Прејди на содржината

Реонско мрежно складиште

Од Википедија — слободната енциклопедија

Реонско мрежно складиште (SAN) или (SAN – Storage area network) е уред за складирање (како што се диск податочни низи, библиотечни магнетни ленти, и оптички џубоксиes) пристапни до опслужувачите така што уредите се појавуваат како локално приклучени складишта на оперативниот систем. (SAN - реонското мрежно складиште) претежно содржи самостојна мрежа на уреди за складирање што воглавно се недостапни преку нормалната мрежа на уредите. Цената и комплексноста на SAN драстично паднаа во раната 2000 година, дозволуваќи пошироко усвојување низ малите и големите бизнис околини.

SAN самостојно не поддржува "датотечна" абстракција, туку само операции на блок-ниво. Сепак Датотечните системи кои се надградени на РМС, ја поддржуваат оваа абстракција позната како SAN датотечени системи или споделени диск датотечни системи.

Споделување на складишта

[уреди | уреди извор]
Организација

Историски гледано, центрите за податоци се првите создадени "острови" на SCSI диск податочни низи како директно приклучени складишта, секој од нив посветен на апликација, и секој од нив видлив исто како "виртуелните тврди дискови" ( БЛЕ). Суштински, SAN ги консолидира таканаречените складирачки “острови” заедно, притоа користеќи големобрзинска мрежа.

Оперативните сисеми ги одржуваат своите датотечни системи на самите нив, на наменските системи, и на несподелените . Ако повеќе системи пробаат да споделат LUN (Број на логички единици) , ќе доведи до меѓусебно мешање и до оштетување на податоците. И покрај ваквите проблеми SAN помага до зголемување на користењето на сместувачкиот капацитет, додека повеќе опслужувачи го консолидираат нивното приватно сместувачко место на диск податочна низа. Заедничка употреба на SAN, вклучува трансакционен пристап до податоците што задолжително бара високо брз блок-ниво пристапност до тврдите дискови, како што се опслужувачите за електронска пошта, бази на податоци, и датотечни опслужувачи со висока употребливост.

Мрежно поврзани складишта (NAS), во спротивно на SAN, користи датотечно-засновани протоколи како што се мрежени датотечени системи каде е јасно дека складирањето е далечински управувано, и врзаните компјутери побаруваат дел од апстрактите податотеки подобро отколку диск блоковите.. Во поново време (декември 2009) со запознавањето со SAN главите (декември 2009), е дозволено лесна замена од SAN во NAS.

SAN-NAS хибриди

[уреди | уреди извор]
Хибрид употребуваќи ДПС, РМС и МПС технологии.

И покрај раликите меѓу SAN и NAS, сепак е возможно создавање на решение кое би ги вклучило двете технологии заеднички, како што е прикажано на дијаграмот

Предности

[уреди | уреди извор]

Меѓусебното споделување на просторот за складирање, обично ја упростува администрацијата и додава флексибилност , бидејќи каблите и уредите за складирање не мораат физички да бидат преместени за да преземаат податоци од еден опслужувач на друг.

Друга придобивка е можноста за подигнување на системот од страна на опслужувачите на SAN. Ова овозможува брза и лесна замена на неисправни опслужувачи бидејќи SAN може да биди конфигуриран така што замената на опслужувачот може да се употреби Број на логички единици за неисправниот опслужувач. Овај процес можи да одземи околу час и половина време и е релативно нова идеја (јануари 2011), за првпат употребен во поновите дата центри.

Постојат поголем број на нови производи дизајнирани за нивно олеснување, и понатамошно забрзување. Додека оваа област на технологија е сè уште нова, можеме да ја гледаме понатаму како иднина на иницијативните центри за податоци[1].

SAN исто така има тенденција да овозможи повеќе делотворност во поправка на грешките на процесите. SAN исто така може да ја измери оддалеченоста на локација која содржи секундарена складирачка низа на податоци. Ова овозможува складирачка репликација која е имплементирана од контролерот на складирачката низа на податоци од страна на опслужувачкиот софтвер или од некој конкретен SAN уред. Откако ИП WAN (Широко распространета мрежа) е најчесто користен метод за транспорт на поголеми далечини Складирачко насочување преку ИП (FCIP) и iSCSI протоколите, се развијани да дозволат екстензија над IP мрежите. Традиционалната физички SCSI слој може да поддржи неколку метри оддалеченост што не е доволно за да обезбеди постојаноста на бизнисите во случај на катастрофа.

Економската консолидарност на диск-податочните низи доведе до забрзување на сложеноста на неколку одлики влкучувајќи ги I/O кеширањето.

Типови на мрежи

[уреди | уреди извор]

Повеќето мрежи за складирање користат SCSI протокол за комуникација помеѓу опслужувачите и дискетните единици. Мапирањето на слоевите на друг протокол е користено да создаде мрежа:

iSCSI Extensions for RDMA (iSER), мапирање на iSCSI преку InfiniBand

Складирачките мрежи можат исто така да бидат изградени користејќи SAS и SATA технологии. SAS е унапредена технологија од SCSI директно поврзан склад. SATA е унапредена технологија од IDE директно поврзан склад. SAS и SATA уредите можат да бидат мрежно поврзани користејќи SAS проширувач.

Инфраструктура на SAN

[уреди | уреди извор]
Qlogic SAN-прекинувач со оптичка Нишка канал конектори инсталиран.

SAN често користи Нишка-канал структура топологија – инфра структура специјално дизајнирана за одржување на комуникацијата меѓу сместувачките уреди. Овозможува побрз и по веродостоен пристап отколку протоколите на високо ниво користени во NAS.

Денеска, сите продавачи на SAN опрема, исто така понудуваат некои од формите на решенија за нишка-канал насочувањата, и ова доведува до значително бенефицирана приспособливост на SAN архитектурата со дозволување на податоците да патуваат низ различни структури без да се соединуваат меѓусебно. Овие придонеси користат неслободни протокол елементи, и промовирањето на топ-ниво архитектурите е делумно различно. Тие често котистат мапиран нишка-канал сообраќај преку ИП или преку SONET/SDH.

Компатибилност

[уреди | уреди извор]

Еден од раните проблеми со нишка-канал на SAN беше меѓусебната коматибилност со свичовите и со другите хардверски компоненти од различни производители. Иако основните протоколи за складирање (FCP) отсекогаш беа стандардни, постоеа проблеми во комуникацијата на некои од висок-ниво финкциите.

Голем број на хост оперативни системи реагираат лошо со другите оперативни системи кога споделуваат исти структури.Ова е причината затоа што многу решенија беа форсирани на маркетот уште пред да бидат дефинирани и финализирани стандардите.

SAN во мултимедијата

[уреди | уреди извор]

Работните групи за видео едитирање побаруваат многу брз пренос. Надвор од иницијативниот пазар, ова е една област која повеќе придобива од SAN.

Вкрстената корисничка контрола на ширина на опсег , понекогаш позната како Квалитет на сервис (QoS), е посебно важна во видео работните групи затоа што обезбедува добар и приоритизиран корист на ширината на опсег над мрежата ако има недоволно достапна ширина на опсег. Avid Unity, Apple's Xsan и Tiger Технологијата MetaSAN се специјално дизајнирани за видео мрежи и ја нудат оваа функционалност.

Виртуелизација на скалад

[уреди | уреди извор]

Виртуелизација на скалад се однесува на процесите на комплетна апстракција на логичките складови од физичките складови. Ресурсите на физичките складови се собрани во складирачки “базени”, од кои логичкиот склад е создаден. Тоа за корисникот претставува логички простор за складирање податоци и транспарентност се справува со процесот на негово мапирање на моменталната физичка локација. Ова е имплементирано во модерените диск податочни низи, користејќи заштитнички решенија. Покрај тоа, добивката е да се виртуелизираат повеќе диск податочни низи, одвоени низ мрежата во монолитен уред за складирање, кои можат да бидат управувани еднакво.

Предлошка:No footnotes

  1. „SAN vs DAS: A Cost Analysis of Storage in the Enterprise“. SAN vs DAS: A Cost Analysis of Storage in the Enterprise. 1900-1-0. Архивирано од изворникот на 2012-03-15. Посетено на 2010-01-28. Проверете ги датумските вредности во: |date= (help)
  2. „TechEncyclopedia: IP Storage“. Архивирано од изворникот на 2009-04-09. Посетено на 2007-12-09.
  3. „TechEncyclopedia: SANoIP“. Архивирано од изворникот на 2009-04-09. Посетено на 2007-12-09.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]