Прејди на содржината

Томас Линдал

Од Википедија — слободната енциклопедија
Томас Линдал
Роден(а)Томас Роберт Линдал
28 јануари 1938(1938-01-28)(86 г.)[1]
Стокхолм, Шведска
НационалностШвеѓанец, натурализиран Британец
(двојно државјанство)
Полиња
Установи
Образование
Познат поОбјаснување на ќелиската отпорност на канцерогени агенси
Поважни награди
Страница
crick.ac.uk/research/a-z-researchers/emeritus-scientists/tomas-lindahl/

Томас Роберт Линдал (шведски: Thomas Robert Lindhal, р. 28 јануари 1938) – шведски научник познат по истражувањата на ракот. Во 2015 година доделена му е, заедно со американскиот хемичар Пол Модрич и турскиот хемичар Азиз Санџар, Нобеловата награда за хемија за проучувањата на поправка на ДНК.[3][4][5]

Образование

[уреди | уреди извор]

Линдал е роден во Кунгсхолмен, Стокхолм, Шведска од татко Фолке Роберт Линдал и мајка Етел Хулда Хултберг.[6] Докторат добил во 1967 година[7], а доктор по медицина станал во 1970 година на институтот Каролинска во Стокхолм.[1]

Следејќи го својот докторат, Линдал постдокторските истражување ги направил на универзитетите Принстон и Рокфелер. Тој бил професор по медицинска хемија на универзитетот Гетеборг од 1978 до 1982 година. Во 1981 година се префрла во Обединетото Кралство и му се придружува како истражувач на Кралскиот фонд за истражување на ракот[8]. Од 1986 до 2005 година бил првиот директор на лабораториите за истражување на ракот Клер Хол во Хартфордшир (дел од Институтот Френсис Крик од 2015 година)[9]. Таму продолжил да работи до 2009 година.

Има свој придонес во многу трудови за поправка на ДНК и генетиката на ракот.[10][11][12][13][14][15][16][17][18]

  1. 1,0 1,1 LINDAHL, Tomas Robert. Who's Who. 2015 (online Oxford University Press. изд.). A & C Black, an imprint of Bloomsbury Publishing plc. (бара претплата)
  2. Lindahl, Tomas (2013). „My Journey to DNA Repair“. Genomics, Proteomics & Bioinformatics. 11 (1): 2–7. doi:10.1016/j.gpb.2012.12.001. ISSN 1672-0229.
  3. Broad, William J. (2015-10-07). „Nobel Prize in Chemistry Awarded to Tomas Lindahl, Paul Modrich and Aziz Sancar for DNA Studies“. The New York Times. ISSN 0362-4331. Посетено на 2015-10-07.
  4. Staff (7 October 2015). „THE NOBEL PRIZE IN CHEMISTRY 2015 – DNA repair – providing chemical stability for life“ (PDF). Nobel Prize. Посетено на 7 October 2015.
  5. doi:10.1038/nature.2015.18515
    Овој навод ќе се дополни автоматски во текот на следните неколку минути. Можете да го прескокнете редот или да го проширите рачно
  6. Sweden, Indexed Birth Records, 1860–1941
  7. Lindahl, Tomas (1967). On the structure and stability of nucleic acids in solution. Stockholm.
  8. „Cancer Research UK Grants & Research – Tomas Lindahl“. Архивирано од изворникот на 2008-05-23. Посетено на 2008-11-10.
  9. "4 ways that Tomas Lindahl’s Nobel Prize for Chemistry revolutionised cancer research" Архивирано на 8 октомври 2015 г., by Emma Smith, CRUK Science blog, October 7, 2015
  10. Gerken, T. is; Girard, C. A.; Tung, Y. -C. L.; Webby, C. J.; Saudek, V.; Hewitson, K. S.; Yeo, G. S. H.; McDonough, M. A.; Cunliffe, S.; McNeill, L. A.; Galvanovskis, J.; Rorsman, P.; Robins, P.; Prieur, X.; Coll, A. P.; Ma, M.; Jovanovic, Z.; Farooqi, I. S.; Sedgwick, B.; Barroso, I.; Lindahl, T.; Ponting, C. P.; Ashcroft, F. M.; O'Rahilly, S.; Schofield, C. J. (2008). „The Obesity-Associated FTO Gene Encodes a 2-Oxoglutarate-Dependent Nucleic Acid Demethylase“. Science. 318 (5855): 1469–1472. doi:10.1126/science.1151710. PMC 2668859. PMID 17991826.
  11. Томас Линдал from the Scopus bibliographic database.
  12. Lindahl, T. (1993). „Instability and decay of the primary structure of DNA“. Nature. 362 (6422): 709–15. doi:10.1038/362709a0. PMID 8469282.
  13. Wood, R. D. (2001). „Human DNA Repair Genes“. Science. 291 (5507): 1284–9. doi:10.1126/science.1056154. PMID 11181991.
  14. Satoh, M. S.; Lindahl, T. (1992). „Role of poly(ADP-ribose) formation in DNA repair“. Nature. 356 (6367): 356. doi:10.1038/356356a0.
  15. Trewick, S. C.; Henshaw, T. F.; Hausinger, R. P.; Lindahl, T; Sedgwick, B (2002). „Oxidative demethylation by Escherichia coli AlkB directly reverts DNA base damage“. Nature. 419 (6903): 174–8. doi:10.1038/nature00908. PMID 12226667.
  16. Barnes, D. E.; Lindahl, T (2004). „Repair and genetic consequences of endogenous DNA base damage in mammalian cells“. Annual Review of Genetics. 38: 445–76. doi:10.1146/annurev.genet.38.072902.092448. PMID 15568983.
  17. Yang, Y. G.; Lindahl, T; Barnes, D. E. (2007). „Trex1 exonuclease degrades ssDNA to prevent chronic checkpoint activation and autoimmune disease“. Cell. 131 (5): 873–86. doi:10.1016/j.cell.2007.10.017. PMID 18045533.
  18. Crow, Y. J.; Hayward, B. E.; Parmar, R; Robins, P; Leitch, A; Ali, M; Black, D. N.; Van Bokhoven, H; Brunner, H. G.; Hamel, B. C.; Corry, P. C.; Cowan, F. M.; Frints, S. G.; Klepper, J; Livingston, J. H.; Lynch, S. A.; Massey, R. F.; Meritet, J. F.; Michaud, J. L.; Ponsot, G; Voit, T; Lebon, P; Bonthron, D. T.; Jackson, A. P.; Barnes, D. E.; Lindahl, T (2006). „Mutations in the gene encoding the 3'-5' DNA exonuclease TREX1 cause Aicardi-Goutières syndrome at the AGS1 locus“. Nature Genetics. 38 (8): 917–20. doi:10.1038/ng1845. PMID 16845398.