριος, είναι τρόπος δράσεως αγαπητικός με πόνο και πλησμονή χάριτων του Θεού για το καλό της εκκλησίας μας, όλα τα άλλα είναι δημοσιογραφίες, είναι κουτσομπολιά και λόγια αερινα που δεν αγγίζουν καρδιές και δεν αλλάζουν ζωές!
ΕΡΡΩΣΘΕ ΑΠΑΝΤΕΣ,
το τονίζω ά π α ν τ ε ς!
modern father
το τονίζω ά π α ν τ ε ς!
modern father
