Прејди на содржината

Дона Самер

Од Википедија — слободната енциклопедија
Дона Самер
Самер во декември 2009
Животописни податоци
Родено имеЛаДона Адријан Геинс
Познат(а) и како
  • The Queen Of Disco
  • The First Lady Of Love
  • Donna Gaines
Роден(а)31 декември 1948(1948-12-31)
Бостон, Масачусетс, U.S.
Починал(а)17 мај 2012(2012-05-17) (возр. 63)
Неапол, Флорида, САД
Жанрови
Занимања
  • Singer
  • songwriter
  • actress
ИнструментиVocals
Период на активност1968–2012
Издавачи
Соработници

ЛаДона Адријан Геинс (31 декември 1948- 17 мај 2012), широко позната по нејзиното сценско име Дона Самер, била американска пејачка, текстописец и сликар. Таа се стекнала со популарност за време на диско ерата во доцните 1970-ти. Петкратната добитничка на Греми награда, Самер била првата уметничка која имала три последователни двојни албуми, кои стигнале до број 1 на Билбордовата топ листа 200 во САД и издала четири синглови број 1 во САД во периодот од 12 месеци. Самер, наводно, има продадено повеќе од 140 милиони плочи низ целиот свет, поради што е една од најпродаваните уметнички во светот на сите времиња. Таа, исто така, издала два број 1 сингла на R&B топ листите во САД и број 1 во Обединетото Кралство.

Самер направила вкупно 32 хит синглови на Билборд Хот 100 топ листата во САД во нејзиниот живот, при што 14 од нив стигнале до топ десет. Таа издавала топ 40 хитови секоја година помеѓу 1975 и 1984 година, а од нејзините први топ десет хитови во 1976 година, до крајот на 1982 година, таа имала 12 топ десет хитови (10 биле топ пет хитови), повеќе од било кој друг уметник за време на тој временски период. Таа се вратила во Хот 10 топ пет во 1983 година, а во 1989 година го издала нејзиниот последен топ десет хит со песната " This Time I Know It's for Real". Нејзиниот последен Хот 100 хит дошол во 1999 година со песната " I Will Go With You (Con Te Partiro)". Додека нејзината слава на Hot 100 опаѓала во текот на овие децении, Самер останала на У.С. Денс /Клуб топ листата во текот на целата нејзина кариера.

Додека била под влијание на контракултурата од 1960-тите, Самер станала главен вокал на психоделичен рок-бенд по име Блек Кроу и се преселила во Њујорк. Приклучувајќи се на верзијата за турнеја на мјузиклот Коса, таа заминала од Њујорк и поминала неколку години живот, глума и пеење во Европа, каде што се запознала со музичките продуценти Џорџо Мородер и Пит Белоте.

Самер се вратила во САД во 1975 година, по комерцијалниот успех на песната " Love to Love You Baby", која била проследена со низа други хитови, како што се "I Feel Love", "Last Dance", " MacArthur Park" , "Heaven Knows", "Hot Stuff", "Bad Girls", "Dim All the Lights", "No More Tears (Enough Is Enough)" (дует со Барбара Стрејсенд) и "On the Radio". Таа станала позната како "Кралица на Диското", додека нејзината музика почнала да се следи глобално.

Самер починала на 17 Мај 2012 година, од рак на белите дробови, во нејзиниот дом во Неиплс, Флорида. Во нејзиниот некролог во весникот Тајмс, таа била опишана како "неприкосновена кралица на диско-бумот во седумдесеттите", кога достигнала статус на "една од водечките светски женски пејачки". Џорџо Мородер ја опишал работата на Самер со него во песната "I Feel Love" како "вистински почеток на електронскиот денс". Во 2013 година Самер била примена во Рокенрол Салата на славните. Во декември 2016 година, списанието Билборд ја рангирало како шеста најуспешна денс уметничка на сите времиња.

Ран живот

[уреди | уреди извор]

ЛаДона Адријан Геинс е родена на 31 Декември 1948 година во Бостон, Масачусетс, од родителите Ендру и Мери Геинс, и беше една од седумте деца. Израснала во бостонското соседство Мишн Хил. Нејзиниот татко бил месар и нејзината мајка била учителка.

Првото деби на Самер се случило во црква, кога таа имала десет години, заменувајќи го вокалистот кој не се појавил.

Таа подоцна го посетувала средното училиште во Бостон, Џеремаја Е. Бурк, каде што настапувала во училишните мјузикли, и се сметала за популарна. Во 1967 година, само неколку недели пред дипломирањето, Дона заминала за Њујорк, каде што се приклучила на блуз-рок бендот Блек кроу. Откако биле предадени на издавачката куќа, која била заинтересирана само за водечката пејачка на бендот, бендот се согласил да се распадне.

Самер останала во Њујорк и се пријавила на аудиција за улогата во контракултурниот мјузикл, Коса. Таа влетала во делот на Шејла и се согласила да преземе улога во Минхенската продукција на шоуто, преселувајќи се таму, откако добила одобрение од нејзините родители.

Самер на крајот почнала да зборува германски јазик, пеела разни песни на тој јазик и учествувала во мјузиклите Ich bin ich (германската верзија на The Me Nobody Knows), Godspell и Show Boat. Во рок од три години се преселила во Виена, Австрија, и се приклучила кон Виенската народна опера. Таа кратко патувала со вокалниот ансамбл наречен FamilyTree, творба на продуцентот Гинтер "Јоги" Лауке.

Во 1968 година за Полидор, Самер го објавила (како Дона Геинс) нејзиниот прв сингл, германската верзија на насловот "Aquarius" од мјузиклот Коса, следен од вториот сингл издаден во 1971, римејк на хитот на Jaynetts  од 1963 година со наслов "Sally Go 'Round the Roses", од еднократниот Европски договор со Decca Records. Во 1969 година, таа го издала синглот "If You Walkin' Alone" на Филипс Рекордс. 

Дона се омажила за австрискиот глумец Хелмут Сомер во 1973 година и ја родила својата ќерка, (наречена Мими) Наталија Пиа Мелани Сомер, истата година. Таа ги отпеала позадинските (бекграунд) вокали за продуцентот-клавијатурист Веит Марвос, на неговото издание за Ариола Рекордс Nice to See You, кредитиран како "Гејн Пјер". Неколкуте последователни синглови ја вклучиле Дона да учествува со групата, а името "Гејн Пјер" било користено при изведбата во Godspell со Хелмут Сомер, во текот на 1972 година.

Музичка кариера

[уреди | уреди извор]

1974-1979: Почетен успех

[уреди | уреди извор]
Самер во студио во септември 1977

Додека работела како модел со скратено работно време и бекграунд пејачка во Минхен, Самер се запознала со германските продуценти Џорџо Мородер и Пит Белоте, за време на сесијата за снимање на Three Dog Night во Мјузикленд Студиото. Триото лажирало работно партнерство, а Дона потпишала за нивната дискографска куќа Оејзис во 1974 година. Демо снимката од работата на Самер со Мородер и Белоте, довела до договор со Европската дистрибутерска дискографска куќа Груви Рекордс. Поради грешка на обвивката од плочата, Дона Сомер станала Дона Самер; името било дефинирано. Прв албум на Самер бил Lady of the Night. Станал хит во Холандија, Шведска, Германија и Белгија, со силата на двете песни, "The Hostage" и насловната песна "Lady of the Night". "The Hostage" стигнала до врвот на топ листите во Франција, но била отстранета од радиските плеј листи во Германија, поради содржината на песната; високо рангиран политичар неодамна бил киднапиран и држен поради откуп.

Во 1975 година, Самер дала идеја за песна со Мородер, кој работел со друг уметник; песна која ќе има наслов "Love to Love You". Самер и Мородер ја напишале песната заедно, а заедно работеле и на демо верзијата каде Самер ја пее песната. Моредер одлучил дека верзијата на Самер треба да биде објавена. Барајќи американски издавач за песната, бил испратен кај Претседателот на Казабланка Рекордс Нил Богарт. Богарт ја пуштил песната на една од неговите екстравагантни забави од индустријата, која била толку популарна кај посетителите, што тие инсистирале таа да се свири одново и одново, секој пат кога ќе заврши. Богарт побарал од Мородер да продуцира подолга верзија за потребите на дискотеките. Мородер, Белоте и Самер се вратиле со 17-минутна верзија. Богарт го променил насловот во "Love to Love You Baby", а Казабланка потпишала со Самер, издавајќи го синглот во ноември 1975 година. Пократката, 7 инчната верзија на синглот била промовирана од радио станиците, додека клубовите редовно ја пуштале 17-минутната верзија (подолгата верзија ќе се појави исто така на албумот).

Од почетокот на 1976 година, песната "Love to Love You Baby" стигнала до број 2 на У.С. Билборд Хот 100 топ листата и станала Златен сингл, додека албумот бил продаден во повеќе од милион примероци. Песната предизвикала контроверзи поради физичкото изразување на сексуално задоволство и стенкањата на Самер, а некои американски станици, како и оние во Европа, првичната верзија одбиле да ја пуштаат. И покрај тоа, "Love to Love You Baby" постигнала успех во неколку европски земји и стигнала до Топ 5 во Обединетото Кралство и покрај забраната на Би-Би-Си. Казабланка не губела време издавајќи го албумот A Love Trilogy, на кој се наоѓале "Try Me, I Know We Can Make It" број 80 и извонредниот препев на Самер на песната на Бери Менилов "Could It Be Magic" број 52, по што следел албумот Four Seasons of Love, од која произлегле синглите "Spring Affair" број 58 и "Winter Melody", број 43. Двата албума станале златни.

Во 1977 година Самер го издава концептуалниот албум I Remember Yesterday. Песната "I Feel Love" стигнала до број 6 на Hot 100 топ листата и број 1 во Обединетото Кралство. Таа ја добила својата прва номинација за Американската Музичка Награда за Омилен Soul / R&B женски изведувач. Синглот ќе го достигне Златниот статус, а албумот ќе биде платинаст во САД. Друг концептуален албум, исто така, објавен во 1977 година, бил албумот Once Upon a Time, двоен албум, кој ја раскажал модерната приказна за Пепелашка "од партали до богатство". Овој албум ќе го достигне Златниот статус. Самер ја снимила песната "Down Deep Inside" како насловна песна за филмот од 1977 година, The Deep. Во 1978 година Самер глумела во филмот Thank God It's Friday, а филмот постигнал скромен успех; песната "Last Dance", стигнала до број 3 на Hot 100. И саундтракот и синглот станале Златни, а како резултат на тоа Самер ја освоила нејзината прва Греми Награда, за Најдобар Женски R&B вокален изведувач. Нејзиниот автор, Пол Џабара, за композицијата ги освоил и двете награди, Наградата на Академијата-Оскар и Златниот Светски Глобус. Самер на саундтракот ги имала песните "With Your Love" и "Je t'aime ... moi non plus". Нејзината верзија на баладата на Џими Веб, "MacArthur Park", станала нејзин прв број 1 хит на Хот 100 топ листата. Тоа беше, исто така, единствениот хит број 1 за текстописецот Џими Веб; синглот станал Златен и бил на врвот на топ листите три недели. Таа добила Номинација за Греми за Најдобар Женски Поп Вокален Изведувач. Песната била вклучена на првиот албум на Самер во живо, Live and More, кој исто така станал нејзин прв албум, кој стигнал до број еден на У.С. Билборд 200 топ листата и станал двојно платинест, продаден во над 2 милиони примероци. Во седмицата на 11 Ноември 1978 година, Самер станала првиот женски уметник во современата рок ера, која имала сингл број 1 на Hot 100 и албум на Билборд 200 топ листата, истовремено. Песната "Heaven Knows", во која се појавува пејачот на Brooklyn Dreams Џои "Бин" Еспозито; стигнала до број 4 на Hot 100 топ листата и станала уште еден Златен сингл.

Во 1979 година, Самер освоила три Американски Музички Награди за Сингл, Албум и Женски изведувач, во категоријата Диско, на доделувањето на наградите одржани во јануари. Самер настапила на светскиот-емитуван на телевизија музички концерт за УНИЦЕФ, придружувајќи им се на современиците како што биле АББА, Оливија Њутн-Џон, Бии Џис, Енди Гиб, Род Стјуарт, Џон Денвер, Рт, Винд & Фајр, Рита Кулиџ и Крис Кристоферсон, специјално на ТВ, за да се зголемат фондовите и свеста за децата во светот. Уметниците донирале авторски права на одредени песни, некои и за вечни времиња, во корист на причината. Самер започнала да работи на нејзиниот следен проект со Мородер и Белото, песната Bad Girls. Мородер го довел Харолд Фелтермајер, со кого соработувал на саундтракот за филмот Midnight Express, за да биде аранжер на албумот. Улогата на Фелтермајер како аранжер значително ќе се порасне, додека тој свирел клавијатури и пишувал песни со Самер.

Албумот станал тројно-Платинест, од кој произлегле број-еден хитовите "Hot Stuff" и "Bad Girls", кои станале платинести, како и број два песната "Dim All the Lights", која станала Златна. Во седмицата на 16 Јуни 1979 година, Самер повторно ќе има број еден сингл на Хот 100 топ листата, како и број еден албумот на Билборд 200 топ листата; кога песната "Hot Stuff" повторно ќе го заземе првото место на Хот 100 топ листата. Следната недела, "Bad Girls" ќе биде на врвот на У.С. R&B топ листата за албуми. "Hot Stuff" останала на местото број 1, а синглот "Bad Girls", ќе се искачи во првите пет на Hot 100 топ листата. Следната недела, Самер била првиот соло уметник, кој имал две топ три песни во Хот 100, во исто време. Во јули 1979 година, Самер била на врвот на Хот 100 топ листите на синглови, на Билборд 200 топ списокот на албуми и на Соул топ списокот на синглови, истовремено. Во седмицата на 10 ноември 1979 година, "Dim All the Lights" стигнала до број 2 за две недели; следната недела "No More Tears (Enough is Enough)" ќе стигне до број 3; и уште еднаш Самер ќе има две песни во топ 3 на Hot 100. Една недела подоцна, "No More Tears" ќе се искачи на местото број 1 на Hot 100 топ листата, а "Dim All the Lights" ќе замине на место број 4; таа повторно имала две песни во првите пет од Хот 100 топ листата. Во период од осум месеци, Самер стигнала до врвот и на сингл и на албум топ листите истовремено, трипати. Таа станала првиот женски изведувач кој имал три број еден синглови, во календарска година. Со "Mac Arthur Park", "Hot Stuff", "Bad Girls" и дуетот со Барбра Стрејсенд "No More Tears (Enough is Enough)", Самер стигнала до четири број 1 хитови на Хо 100 топ листата, во рамките на 12-месечниот период. Вклучувајќи ги и "Heaven Knows" и "Dim All the Lights", таа стигнала до шест топ 4 синглови на Хот 100 топ листата, во истиот 12-месечен период. Овие песни, заедно со "Last Dance", "On the Radio" и "The Wanderer", ќе бидат нејзините девет Топ 5 синглови на Hot 100 топ листата, во период од само две години. Синглот "No More Tears (Enough is Enough)" ќе биде продаден во над 2 милиони примероци и ќе има Платинест успех. Песната "Hot Stuff" и ја носи Наградата Греми за Најдобар Женски Рок Вокален Изведувач, за првпат таа категоријата била вклучена. Била номинирана за Греми Награда за Албум на годината и за две номинации Најдобар Женски Поп Вокален Изведувач и Најдобар Женски R&B вокален изведувач, како и за најдобро Диско снимање. Таа година, Самер настапувала осум продадени ноќи во Универзал Амфитеатарот во Лос Анџелес.

Потоа, Казабланка во 1979 година го издала On the Radio: Greatest Hits Volumes I & II, нејзината прва (меѓународна) колекција од најголемите хитови. Албумот бил миксиран поинаку од оригиналните песни издадени на него, миксирано секоја песна преминувала во следната, и вклучувал две нови песни "On the Radio" и "No More Tears (Enough is Enough)". Тоа ќе биде првпат да се направи таков пакет албум. Албумот стигнал до број 1, нејзин трет последователен албум број 1 на Билборд 200, и добил двоен Платинест статус. Песната "On the Radio" стигнала до број 5, продавајќи се во над еден милион примероци само во САД, што ја направило Златен сингл. Самер повторно ќе добие номинација за Греми, за Најдобар Женски Поп Вокален Изведувач.

1980–1985

[уреди | уреди извор]

Самер добила четири номинации за Американските Музички Награди во 1980 година и зела домашна награда за Женски Поп/Рок и Женски Соул/R&B уметник; исто како и Поп/Рок сингл за "Bad Girls". Нешто повеќе од една недела по наградите, Дона имала своја национална специјална емисија која се емитувала на телевизија, The Donna Summer Special, која се емитувала на мрежата ABC на 27 Јануари 1980 година. По издавањето на албумот On the Radio, Самер сакала да се испроба и во други музички стилови, што довело до тензии помеѓу неа и Казабланка рекордс. Казабланка сакала таа да продолжи да снима само диско. Самер била вознемирена од претседателот Нил Богарт, поради предвременото пуштање на синглот "No More Tears (Enough is Enough)"; таа сама ја напишала "Dim All the Lights" и се надевала на хит број еден како текстописец. Не чекајќи "Dim All the Lights" да излезе, или најмалку уште еден месец како што и било ветено; Самер почувствувала дека и било одвлекувано вниманието од динамиката на синглови. Самер и дискографската куќа се разделиле во 1980 година, а таа потпишала за Geffen Records, новата доискографска куќа што ја започнал Дејвид Гефен. Самер поднела тужба од 10 милиони долари против Казабланка; а Казабланка поднела против тужба. На крајот, таа не добила никакви пари, но ги добила правата за нејзино сопствено профитабилно издавање на песни.

Првиот албум на Самер за Гефен, The Wanderer, содржел еклектична мешавина на звуци, со елементи на рок, рокабили, нов бран и госпел музика. Албумот The Wanderer избрзал на пазарот. Продуцентите на албумот сакале повеќе време за продукција на истиот. Албумот го продолжил трендот на Самер за Златните албуми, а насловната песна стигнала до број 3 на Hot 100 топ листата. По таа песна следни синглови биле: "Cold Love" број 33 и "Who Do You Think You're Foolin'", број 40. Дона била номинирана за Најдобар Женски Рок Вокален Изведувач за песната "Cold Love" и Најдобра Инспиративна Изведба за песната "I Believe in Jesus" на наградите Греми во 1981 година.

Наскоро ќе почне да работи на нејзиниот следен албум. Тоа требало да биде уште еден двоен албум. Кога Дејвид Гефен застана во студиото за да направи проверка, бил предупреден дека работата е во тек и дека тој бил скоро готов. Тоа било грешка, бидејќи само неколку песни биле завршени, а повеќето од нив биле во демо фаза. Тој слушнал доволно, за да им каже на продуцентите дека тоа не е доволно добро; проектот бил откажан. Тој ќе биде објавен неколку години подоцна во 1996 година, под наслов I'm a Rainbow.

Со текот на годините, неколку од песните ќе бидат објавени. Песната "Highway Runner" се појавува на саундтракот за филмот Fast Times in Ridgemont High. "Romeo" се појавува на саундтракот за филмот Flashdance. И двете песни "I'm a Rainbow" и "Don't Cry For Me Argentina" ќе бидат на нејзиниот Антологиски албум од 1993 година. Дејвид Гефен го ангажирал врвниот R&B и поп продуцент Квинси Џонс за да го продуцира следниот албум на Самер, кој бил именуван по неа, Donna Summer. За снимање на албумот им биле потребни шест месеци, а Самер, која во тоа време била бремена, тешко можела да пее. За време на снимањето на проектот, Нил Богарт починал од рак, во мај 1982 година на возраст од 39 години.

Самер ќе пее на неговиот погреб. На албумот се наоѓал и топ десет хитот "Love Is in Control (Finger on the Trigger)"; за кој таа добила Греми номинација за Најдобра Женска R&B Вокална Изведба. Дона била номинирана, исто така и за Најдобра Женска Рок Вокална Изведба за песната "Protection", која за неа ја напишал Брус Спрингстин. Други синглови кои биле на албумот се "State of Independence" (број 41 поп) и "The Woman in Me" (број 33 поп). Полиграм Рекордс, кој сега ја поседувал Казабланка, го известил Гефен Рекордс дека Дона за нив треба сè уште, да издаде еден албум, за да го исполни нејзиниот договор со нив.

Самер го снимила и им го доставила албумот She Works Hard for the Money, а Polygram ја ослободил од издавачкото име Меркури во 1983 година. Насловната песна станала голем хит, стигнувајќи до број 3 на US Hot 100 топ листата, како и до број 1 на Билбордовата R&B топ листа, за три недели. Самер добила уште една Греми номинација, за Најдобра Женска Поп Вокална Изведба. Песните "Unconditional Love", во која учествувала и британската група Musical Youth и "Love Has a Mind of Its Own", не го напуштале топ 40. Самиот албум бил сертифициран како Златен, а се искачил на местото број 9 на Билбордовата 200 топ листа; највисоката позиција на некој женски уметник на топ листите, во место во кое доминирале мажите, во 1983 година. Песната "He's a Rebel" ќе и ја донесе на Самер нејзината трета Греми награда, овојпат за Најдобра Инспиративна Изведба.

Британскиот режисер Брајан Грент бил ангажиран да го режира видеото на Самер за "She Works Hard for the Money". Видеото било погодок, било номинирано за МТВ Музички Видео награди за Најдобро Женско Видео и Најдобра Кореографија; Самер станала една од првите црни уметнички и првиот Афроамерикански Женски Изведувач, чиешто видео било прикажувано во постојана ротација на МТВ. Грент бил, исто така, ангажиран да го режира Коста Меса HBO специјалниот концерт на Самер, A Hot Summers Night. Грент, кој бил обожавател на песната State of Independence имал идеја за големото финале. Тој сакал, на крајот од песната на Самер, на сцената да и се приклучи голем хор од деца. Неговиот тим барал деца од локалните училишта во округот Оринџ, за да создаде хор од 500 учесници. На последниот ден од пробите, децата се појавиле и имале целосна проба. Според Грент, "Тоа изгледало и звучело неверојатно. Тоа било многу емотивно, многу расплакано искуство за сите што биле таму". Тој размислувал, ако е ваква реакцијата на проба, тогаш какво влијание ќе има на концертот. По пробата Грент бил информиран дека не може да ги користи децата, бидејќи концертот требало да заврши по 22 часот; децата не можеле да бидат лиценцирани за да бидат на сцената во тие доцни часови (Калифорнија имала строги закони за детски труд во 1983 година). "Тоа е момент за кој неизмерно жалам: концептот за големото финале што го донесов, а не можеше да биде снимен на крајот". Кога била снимана завршната секвенца, ќерката на Самер, Мими и нејзините членови од семејството ѝ се приклучиле на сцената за песната "State of Independence".

На крајот од 1984 година, Дејвид Гефен го ангажирал продуцентот на She Works Hard for the Money, Мајкл Омаршн да го продуцира Cats Without Claws. Самер била среќна затоа што Гефен и неговите директори останале надвор од студиото, за време на снимањето и му се заблагодариле за тоа во почетните информации за албумот, но нејзиното барање за главен сингл ќе биде одбиено. Албумот не успеал да го добие статусот Златен во САД, нејзин прв албум што не го сторил тоа. Тој бил прв албум што не обезбедил место во топ десет хитовите, од Once Upon a Time во 1977 година. Преработката на Дрифтерс "There Goes My Baby" стигнала до број 21, а "Supernatural Love" стигнала до број 75. Таа ќе освои уште една Греми награда, за Најдобра Инспиративна Изведба за песната "Forgive Me".

На 19 Јануари 1985 година, таа пеела на национално телевизиски емитуваната 50-та Претседателска инаугурациска забава, ден пред втората инаугурација на Роналд Реган.

1986–1989

[уреди | уреди извор]

Во 1986 година, Харолд Фелтермајер ја напишал насловната песна за германскиот ски-филм наречен Fire and Ice, и мислел дека Самер ќе биде идеален избор за да ја отпее песната. Тој одлучи да контактира со Самер но, иако таа не била заинтересирана да ја отпее песната, била многу заинтересирана повторно да соработува со Фелтермајер. По состанокот со Дејвид Гефен тој бил во одборот за проектот.

Главна цел на Самер за албумот била таа што тој ќе има посилни R&B влијанија; Фелтермајер, кој штотуку завршил со работата за мјузиклот Top Gun и Fletch, бил за тежок FM-ориентиран звук. По завршувањето, на Гефен му се допаднало тоа што го слушнал, но неговите директори не мислеле дека има доволно песни, што може да се сметаат за синглови. Тие сакале Фелтермајер да го продуцира "Dinner with Gershwin", но тој веќе бил зафатен со друг проект, па бил пронајден друг продуцент. Тие, исто така, го замениле претходното снимање наречено "Bad Reputation", песни како "Fascination" паднале покрај работ на патот. Гефен ја споделил визијата за преместување на Самер на R&B пазарот, како уметник ветеран, но овие очекувања не биле исполнети. Фелтермајер, во интервјуто во 2012 година со магазинот Даеида, изјавил: "Таа веќе била постар уметник до тогаш, а приоритет на дискографската куќа можеби треба да биде пазарот на младите. Одлуката била донесена подоцна од страна на извршните директори, кои барале радио хит за 1987 година, а не нешто што можеби ќе трае после тоа." Претседателот на издавачката куќа Ед Розенблат подоцна ќе признае дека: "Компанијата никогаш немала намера да се фокусира на етаблирани ѕвезди". Албумот All Systems Go не стигнал до статусот Златен. Синглот "Dinner with Gershwin" (напишана од Бренда Расел) заглавил на местото број 48 во САД, иако станал хит во Обединетото Кралство, стигнувајќи до местото со број 13. Насловната песна од албумот, "All Systems Go", излегла само во Обединетото Кралство, каде што стигнала до местото број 54.

За следниот албум на Самер, Гефен Рекордс го ангажирал британскиот хит продуцентски тим Сток Еиткен Вотермен (или СЕВ), кој уживал во неверојатниот успех во пишувањето и продуцирањето на такви изведувачи, како што биле Кајли Миног, Бананарама и Рик Естли, помеѓу другите. Тимот "СЕВ" го опишал работното искуство како труд со љубов, и рекол дека тоа бил нивниот најомилен албум од се она што го имале снимено. Гефен одлучил да не го издаде албумот Another Place and Time, а Самер и Гефен Рекордс се разделиле во 1988 година. Албумот бил издаден во Европа, во март 1989 година, за Ворнер Брос Рекордс, кој бил издавачка куќа на Самер за Европа од 1982 година. Синглот "This Time I Know It's for Real" станал топ десет хит во неколку држави во Европа, поттикнувајќи ја сестринската компанија на Ворнер Брос, Атлантик рекордс, да потпише со Самер за во САД. Синглот стигнал до местото број 7 на У.С. Хот 100 топ листата и станал нејзин 12-ти Златен сингл во Америка. Таа постигнала уште два хита во Обединетото Кралство од албумот, "I Don't Wanna Get Hurt" (Обединето Кралство број 7) и "Love's About to Change My Heart" (Обединето Кралство број 20).

Во 1989 година, Самер и нејзиниот сопруг, Брус Садено, биле во преговори да направат нов вид на ситкоми засновани на реалноста. Тој би бил заснован од нивното сопственото бурно домаќинство. Во тоа време, тие живеле со нивните деца Аманда, Бруклин и Мими, две групи на роднини од бракот, и слугинка. Телевизиската мрежа започнала да ја менува премисата на шоуто, правејќи го помалку смешно, рекол Садено, "А бидејќи бевме пар од две раси, тие не сакале да бидеме венчани повеќе". Во 1989 година, ова било "проблем. Така да со тој менталитет ние само се повлековме од тоа.".

Исто така, за време на овој период Самер почнала да прави изложби со своите слики, во галерија. Рик Соломон, претседателот на Фајн Сркл Арт, бил импресиониран од необичните бои и слики на Самер. "Јас сум во бизнисот веќе 26 години", рекол, "... Дона има свој стил ... таа не е сликарка во Недела. Ох, некои критичари сметале дека е неопходно да ја удрат. Тоа е само онаа стара работа, претпоставувам - не можат да ја прифатат идејата дека пејач исто така може да биде и сликар".

1990–1999: Mistaken Identity, глумење и Live & More Encore

[уреди | уреди извор]

Во 1990 година била издадена компилација на Ворнер, The Best of Donna Summer (Без издание во САД). Албумот станал Златен во Обединетото Кралство, откако песната "State of Independence" била ре-издадена на компилацијата, за да го промовира албумот. Следната година, Самер работела со продуцентот Кеит Дајамонд, појавувајќи се со албумот Mistaken Identity, во кој биле вклучени елементи на R&B, исто како и новиот свинг ритам. Песната "When Love Cries" го продолжила нејзиниот успех на R&B топ листите, стигнувајќи до број 18. Во 1992 година Самер тргнала на светска турнеја, а подоцна таа година добила ѕвезда на Холивудската патека на славните. Таа повторно се обединила со Џорџо Мородер, за песната "Carry On", која била вклучена во изданието на Полиграм, The Donna Summer Anthology, во 1993 година; содржел 34 песни од материјалот на Самер со Казабланка и Меркјури Рекордс, како и од нејзиниот постојан договор со Атлантик и Гефен.

Самер потпишала за Меркури/Полиграм истата година, а во 1994 година повторно се здружила со продуцентот Мајкл Омаршн за снимање на Божиќниот албум, Christmas Spirit, на кој се наоѓале класичните божикни песни како "O Holy Night" и "White Christmas" и три песни напишани од Самер, "Christmas is Here", "Lamb of God" и насловната песна од албумот. Самер била придружувана од симфонискиот оркестар на Нешвил. Била издадена уште една колекција на хитови, Endless Summer: Greatest Hits, со осумнаесет песни. Во неа имало две нови песни "Melody of Love (Wanna Be Loved)" и "Any Way at All". Во 1995 година, "Melody of Love (Wanna Be Loved)" стигнала до број 1на У.С. денс топ листата, и број 21 во Обединетото Кралство.

Во текот на овој период, Самер имала улога во ситкомот Family Matters, како тетка Она на Стив Уркел (Џалиил Вајт). Имала неколку настапи во 1997 година. Во 1998 година Самер ја добила првата Греми награда за Најдобра Денс Снимка, откако ремиксираната верзија од нејзината соработка со Џорџо Мородер во 1992 година, "Carry On", била издадена во 1997 година. Во 1999 година, од Самер било побарано да го направи концертот Divas 2, но кога таа отишла и се сретнала со продуцентите, било одлучено дека тие самите ќе направат концерт за Дона. Самер снимила телевизиска емисија во живо за VH1, насловена како Donna Summer – Live & More Encore, со што бил направен вториот највисок рејтинг за мрежата таа година, по нивниот годишен Divas special. CD-то од настанот било издадено од страна на Епик Рекордс и на него имало две студиски снимки: "I Will Go with You (Con te partirò)" и "Love Is the Healer", и двете стигнале до број 1 на У.С. денс топ листите.

2000–2009: Подоцнежни снимки и Crayons

[уреди | уреди извор]
Самер во 2005

Во 2000 година Самер учествувала на третиот годишен Divas special на VH1, посветен на Дајана Рос, таа го пеела хитот на Супримс, Reflections, како и песни од нејзиниот сопствен материјал за шоуто. "The Power of One" е насловна песна од филмот Pokémon: The Movie 2000. Драмската балада ја продуцирал Дејвид Фостер, а биле, исто така, издадени и денс ремикс изданија за диџеите и станале уште еден подиумски успех за Самер, стигнувајќи до број 2 на истата топ листа во 2000 година. Во 2003 година Самер ја издала својата автобиографија, Ordinary Girl: The Journey, и издала комплет од најдобри песни со наслов "The Journey: The Best of Donna Summer". Во 2004 година, Самер била примена во Денс салата на славните , како уметник, заедно со Би Џис и Бери Гиб. Нејзината класична песна, "I Feel Love", била примена исто така, таа ноќ. Во 2004 и 2005 година, успехот на Самер на Денс топ листите продолжил со песните "You're So Beautiful" и "I Got Your Love".

Во 2008 година Самер го објавила нејзиниот прв студиски албум со целосно оригинален материјал за 17 години, насловен како Crayons. Издаден од издавачката куќа на Sony BMG, Бургунди Рекордс, стигнала до местото број 17 на У.С. Top 200 топ списокот на албуми, нејзино највисоко место на топ листите од 1983 година. Песните I'm a Fire, Stamp Your Feet и Fame (The Game) стигнале до местото број 1 на У.С. Билборд Денс топ листата. Баладата Sand on My Feet била објавена на станиците за современите возрасни и стигнала до местото број 30 на таа топ листа. Самер рекла: "Сакав овој албум да има многу различни правци на него. Не сакав да биде било кое бебе. Само сакав тој да биде претставителна колекција на вкусови и влијанија од целиот свет. Има само допир од ова, мала количина од нешто од тоа, цртичка од нешто друго, исто како кога готвиш.".

2010–2013: Финални снимања

[уреди | уреди извор]

На 29 Јули 2010 година, Самер дала интервју со Allvoices.com, каде што била запрашана дали ќе размисли да направи албум од стандарди. Таа рекла: "Всушност да, најверојатно во септември. Ќе почнам да работам на албумот за стандарди. Најверојатно ќе направам денс албум, користејќи ги сите ресурси и албум за стандарди. Имам намера да ги направам и двете и ќе ги издадеме и двете. Но не сме сигурни кој ќе биде прв.".

Во Август 2010 година, Самер го издала синглот "To Paris With Love", напишан заедно со Брус Робертс и продуциран од Питер Стенгаард. Во Октомври 2010 година синглот стигнал до местото број 1 на У.С. Билборд Денс топ листата. Тој месец, Самер, исто така, се појавила на специјалната телевизиска емисија на PBS, Hitman Returns: David Foster and Friends. Во неа Самер настапила со Сил со мешавина од песните "Un-Break My Heart / Crazy / On the Radio" пред да го затвори шоуто со "Last Dance".

На 15 Септември 2010 година Самер се појавила како позната личност гостин, пеејќи заедно со натпреварувачот Принс Попикок, на телевизиското шоу America's Got Talent.

На 6 Јуни 2011 година, Самер била гостин судија во емисијата Platinum Hit, во епизодата насловена како "Dance Floor Royalty". Во Јули истата година, Самер работела во Парамаунт Рекординг Студиото во Лос Анџелес со нејзиниот внук, раперот и продуцентот О'Мега Ред. Заедно работеле на песна со наслов "Angel".

На 11 Декември 2012 година, по четири претходни номинации, Самер била посмртно прогласена како една од 2013 личности примени во организацијата Rock and Roll Hall of Fame, а била примена на 18 Април 2013 година, во Нокиа Театарот во Лос Анџелес.

Ремикс албумот насловен како Love To Love You Donna, кој содржел нови ремикси од некои класици на Самер, бил издаден во октомври 2013 година. Песната "MacArthur Park" била ремиксирана од Леидбек Лук за колекцијата од ремикси; исто така била ремиксирана и од Ралфи Розарио, чијашто верзија била издадена за денс клубовите низ цела Америка и успешно стигнала до местото број 1, давајќи и го на Самер нејзиниот прв посмртно број еден сингл и нејзиниот дваесетти број еден на топ листите.

Контроверзи

[уреди | уреди извор]

Во средината на 80-тите, Самер била вовлечена во контроверзи. Таа, наводно, искажала анти-геј забелешки за тогаш релативно новата болест, СИДА. Самер, во тоа време, повторно-родена Христијанка, наводно рекла дека СИДА-та била казна од Бога за неморалниот начин на живот на хомосексуалците. Поради оваа наводна изјава, илјадници нејзини плочи биле вратени во нејзината издавачка куќа и таа станала цел на бојкот, што и наштетило на нејзината кариера. Самер, јавно негирала дека некогаш дала такви коментари, и во писмото до групата што ја водела кампањата за Сидата, ACT UP во 1989 година, рекла дека тоа било "ужасно недоразбирање". Во објаснувањето зошто таа порано не одговорила на ACT UP, Самер изјавила: "Бев несвесно заштитена од оние околу мене, од критиките и писмата на омраза. Ако сум ви предизвикала болка, простете ми". Таа го затворила своето писмо со цитати од Библијата (од поглавието 13 за 1 Коринтјаните).

Исто така, во 1989 година, Самер за магазинот Адвокат изјавила дека "неколку луѓе со кои пишувам се хомосексуалци, а такви биле уште откако сум ги запознала. Што луѓето сакаат да направат со своите тела е нивна лична работа". Неколку години подоцна, таа поднела тужба против магазинот Њујорк, кога тој испечатил стара приказна во врска со гласините како факти, исто како што била таа околу објавувањето на нејзиниот албум Mistaken Identity во 1991 година. Како што е наведено во телевизиската програма за Биографии, посветена на Самер, во која таа учествувала во 1995 година, тужбата била решена надвор од судот, иако ниту една страна не можела да открие какви било детали.

Личен живот

[уреди | уреди извор]
Дона Лето во 2007 година со сопругот Брус Судано и нејзиниот долгогодишен соработник, италијанскиот композитор Џорџо Мородер. На левата страна е жената на Џорџо Мородер, Франсиска Гутиерез.

Самер пораснала во Африканската Методистичка Епископска Црква. Самер се омажила за австрискиот глумец Хелмут Сомер во 1973 година и истата година ја родила својата ќерка (наречена Мими) Наталија Пиа Мелани Сомер. Тие се развеле во 1976 година, но Самер ја задржала англиската верзија на презимето на нејзиниот поранешен сопруг, како нејзино сценско име. Самер се омажила со пејачот на Бруклин Дримс, Брус Садано на 16 Јули 1980 година. На 5 Јануари 1981 година, се родила нивната ќерка Бруклин Садано, а наредната година на 11 Август 1982 година е родена нивната ќерка Аманда Садано. Во Лос Анџелес, Самер исто така била една од основачите на црквата Оејзис.

Самер и нејзиното семејство се преселиле од Шерман Оукс областа во Лос Анџелес во Нешвил, Тенеси, во 1995 година, каде што таа се одморила од шоу-бизнисот за да се фокусира на сликарството, хобито кое што таа го започнала во 1980-тите. Во 1995 година, мајката на Самер починала од рак на панкреасот; нејзиниот татко умрел од природна смрт во декември 2004 година.

Ќерката на Самер, Бруклин е глумица, пејачка и танчерка. Третата и најмлада ќерка на Самер Аманда е една половина од музичкото дуо Џонисвим, заедно со Абнер Рамирес. Дуото било лансирано во 2005 година, а се венчале во 2009 година.

Смрт

[уреди | уреди извор]

Самер починала на 17 Мај 2012 година во нејзиниот дом во Неиплс, Флорида, на возраст од 63 години. Како непушач и бил дијагностициран рак на белите дробови, за кој верувала дека е предизвикан од вдишувањето на токсични гасови и прашина, по терористичките напади на 11 Септември во Њујорк Сити.

Кога Самер починала сè уште биле живи нејзиниот сопруг, Брус Садано; нејзините ќерки Мими (од поранешниот сопруг Хелмут Сомер), Бруклин Садано и Аманда Садано.

Погребната служба на Самер се одржала во Презвитеријанската Црква на Христос во Нешвил, Тенеси, попладнето на 23 Мај 2012 година. Точната локација и времето на службата биле чувани во тајност. Според Си-Ен-Ен, неколку стотици пријатели и роднини на Самер се појавиле на погребот. Погребот бил приватна церемонија, а камери не биле дозволени внатре во црквата. Била погребана во гробиштата Харпет Хилс Мемори Гарденс во Нешвил.

Реакција

[уреди | уреди извор]
Фан меморијал на Самер во округот Кастро, Сан Франциско

пејачи и професионалци од музичката индустрија од целиот свет реагирале на смртта на Самер. Глорија Гејнор изјавила дека е "длабоко тажна" и дека Самер била "убава дама и човечко суштество". Лајза Минели рекла: "Таа беше кралица, Кралицата на Диското, и засекогаш ќе играме на нејзината музика". Таа рекла дека нејзините "мисли и молитви се секогаш со нејзиното семејство". Доли Партон рекла: "Дона, како и Витни, беше еден од најголемите гласови било кога. Ги сакав нејзините плочи. Таа беше диско кралица и ќе остане така. Ја познавав и открив дека е една од најпријатните и забавни луѓе воопшто. Таа ќе ни недостасува и ќе биде запаметена." Џенет Џексон напишала дека Самер "го сменила светот на музиката со нејзиниот прекрасен глас и неверојатен талент". Барбра Стрејсенд напишала: " Сакав да го пеам дуетот со неа. Таа имаше неверојатен глас и беше толку талентирана. Толку е тажно". Квинси Џонс напишал дека гласот на Самер бил "чукувањето на срцето и саундтрак на една генерација". Арета Френклин рекла:" Многу е шокантно да се слушне за заминувањето на Дона Самер. Во 70-тите, таа царуваше во диско ерата и го задржа диско скокањето. Кој ќе го заборави 'Last Dance'? Добар изведувач и многу добра личност". Чака Кан рекла:" Дона и јас имавме пријателство повеќе од 30 години. Таа е една од неколкуте црни жени со кои можев да зборувам германски и таа е една од неколкуте пријатели што ги имав во овој бизнис". Глорија Естефан нагласила дека "Ова е крај на една ера" и објавила нејзина фотографија со Самер.  Мери Џ. Блајџ на објавила на Твитер "Почивај во мир Дона Самер !!!!!!!! Ти беше навистина менувач на играта !!!". Лени Кравиц напишал: "Почивај во мир, Дона, Вие сте пионер (зачетник) и вие го поплочивте патот за толку многумина од нас. Вие ја надминавте расата и жанрот. Почитување .. Лени ".

Бијонсе напишала лична забелешка: "Дона Самер направи музика која ме придвижи, како емотивно така и физички, да станам и да играм. Секогаш можевте да ја слушнете длабоката страст во нејзиниот глас. Беше многу повеќе од кралицата на диското, по што стана позната, таа беше искрена и надарена пејачка со беспрекорен вокален талент. Отсекогаш сум била голем обожавател, и чест ми беше да отпеам една од нејзините песни. Таа допре до многу генерации и за жал ќе ни недостасува. Мојата љубов е со нејзиното семејство во овие тешки времиња. Со љубов, Б".

Дејвид Фостер рекол: "Мојата сопруга и јас сме шокирани и навистина уништени". Дона засекогаш го промени лицето на поп-културата. Нема сомнеж дека денес музиката ќе звучеше поинаку, доколку таа никогаш не не благословеше со нејзиниот талент". Таа беше супер- дива и вистинска супер ѕвезда, која никогаш не правеше компромис, кога стануваше збор за нејзината кариера или нејзиното семејство. Секогаш го правеше тоа со стил, достоинство, благодат и нулти став. Таа живееше во еден редок воздух ... Таа беше најспектакуларниот, внимателен, постојан, спремен да даде, дарежлив и љубезен пријател 35 години. Јас сум целосно загубен, обидувајќи се да ги процесирам овие трагични вести".

Американскиот претседател Барак Обама рекол: "Мишел и јас бевме тажни кога слушнавме за заминувањето на Дона Самер. Петкратниот добитник на Греми наградата, Дона беше навистина "Кралицата на диското". Нејзиниот глас беше незаборавен, а музичката индустрија ја загуби својата легенда пребрзо. Нашите мисли и молитви одат кај семејството на Дона и нејзините посветени обожаватели.".

Самер била поздравена со голем респект, на церемонијата за доделување на Билбордовите Музички Награди во 2012 година. пејачката Наташа Бедингфилд ја поздравила Самер со голем респект, нарекувајќи ја "извонредна жена која донела толку многу светлина и која инспирирала многу жени, вклучувајќи се и себе, преку нејзината музика. И ако можеме да ја запамтиме преку нејзината музика, тоа никогаш нема да биде последниот танц". По нејзината изјава, таа почнала да ја пее песната на Самер "Last Dance", победничката песна од Наградите на Академијата. Додека таа ја пеела песната, фотографии од Самер биле прикажувани на екранот над главата.

Обожавателите и оддале почит на Самер, оставајќи цвеќиња и сувенири на нејзината ѕвезда на Холивудската патека на славните. Според Нилсен СаундСкен, неколку дена по нејзината смрт, продажбата на нејзините албуми пораснала за 3.277 проценти. Магазинот Билборд објавил дека една недела пред да умре, Самер продала околу 1.000 албуми. По нејзината смрт, тој број се зголемил на 26.000.

Наследство

[уреди | уреди извор]

Според пејачот Марк Елмонд, соработката на Самер со продуцентот Џорџо Мородер "го променила лицето на музиката". Самер била првиот уметник кој имал три последователни двојни албуми, кои стигнале до местото број 1 на Билбордовата топ список на албуми: Live and More, Bad Girls and On the Radio: Greatest Hits Volumes I & II. Таа станала икона на културата и нејзината важност на денс топ листите, за која била наречена "Кралица на диско", ја направиле не само една од дефинирачките гласови на таа ера, туку и влијание врз поп-артистите од Мадона до Бијонсе. За разлика од некои други ѕвезди на диското, кои избледеле како музика станувала се помалку популарна на почетокот на 1980-тите, Самер била во можност да порасне и над жанрот и да се придружи на поп-рок звукот. Таа го имала еден од нејзините најголеми хитови во 1980-тите,  "She Works Hard For the Money", која станала уште една химна, овој пат за женските права. Самер била првата црна жена која била номинирана за МТВ награда за Видео Музика. Самер останала сила на Билборд Денс/Клуб списокот на песни во текот на нејзината кариера и освоила 19 број еден синглови. Од нејзиниот последен студиски албум, Crayons од 2008 година, три песни станале број 1 денс/клаб хитови и тоа "I'm a Fire", "Stamp Your Feet" и "Fame (The Game)". Во Мај 2012 година, било најавено дека песната "I Feel Love" е вклучена во списокот на зачувани снимки во библиотеката на Конгресниот Националниот Регистар на снимки. Во нејзината Рок енд Рол Хол оф Феим страница, Самер се споменува како "Diva De Tutte Dive, прва вистинска дива од модерната поп ера".

Кери Хилсон ја портретирала Дона Самер во нејзиното музичко видео од 2010 година "Pretty Girl Rock". во 2018 биографскиот мјузикл на песните на Самер започнал да се прикажува во Њујорк.

Концертни тури

[уреди | уреди извор]

Дискографија

[уреди | уреди извор]

Филмографија

[уреди | уреди извор]
Значајни филмски и телевизиски настапи
Година Наслов Улога Белешки
1970 11 Uhr 20 Sängerin in Kasbah Episode: "Tod in der Kasbah"
1978 Thank God It's Friday Nicole Sims
1994–97 Family Matters Aunt Oona Urkel Episodes: "Aunt Oona" & "Pound Foolish"
2011 Platinum Hit Guest judge Episode: "Dance Floor Royalty"
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Дона_Самер&oldid=5173971“