Евангелие

Евангелие (од грчки: ευαγγελιον, арапски: إنجيل - добра, радосна вест) — името на четири библиски книги од Новиот завет, напишани од учениците на Исус Христос или од нивни ученици, кои го ширеле христијанството во тоа време. Во евангелијата се содржат разкази за животот и учењето на Исус Христос: неговото раѓање, живот, дејност, неговата смрт на крстот и воскресението. Евангелието всушност претставува објава која се однесува на Исус Христос и неговата улога како спасител на човечкиот род^[1]. Во поширока смисла на зборот се подразбира целиот Нов завет.

Како време на составување на евангелијата се посочува втората половина на 1 век по Христос. Тие се напишани од апостолите Матеј, Марко, Лука и Јован, познати и како евангелисти (четрите евангелисти). Четирите евангелија се дополнуваат заемно и го распространуваат житието на Исус Христос.

Освен четирите канонични евангелија, постојат и околу педесет апокрифни евангелија, кои не се вклучени во црковниот канон. Во 9 век евангелијата биле преведени од грчки на старословенски јазик.

Еваглието како тема во уметноста и во популарната култура

„Евангелие по мојот татко“ - расказ на српскиот писател Давид Албахари.^[2]
„Евангелистка“ - роман на францускиот писател Алфонс Доде од 1883 година.^[3]
„Претпотопско евангелие“ - песна на рускиот поет Константин Кедров.^[4]

Оваа статија за христијанството е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите.

Наводи

↑ Чокревски, Томислав; Корубин, Јован; Ацески, Илија (1995). Социолошки терминолошки речник (PDF). Скопје: МАНУ. стр. 91. ISBN 9989-43-035-7.
↑ Давид Албахари, Опис смрти. Београд: Српска књижевна задруга, 2004, стр. 7-13.
↑ Ivan Dimić, „Alfons Dode - prodavac sreće“, во: Alfons Dode, Tartaren Taraskonac. Beograd: Rad, 1963, стр. 100-101.
↑ Антологија руске лирике – X-XXI век. Књига III: Средина XX века – поч. XXI века (неомодернизам, неоавангарда, постмодернизам и нова трагања). Београд: Paidea, 2007, стр. 148.

[Социолошки_речник-1] Чокревски, Томислав; Корубин, Јован; Ацески, Илија (1995). Социолошки терминолошки речник (PDF). Скопје: МАНУ. стр. 91. ISBN 9989-43-035-7.

[2] Давид Албахари, Опис смрти. Београд: Српска књижевна задруга, 2004, стр. 7-13.

[3] Ivan Dimić, „Alfons Dode - prodavac sreće“, во: Alfons Dode, Tartaren Taraskonac. Beograd: Rad, 1963, стр. 100-101.

[4] Антологија руске лирике – X-XXI век. Књига III: Средина XX века – поч. XXI века (неомодернизам, неоавангарда, постмодернизам и нова трагања). Београд: Paidea, 2007, стр. 148.

[1]

[2]

[3]

[4]